Vandaag denk ik aan mijn ouders
Zoals ik dat in het weekend vaak doe
Bel naar huis, gaat het stemmetje van binnen
Kijk eens papa en mama
Je dochter heeft tieten
Alsof het niet uitmaakt
Pijn, verdriet en afwijzing
Ik ben weer gerespecteerd staatsburger
Vrouw die werkt voor haar geld
Om trots op te zijn
Zij die me nooit serieus namen
Dat schrijven, doen, schilderen en denken van mij
Ik weet dat het tijd is om los te laten
Papa’s kleine prinsesje
Mama’s steun en toeverlaat
En toch maakt het me verdrietig
Dat ik niet kan delen
Nog steeds hun goedkeuring zoek
Zo godvergeten eenzaam
Zonder bloedband in de wereld
Als wees van ouders die nog in leven zijn
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Julie Verhoeven
Als wees van ouders die nog in leven zijn
daarom die zin
dat is het
dat is die pijn
wat een pijn
honderden reacties
op je blogs
en toch je ouders
die stilte
Shout gurl you will do it, OPZIJ Jezze komt eraan
Moon
@Moon, dank voor je woorden
ze steunen.
.
Het staat geschreven in de sterren: "je dochter heeft tieten".
Beide partijen hun eigen pijn.
@Landheha, yep.
.
In dit geval zou het misschien gepaster zijn om te spreken van
"je dochter heeft ballen"
Je hebt het toch maar volgehouden hoe moeilijk en uitzichtloos ook.
Je bent er doorheen gekomen en daarom ben ik zo trots op je.
@De Muze, dat is hetzelfde 🙂
Dankjewel man.
.
Waarom stuur je ze geen bloemetje? Om te delen in de vreugde van jouw nieuwe baan, op het kaartje. Verder niets, de eventuele volgende stap is aan hun. Jij mist ze, ondanks alles wat is voorgevallen, is dat geen reden genoeg? 🙂
@Thera, sommige wonden kun je beter laten helen
langzaam door tijd en afstand laten genezen.
.
Ja, dat is misschien ook zo. Ik weet niet, wat er allemaal voorgevallen is. Maar jij bent verdrietig en soms kan het helpen "haat" met liefde te beantwoorden, al is het maar voor jezelf. Maar zou het daarna voelen of je weer een nieuwe afwijzing zou kunnen incasseren, dan kun je het beter laten. Daar moeten we immers niet naar op zoek gaan. Jij weet het zelf het beste.
Tijd om je eigen nieuwe familie te zoeken, als je die al niet hier hebt. 🙂
@Thera, soms is liefde ook afstand nemen.
Dan kun je elkaar niet langer p;ijn doen.
En hoop je dat oude wonden genezen.
Een nieuwe familie zoek ik wel.
Maar in feite heb ik die hier.
Jullie zijn mijn blogfamilie. 🙂
.
Het maakt niet uit wat je hebt, presteert of waaronder of waaraan je lijdt. Het gaat erom met wie je dit wilt en kunt delen. Het gaat erom van wie je dit schouderklopje krijgt. Het gaat erom van wie je liefde wilt en of je die liefde ontvangt.
Toch kan dit verhaal, zo treurig als het is, niet alles zijn en is het gebrek aan feiten en kennis van de omstandigheden er debet aan dat geen buitenstaander dit werkelijk kan beoordelen en jou daarmee de juiste troost en ondersteuning zou kunnen bieden.
Je draagt veel van hetgeen je zoekt al in je. En alle mensen, die het gedeelte van jou dat je zo genereus liet zien al kennen, zijn trots op je. Aan die mensen – aan ons – hoef je niets te bewijzen.
Twee (of meer?) partijen. Twee zienswijzen. Twee meningen, die waarschijnlijk verschillen. Of die verschillende mensen ooit tot elkaar vinden? Wie zal het zeggen?.
Maar dat is alles bladibla; goed bedoeld maar niet meer dan dat. De oplossing ligt bij jezelf, in jezelf. De vrede die je zoekt, zal je vinden, daaraan twijfel ik niet. Ook als de pijn soms onverdraaglijk is. Wees jezelf. Wees trots op jezelf. Je bent een bijzondere persoon.
~~
Mooie ogen zie ik weer, die vrouw met wat? Een klembord, tekenblok, notitieblok onder de arm? Draagt ze een hoed of wat heeft ze in haar haar? Hoe kan een tekening zulke sprekende ogen hebben? Zoveel zeggen? Prachtig.
Het komt een keer goed! Niet alles tegelijk? Heee, sterkte!
