Mijn lichaam zit me in de weg
Hormonen tieren welig
Op straat kan ik wel huilen
Zomaar
Om de wereld
Of een mens
Thuis vind ik geen rust
De buurman bevolkt
Beneden verdieping
Met zoveelste vriendinnetje
En keiharde tv
Dat doet hij niet vaak
Nu wel
In bed kan ik niet slapen
Grote zorgen
Siepelen door mijn ruggengraat
Arch of hysteria
Want de wereld draait
Zoals zij draait
Op de heupen van een buikdanseres
Eindeloos lange benen
En hortende adem
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Louise Bourgeois
Volgens mij waren
De twee jaren twilight
Zone creatiever
Dan nu, U
Kus op de knokels
En knuf op de wangen
Want warmte is wat
Een herfst niet
@Timotheus, welke twee jaren twilight?
Creatie heeft vele gezichten.
.
Lieve Jezz,
Ik lees een zekere moeheid en gejaagdheid in uw woorden. Dat het u nu beter gaat dan een jaar geleden, heeft daarmee ook invloed op uw werk. Dat is wat ik bedoel met “2 jaar twilight”: die periode van aankomst en aanpassing aan NL waren zeer creatief en boeiend om te lezen.
En nu zie ik u keihard werken, aangepast aan de tijd en de maatschappij. En sluipt de routine in de werken online, omdat het leeuwendeel van uw tijd nu wordt verorberd door uw dagtaak. Tenminste, zo interpreteer ik het. En dat vind ik drama. Los van ‘t feit dat, mocht het mijzelf overkomen, ik dat zou beschouwen als een serieus dilemma 😉
@Timo, routine?
Ammehoela!
Je hebt geen idee hoe veel ik van mijn hart geef.
Ga zelf maar op je eigen routine verder.
Ik ben elke dag met heel mijn ziel
een universum aan het veroveren
en proberen het verhaal te vertellen.
Rot op man met je routine.
Je zult jezelf bedoelen.
.