In de spiegel kijk ik
Naar het litteken door mijn wenkbrauw
Als klein meisje
Gestruikeld
Over de koffer van mijn vader
Net terug uit Londen
Met enorme teddybeer
Mijn moeder heeft het me vaak verteld
Hoe bang ze was
Mijn gezicht voor altijd getekend
Blaam op haar blazoen
Schram op het poppetje
Waar ze mee speelde
Nu kijkt ze nooit meer naar me om
Te confronterend misschien
De vrouw die ik werd
Zo weinig popperigs aan overgebleven
Door het leven gewrongen
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Emilio Kruithof, New Feeling
En hoe ik meer als misselijk wordt
van de geschreven regels
die binnen denderen
als sneltrein
voor ik er op bedacht ben
me verplettert hebben
zomaar
om niks
om alles !
@Spuit 11, weet niet zo goed wat ik daar op kan zeggen.
.
Hoe worden de kaarten geschud ?
En we voelen niks
bijna niks
van elkaar !!!
http://www.youtube.com/watch?v=eUaTBO_-k4A
Wenkbrauwen bloeden heel erg. Dat maakt het angstaanjagend.
Kun je er nog wat van zien ?
De pijn moet soms ondragelijk zijn.
Begrijpen?
Het valt niet te begrijpen. Ik hoop dat je moeder hert ooit nog eens beseft.
tja het zijn de tekeningen die het leven je gratis mee geeft
@Spuit 11, who knows.
Dank voor je muziekjes.
.
@Knuts, als je het weet zie je het, anders niet.
Maar ik weet het.
En het verhaal dat erbij hoort.
.
@Ina, ik denk dat het te laat is voor haar besef.
Maar de herinneringen plagen me, vooral als ik verdrietig ben.
.
@rikus, het zijn de lijnen waardoor je gevormd wordt.
.
En ik zit nog maar net ‘s ochtends
daar waar ik mijn werk moet doen
en ik walg en walg en walg
over niets specifieks
maar onomstotelijk daar
Zij stagiair in mijn klas
jong ding, niks van te vrezen
haar laatste dag
klassikaal lezen
niemand bij de les
en zij dwingend, dwingend, dwingend
ik walgend, walgend, walgend
met autoriteit houd je alle kinderen onder de duim
oh God, verlos me !
“ik vind het helemaal niks” krijs ik
totaal ontdaan
andere maatstaven
mijn kinderen
denk ik
weet niet wat te doen
het is niet in mijn macht
oh God, oh God
HELP !
bid ik
ik heb mezelf niet in de hand !
Aan het end van de dag krijg ik bloemen
en een doos vol chocolade
gezegend mens
z.g.n.
Ik zoen haar
ik judas
niet meer dan ik
ben
of
ooit was.
@spuit11, begrijp dat het een heftige dag was.
Maar nu is het weekend en kun je beetje bijkomen.
Stiekem genieten van de chocolade 😉
http://www.youtube.com/watch?v=GFcpxTOm0PQ
.
Wees maar trots op jezelf dat je geen poppetje bent gebleven.
Zal vast heel moeilijk voor je zijn geweest, en nog.
Poppetjes van kinderen om te zien vind ik lief.
Poppetjes van vrouwen met een niets verhullend bestaan vind ik lelijk.
Toevallig heb ik ook een litteken door mijn wenkbrauw lopen.
Ik heb eigenlijk geen tijd gehad voor je reacties
die ik erna/daarna las
bleef schrijven al de gedachtes die je opriep.
De eerste, de ‘beste’
ik werd volkomen onpasselijk van:
‘als ouder kind niet wenst te erkennen’
en begrijp niet
dat je dan niet weet te antwoorden
of zo vaag
totaal niet !
Doe me een lol zeg, eerst van alles oproepen en dan niet thuis geven
zo voelt dat voor mij,
het is geen kunstdiscipline als het over gevoelens gaat
hoop ik ?
Want alles wat ik voor je voelde of voel overstijgt ART
en aan de andere kant ben je niet meer als een andere
gevoelige ziel zoals ik op deze aardkloot
die moet zien te overleven.
Af en toe vind ik dat wat je geeft schamel, weinig, te kort
naar mijn honger !
Een honger die je schijnt te kennen of
exploiteert !
http://www.youtube.com/watch?v=96YQdiMV-Jc
http://www.youtube.com/watch?v=sVnKcVOBz0c
En alles wat theatraal is
I like it !!
neem geen woord terug
van een jaar onbeteugeld
bewonderen
en liefhebben
alles wat je voor me deed
staat verankert in mijn ziel
Jezzebelleke
see you
http://www.youtube.com/watch?v=BhHODhTIvgo
en om afscheid te nemen, voor een tijdje
http://www.youtube.com/watch?v=QtyPvjj24bM
Dat is drama babe !!
beter een litteken dan gelikt 😉
@Anne-Marie, ah jij ook een kras door je wenkbrauw 😉
Prachtig nummer van Alex Roeka.
.
@Kitty, het gaat natuurlijk om het litteken aan de binnenkant.
.
@spuit 11, je reactie was in de spam terecht gekomen.
Nu dan maar even.
Je eerste reacties hebben weinig met mijn stuk te maken.
Ik weet niet waar jij misselijk van wordt.
=‘als ouder kind niet wenst te erkennen’=
Dat staat nergens en is ook niet van toepassing.
Maar mijn woorden hebben iets geraakt.
Het lijkt me dat je daar zelf mee aan de slag moet.
Dank voor de songs.
Hoe zit het met dat blog dat je wilde schrijven dit weekend over je topavond?
