Ode aan Harry Mulisch

Harry, dit is geen hoogdravend stukje
Was maar gewone scholier
Toen ik je boek
De Aanslag las
Toen heb je me zo gegrepen
Dat ik in retrospectief
Alles heb teruggelezen
Maar bij Siegfried wist ik het
Dat het je laatste was
Een genie heeft geen kinderen
Je was het baren moe
Je hebt niet meer geschreven
Hoe vaak heb ik nog naar je
Woorden gezocht
Bij de dwdd
Of Pauw & Witteman
Je was de man
Die boven het leven stond
En er zo mooi deel vanuit maakte
Nu heb ik in de traditie van Van Gogh
Een glaasje absinthe ingeschonken
Je bent niet meer
Wat vreselijk dat die lullo’s
Je nooit nobelprijs hebben gegeven
Bij leven

Veel dank
Voor de verrijking
Van dat van mij

Jezzebel,
Tussen water en water

Art : Cover Hollands Diep, juli/augustus 2010
.

This entry was posted in kunst, literatuur and tagged , , , , , . Bookmark the permalink.

4 Responses to Ode aan Harry Mulisch

  1. Ik denk dat velen in hun puberteit door hem betoverd zijn.

  2. Jezzebel says:

    @Ina, God, wat heeft hij veel gegeven.
    Hoe leeg voelt het nu, op zijn grauwe zondag die een heel uur langer duurt.
    Zonder hem.
    .

  3. rikus says:

    Ik heb een aantal boeken van hem in gesproken tekst. toch maar eens even zoeken

  4. Jezzebel says:

    @Rikus, een groots schrijver is heengegaan.
    Het meest verdrietig maakt me dat hij die Nobelprijs nooit bij leven heeft gekregen.
    .

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.