Herkenbaar Jezzebel, altijd maar weer die goedkeuring zoeken…misschien is het daarom dat we ze hier zoeken.
Wat Wattman zegt zou wel eens waar kunnen zijn.
Aan de wijze woorden van Navelpluis valt weinig toe te voegen
Ik denk aan Neeltje Maria Min
Noem mij, bevestig mijn bestaan
laat mijn naam zijn als een keten
noem mij, noem mij, spreek mij aan
o noem mij bij mijn diepste naam
voor wie ik liefheb, wil ik heten
voor Jezz en Julie, allebei prachtig
@Pluisnavel, je ziet mooie dingen. 🙂
De dochter met tieten
Zij heeft schetsboeken onder de armen.
Voor meer achtergrond
Rechts in de widgets onder het kopje "Nacht"
(Vrij onderaan)
Veel dank voor je woorden.
Wat ben ik blij dat je zo van Julie kon genieten 🙂
Ik zag haar van de week voor het eerst
En was verkocht.
Wat een power heeft zij,
nog nooit zulke krachtige ‘illustraties’ gezien.
@Blew, ik denk van niet.
Het komt niet goed.
Dat is realiteit.
Het best is om dat zo snel mogelijk onder ogen te zien.
Dat doet het minste pijn.
Het is juist in de verwachting, waar de wonden het diepst zijn.
@Wattman, dat zou heel goed kunnen.
Je zoekt waar je behoefte aan hebt.
Dankjewel.
.
@Beus, dat dacht ik ook.
Het is mooi dat we zo’n plek gevonden hebben, toch?
@Roosanna, de woorden van Navelpluis raakten mij ook. 🙂
Neeltje Maria Min rules!
Hoe vaak heb ik niet aan haar woorden gedacht
Voor wie ik lief heb wil ik heten
.
Sinds ik heb besloten niet aan de verwachtingen van mijn ouders (of wie dan ook) wil voldoen omdat het mij niet gelukkig maakt, en daardoor ook niet meer de goedkeuring zoek, is het leven veel eenvoudiger geworden. Het lijkt wel of ze juist daarom hebben geaccepteerd wat ik doe. Sterkte!
@Beeldspreker, ik ben er niet zo goed in.
Dank voor je woorden.
.
een stevig alternatief voor ballen aan je lijf – en heel sterk dit – het gevoel in de laatste vijf lijnen is maar al te herkenbaar … (ik zelf heb het jaren geleden opgegeven … )
zelf medelijden is zo lelijk
dat eigenlijk niemand dit gevoel wil onderkennen
we houden er niet van als iemand dit opmerkt
zelfmedelijden is een moeras
erin zinken kost minder moeite dan hoop, vertrouwen of simpelweg bewegen
Jezz draagt die rugzak net als iedereen
volgestopt met vervelende herinneringen, pijn en afwijzing
en er zijn van die speciale momenten
zoals een nieuwe baan
dan gaan we ervoor zitten
doen we de rugzak af
halen oud zeer eruit en koesteren het
ook zij: de wees van ouders die nog in leven zijn
dat comfortabele gevoel van lijden
het opnieuw pijn beleven
goed dat je het erkent
er iets mee doet door dit te openbaren
maak het jouw bezit niet jouw hypotheek
goede vriendschap is een remedie
zij horen de valse noten die we zingen
en spreken ons daar op aan
daar zit je dan volwassen
een nieuwe baan; nieuw succes
en plots gewikkeld in een vieze emotionele baby-luier
maar tegenover iedere steek van ellende
staat een zegen die dit medelijden in evenwicht brengt
je gezondheid, je carriere
en boven al de mensen die je WEL liefhebben
en ach zoveel meer…..
Opzij, opzij, opzij
Opzij, opzij, opzij,
maak plaats, maak plaats, maak plaats,
wij hebben ongelofelijke haast.
Opzij, opzij, opzij,
want wij zijn haast te laat,
wij hebben maar een paar minuten tijd.
We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en
weer doorgaan.
We kunnen nu niet blijven, we kunnen nu niet langer blijven
staan.
Een andere keer misschien
dan blijven we wel slapen
en kunnen dan misschien als het echt moet,
wat over koetjes, voetbal en de lotto praten,
nou dag tot ziens, adieu het gaat je goed.
We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en
weer doorgaan.
We kunnen nu niet blijven, we kunnen nu niet langer blijven
staan.
Opzij, opzij, opzij,
maak plaats, maak plaats, maak plaats,
wij hebben ongelofelijke haast.
