Het is zaterdagavond
En het kleine meisje
Komt weer boven
Zij die gelukkig was
Toen er tijdje
Van haar gehouden werd
Dat neem ik aan tenminste
Er was een tijd
Dat mijn moeder het leuk vond
Showen met ons
Als poppetjes
We droegen de mooiste kleding
Zaten op telefoonboeken
In de duurste restaurants
Aten grenouilles
En esgarcots
Haalden de kranten
Zo jong
Zo exquise
Ons kindermenu
Als kleine dametjes
En een heertje
Het is begin juni
Mijn ouders zijn met vakantie
Ergens in de wereld
Mijn moeder houdt van vroeg juni
Wegwezen
Ik was thuis
Op mijn balkon
En at een gebakken tartaartje
Tomaat, rucola,
Half gesnipperd rood uitje
De andere helft gebakken
Pijnboompitten
En truffelmayonaise
Sommige dingen leer je nooit af
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Hanna Nitsch, Elisabeth
een kinderhart maalt niet om een exquise omarming
gewoon liefde sober en puur is meer dan genoeg
iets waaar iedereen recht op heeft
dat van de mooie kleren herken ik
was als meisje ook altijd in de nieuwste kleding gestoken
voelde me daar soms een beetje onbehaaglijk in
truffelmayonaise klinkt wel lekker
sommige dingen leer je inderdaad nooit af
ik ga eens aardbeien met slagroom zoeken, ergens
@Assyke, truffelmayonaise is een cadeautje.
Beetje schandelijk, maar ik hou zo van die dingen. 🙂
@landheha, wie weet wat voor lekkere hapjes je tegenkomt 🙂
.
Wat toevallig. Ik zat vanavond op de Bussummerhei, uitzicht op de zendmast. Had een heerlijke picknick http://twitter.com/InaDijstelberge/status/15511337871 en zag en vader met kind.
Direct was ik ook terug in mijn kindertijd. Wandelen met mijn vader bij een ondergaande zon, speurend naar wild, luisterend naar de vogels en genietend van elkaar.
@Ina, lekker, jij was aan het picknicken op mijn geboortegrond.
Grappig hoe temperatuur en weersomstandigheden
ook je herinneringen op gang zetten.
Dit zwoele, zomerse, dat zijn de gelukkige dagen.
Wat fijn dat je genoten hebt.
.
Truffelmayonaise….
Wordt je -op je balkon- dan niet lastig gevallen door wilde zwijnen?
Ik ben één keer uit eten geweest, in mijn jeugd… toen waren we met een chique oom en tante een dagje naar het strand geweest. Ik kreeg een broodje kroket op een bord met een gouden randje, daar lag een slablad bij. Dus at ik netjes alles op 🙂
Toch heb ik niets gemist, want ik herken heel goed je traktaties, de verwennerij. Het maakt niet uit hoe zo’n hapje heet of hoeveel het kostte, het is de niet alledaagsheid die het exquise maakt.
Mooi!
Oef…ja. Nu herinner ik het me weer: uit eten met mijn ouders. Er kwam geen einde aan. En mooi je bordje leegeten, herken je dat ook? Dank je voor de herinnering!
Weer zo’n prachtig schilderij trouwens. Breath taking…!
@Vogel Vrij, ik begon deze ochtend met het balkon te soppen,
Meeuwenpoepvrij, ontsmetten en flink schrobben en zo.
Daarna nergens meer last van gehad.
Alle insecten vielen er dood bij neer 🙂
@Suiker, ja, hoe krankzinnig het bij ons thuis ook was
mijn ouders hebben me wel geleerd te genieten
dat is fijn voor de rest van je leven
daar blijf je voor altijd naar hunkeren 🙂
.
@Wattman, wij hoefden nooit ons bord leeg te eten.
Maar moesten wel álles proeven.
Het gaf niet als je het niet luste, maar je moest het wel proberen.
Wij mochten nooit van tafel af en dat was wel eens moeilijk.
Andere kinderen renden door het restaurant
of schoven aan een ander tafeltje aan.
Wij moesten blijven zitten.
Maar… mijn ouders hielden van lekker eten.
En ik ben in de meest exclusieve tenten geweest.
Nog steeds kan ik kwaliteit herkennen.
Ook van een hole in the wall.
Daar geniet ik zelf het meest van.
Als iemand met veel liefde
zijn hart op de borden legt.
.
Verontrustende illustratie.
Die van gisteren had al iets dreigends onder het mooie oppervlak.
En nu ga ik slapen, dat is afgelopen nacht niet gelukt.
@Knuts,
Oh ja, Hanna Nitsch is niet van de mierzoete plaatjes.
Er zit een hele wereld onderhuids achter.
Dat is wat ik mooi vind.
Dit meisje bloedt uit haar bloemenkrans.
Het vertelt me allemaal iets.
slaap lekker blijf gezond. 🙂
Hmmm truffelmayonaise ?
Ik had een fles truffel-olie in de kast staan. Was heerlijk en al bijna op.
Zag ik vorige week op teevee hoe dat gemaakt werd !
Er kwam geen truffel aan te pas.
De truffelsmaak werd gemaakt van een aardolie-afvalproduct of zoiets en was zelfs giftig !!
Bah….
Gelijk de fles maar weggegooid.
Ik vind het altijd knap dat mensen goed voor zichzelf zorgen.