Tot later.
.
Dat is in het leven onvermijdelijk. Leven houdt in voortdurend kleine of grote littekens op te lopen. En we delen ze ook uit aan anderen. Pijnlijk maar leerzaam.
En soms kunnen we wat plastische chirurgie toepassen om het weer een beetje in orde te krijgen 😉
@Kitty, dat plastische gedeelte is niets voor mij.
Het is wat het is.
De wereld (en ik) doet het er maar mee.
.
Moeilijk relatie met ouders, ieder heef verwachtingen en wensen en die komen meestal niet uit. Litteken op je ziel, geef het een plek.
Ik heb een litteken net onder mijn wenkbrauw, gevallen met de slee, klein kind met een blauw oog, mensen keken mijn ouders vreemd aan.
@Beeldsprekers, grappig, jij ook 😉
“Geef het een plek,” zeggen ze dan, maar niemand vertelt je hoe je dat doet.
Het zijn herinneringen die zich niet laten onderdrukken en altijd weer boven borrelen.
.
@Jezzebel, Zou haast zeggen wie niet? 😉
Ik weet ook niet hoe je het een plek geeft daar gaat iedereen anders mee om.
@Beeldsprekers, ik vraag me af of het écht mogelijk is.
Of niet gewoon iets wat men nu eenmaal zegt.
Net zoals ze zeggen: Ik ben er klaar mee.
Iemand die dat zegt, liegt, denk ik meteen.
mm, het woord liegen zou ik niet zo snel in de mond durven nemen.
Ik vermoed dat dingen inderdaad niet meer terug komen als je ze “verwerkt hebt”. Net als een puzzel die je een keer hebt opgelost. Klaar, “been there, seen that”. Je gaat echter altijd door naar “the next level”. Die is afkomstig uit je eigen leven, er zijn altijd meer details als je wilt, dus fijnere afwegingen te maken, volgende addertjes onder het gras.
Niemand mag je vertellen hoe je het moet doen. Het is jouw leven. Je moet het zelf doen, zelf de stappen zetten, de keuzes maken. Dat lijkt me de kern, of in ieder geval eentje.
@Landheha, moet jij weten,
but I know a lie when I hear one.
Je bent nooit klaar
Ook dat een leugen waarmee ze je zoet houden.
Het leven is een eindeloze herhaling van zetten.
Totdat het je de adem beneemt.
.
@jezzebel
“but I know a lie when I hear one”
Grappige uitspraak, maar eigenlijk is het een cirkeltje. Als ik hier een beetje op in ga kan ik uitkomen op of iemand die de wijsheid in pacht heeft of iemand die trots is op de herkende leugens maar geen flauw idee heeft hoeveel leugens gewoon in dezelfde tijdspanne onder de radar door zijn gevlogen.
Misschien kun je uitleggen hoe je het flikt?
Moet nu verder met “Diversificatie”
@Landheha, waar heb je het over?
Mensen liegen uit fatsoen hun hele leven bij elkaar.
Vooral als het over gevoelens gaat.
Niets nieuws onder de zon.
.
@Jezzebel
waar ik het over heb?
Ik heb het gewoon over de zin die ik aanhaal, op zichzelf, even los van de rest van de tekst. Dat lijkt me een vrij krasse uitspraak.
“Diversificatie” is het derde deel/hoofdstuk van een boek van Grunberg waar ik aan begonnen ben. Ik had in het begin waar de situatie en de personages worden geschetst wat moeite met de stijl van de tekst. Door de korte zinnen vond ik het een beetje “staccato”, een opsomming bijna. Nu begint het een beetje te lopen naar mijn idee.
Ik leef met je mee in het verhaal dat je schetst uit je jeugd. Daar wil ik geen afbraak aan doen, hoe zou ik kunnen. Als je in je laatste antwoord echter komt met “Mensen liegen uit fatsoen … etc. ” dan hoop ik dat je bedoelt “sommige mensen”. Niet alle mensen doen dat nl.. Er zijn steeds meer mensen die meer individu zijn dan groepsdier. Wat dat betreft lijkt me er best wat nieuws onder de zon, als je naar de geschiedenis kijkt.
“de herinneringen plage vooral
als ik verdrietig wordt”
voor mij is dat omdat het buiten zo nat is en zo grijs
en het heel lang duurt
voordat er weer nieuw blad is
lfs Moon
@Jezzebel, hm dat weet ik nog niet zo zeker. Ik kan alleen voor mezelf spreken. Ik zeg ook wel “ik ben er klaar mee”, dat betekent dat ik het een plaats heb gegeven of heb besloten het geen plek te geven, maar het is wel een besluit om door te gaan in niet te blijven hangen in negative energie. Als een soort zelfbescherming, denk ik. Maar ieder gaat daar anders mee om.
@Landheha, ik denk daar dus anders over.
In Grunberg ben ik nog niet zo ver.
Charlotte Mutsaerts met Pedante Pendules kwam tussendoor 😉
.
@Moon, maar er kómen wel nieuwe blaadjes.
Dat kan al een hele troost zijn.
.
@Beeldsprekers, tuurlijk, ik bedoelde ook niet voor jou te praten.
Maar voor mij zijn dat loze (populaire) kreten.
Ze kloppen meestal niet.
En als iemand zegt Ben er klaar mee dan rinkelt een alarmbelletje.
Dan weet ik dat diegene dat wel zou willen, maar dat het zo niet werkt.
Alles heeft zijn eigen tijd.
.
@Jezzebel, dat begrijp ik, en ja zo’n term wordt waarschijnlijk veel misbruikt.