In de spiegel zie ik haar wel eens
Meisje van vroeger
Steeds minder vaak
Verdriet en weggebeten tranen
Hebben de lijnen van mijn gezicht bepaald
Met dat verdriet valt niet te leven
Dat moet je verdoven
Steeds harder
Onverstaanbaar maken
Zo hard dat je op het laatst
Jezelf niet meer ziet
Of hoort
En op soort van instinct
Bungelend aan een touwtje
Steeds weer je eigen rondjes draait
Met jezelf als spiegelbeeld
Trop drôle
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Louise Bourgeois, La Couple
mooi……en nu maar wachten tot iemand de slagroom ‘wegsnoept’
@Fons dat lijkt me toch niet werkelijk in de geest van Louise Bourgeois.
Ze was er het type niet naar om af te wachten.
.
Sorry ….maar…Ik dacht dat dit jouw verhaal was met als beeldspraak de art van Louise…..
@Fons, het beeld van Louise is uiteraard geen beeldspraak maar kunst.
Dat spreekt voor zich.
.
Ja natuurlijk ..dát is haar kunst en om jezelf heendraaien is géén kunst.
@Fons, kunst, kunst, géén kunst, soms is het noodzaak.
.