De perioden dat ik alleen woonde, was ik van het slechte eten.
Leuk om een stukje uit je jeugd, van je te lezen.
Alsof je het meisje nu een beetje kent
jouw herinneringen zijn haar herinneringen
je wilt eigenlijk niet die jurk aan
het is je moeders keuze
maar rode lippenstift gemaakt van zuurstok of wijnbal
dat vind je moeder weer minder
onbewust voel je aan wat zwoel is
niet het zwoel van de eerste zomeravond
maar het zwoel van verleiden.
@Li’ist, bij de Bijenkorf hebben ze op de ‘keukenafdeling’ flesjes truffelolie met echte truffel erin.
Zijn die ook niets?
Ik zit daar al heel lang op te azen.
Misschien ga ik het van de week wel halen.
@Verbaas, ik ben van de extremiteiten. 🙂
Weet niet zeker of dat ‘goed’ voor mezelf zorgen is.
Maar bij mij krijg je wel lekker te eten 🙂
@Ghijsa, ja zwoel werd broeierig.
En nog iets.
Het zegt ook iets over ‘de macht’ van verleiden.
Zie je dat ze boven je staat?
Alsof je gevloerd bent, en dan zij opeens opdoemt.
.
Ik zeg altijd als je dan toch moet eten dan kun je het net zo goed lekker doen…
Weer zo’n intens schilderij!
@Beeldsprekers, ik ben ook een groot voorstander van lekker 🙂
.
Mijn moeder houdt van vroeg juni… , dat is precies wat die van mij ook altijd zegt. Dan is alles nog zo mooi groen zegt ze dan.. En mmm, ik krijg zin in dat tartaartje hoor…nu al!
@Flo, ik hou ook van de zomer als die nog vol belofte is. 🙂
.
@Jezzebel, prachtige foto’s met veel lagen, ik blijf kijken.
En wat eten betreft, vooral lekker en gezond en het bord hoeft niet altijd leeg.
In de oorlog moest ik alles eten, soms tot kokhalzend toe. Mijn vader stond daar op, hij wist beter dan ik waarom in die tijd. Moeder leefde met mij mee.
Mijn credo nu is om vooral te genieten, van mooie dingen, je lief, van eten, van elkaar, van het leven!
@Blogpieper, het zijn geen foto’s hoor het werk van Hanna Nitsch, het is aquarel met inkt.
Ja, vreselijk als je je bord leeg moet eten.
Terwijl je hele gestel aangeeft dat het genoeg is.
Wij hoefden dat gelukkig niet thuis.
.
Hai meis,
Er gaat een enorme eenzaamheid schuil in je woorden,
tenmiste zo lees ik, ik zie daar een meisje dat met duurdoenderij
wordt zoetgehouden. Waar is die knuffel inplaats van truffelmayonaise?
Indrukwekkende art van Hanna Elisabeth Nitsch,
liefs en een mooie dag knuf vanTinus
@Tinus, er waren af en toe wel knuffels.
En het was niet echt liefdeloos, maar wel liefdearm.
We wisten niet zo goed hoe het moest.
We is natuurlijk mijn ouders.
Lieve knuf voor jou.
.
zijn wij familie?
@hanna, dat zou zo maar kunnen,
heb je ook zulke ouders?
.
Geen luxe bij ons, wel liefde. Binnen dan, buiten niet. Een ruwe wereld, die genialiteit uitperstte, doelbewust, en ons liet met de schillen. Uitgebuite, verstampte en tot armoede verdreven schillen. Liefdevolle schillen voor ons, dat weer wel. Te liefdevol waarschijnlijk, je moet over een bepaalde dosis wreedheid beschikken om in luxe te kunnen leven, denk ik. Of is het alleen geluk?
Op zaterdagavond was er bij ons een zak patat voor 4, die ik dan moest halen, boodschappentas mee met een krant erin, De Telegraaf. En rennen. Niet dat ik daar vervelende herinneringen aan heb. Wist ik veel.
@Thera, wreedheid om in luxe te kunnen leven.?
Dat is onzin hoor.
Voor mij was het bepaalde armoede in rijkdom.
@Blew, die zak patat was toch heerlijk?
Mooi verhaal vind ik dat.
Jullie lazen de Telegraaf thuis.
Wij ook.
Ik kom uit een typisch middenstandsgezin, VVD
It was al long, log way. 🙂
.
Ik heb ook zulke ouders.
Spreek ze nauwelijks meer en ik weiger VVD te stemmen, maar ik eet wel lekker! (en dan die hockeyclub…)
@Hanna, ik heb deze gemeenteraad verkiezingen voor het eerst gestemd.
Sinds ik terug ben uit Israël.
In Israël stemde ik niet, omdat ik het niet fair vond om daar het beleid voor hier te bepalen.
Gemeenteraad was mijn debuut voor PvdA.
En woensdag wordt second time 🙂
Ik ben ook lekker blijven eten 🙂
.
Wat hebben wij belachelijk veel overeenkomsten, creepy af en toe..
(En we zijn ook altijd tegelijkertijd ongesteld…;-))
@Kat, dat vind ik geestig 🙂
En tikkie creepy af en toe.
Maar wel fijn idee dat er meer zijn zoals jij en ik.
Zolang durfde ik er niet over te praten.
Later meer, fijne dag 🙂
.