Opzij, opzij, opzij,
want wij zijn haast te laat,
wij hebben maar een paar minuten tijd.
We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en
weer doorgaan.
We kunnen nu niet blijven, we kunnen nu niet langer blijven
staan.
Een andere keer misschien
dan blijven we wel slapen
en kunnen dan misschien als het echt moet,
wat over koetjes, voetbal en de lotto praten,
nou dag tot ziens, adieu het gaat je goed.
We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en
weer doorgaan.
We kunnen nu niet blijven, we kunnen nu niet langer blijven
staan.
Opzij, opzij, opzij,
maak plaats, maak plaats, maak plaats,
wij hebben ongelofelijke haast.
Opzij, opzij, opzij,
want wij zijn haast te laat,
wij hebben maar een paar minuten tijd.
We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en
weer doorgaan.
We kunnen nu niet blijven, we kunnen nu niet langer blijven
staan.
Een andere keer misschien
dan blijven we wel slapen
en kunnen dan misschien als het echt moet,
wat over koetjes, voetbal en de lotto praten,
nou dag tot ziens, adieu het gaat je goed.
[Herman van Veen]
@Bert , loslaten is soms werkelijk je behoud.
Dank voor je woorden.
@Koekie, ik ben het niet met al je woorden eens.
=zelfmedelijden is zo lelijk= dat is een waarde oordeel.
Soms gaat het er ook om de dingen eens hardop te zeggen.
Het lucht op; dit, dit, én dit doet me pijn.
Dan kun je weer verder.
Het is fijn dat er een plek is waar geluisterd wordt. 🙂
@Vogel Vrij, zal ik het muziekje er dan maar bij zetten? 🙂
.
Eh Jezze, het gevaar bestaat dat ik misschien te ver ga door me ermee te bemoeien (de lesjes), maar Richard heeft gelijk, zoals hij dat bij eerdere adviezen ook al had. Ik noemde ‘zelfmedelijden’ ook al eens en schrok van je afwijzende reaktie. Maar het afleggen ervan is de noodwendige volgende stap.
Alles is uitgesproken, op tafel gegooid en troost, voor zover mogelijk, gekregen, fijn. Maar dan komt er een ogenblik dat je dit achter je moet laten, de stap vooruit moet gaan doen. Het duwtje in de rug was er. Nu is het van belang dat je het besluit neemt om NOOIT meer te klagen en niet meer in die valkuil van zelfbeklag te lopen. Want een valkuil is het, een dodelijke.
Zelfbeklag en -medelijden is prettig want vaak wordt dit door je vrienden ook nog eens ondersteund met troost en dergelijke meer. We huilen graag met de wolven. Een deel van de geest vindt depressieve gevoelens prettig en zoekt naar bevestiging en nog wat meer treuren en piekeren en nog meer; en dat deel doet er alles voor om die toestand zolang mogelijk te laten duren. Dit is niet mijn mening maar psychologie puur, een feit dat iedere psycholoog zal bevestigen. Zelfmedelijden dat door anderen (die het goed menen) ondersteund wordt, is prettig.
Maar dit zelfde medelijden met jezelf is ook een mes dat je jezelf in de rug steekt. Zelfmedelijden en iedere andere vorm van klagen is als een anker, een rem op je ontwikkeling. Koekie spreekt de waarheid – zoals hij al vaker deed – en die waarheid is niet prettig want je wordt met jezelf en de zwakkere kantjes van je persoonlijkheid (die iedereen heeft) geconfronteerd. Een mens neigt ertoe dat af te wijzen, zoals ook jij al vaak deed.
Neem dat besluit. Nooit meer klagen, zeuren, piepen. Spreek het letterlijk uit: IK ZAL NOOIT MEER KLAGEN. Schrijf het op. Je zult zien hoe prettig dat is en welke positieve dingen dat met je doet. Plotseling heb je een toekomst! Luister naar je vriend Koek. Hij heeft gelijk, met ieder woord. Die man heeft je lief.
Zo, genoeg lesjes op de vroege zondagmorgen. Een fijne dag wens ik je! Geniet! En zoals een Amerikaanse vriend van me te zeggen pleegt: don’t forget to have fun!
@Pluis, echt niet 🙂
Ik klaag zo vaak ik wil.
Niets heerlijker dan zelfbeklag te doen.
Laten die mooiweer toeristen maar de hele dag lachen.
Dit is mijn leven!
.
Ik heb trouwens een mooie nieuwe kunstenaar ontdekt vandaag.
Heel vroeg in de ochtend al.
Misschien vanavond dat ik het laat zien.
Een soort dialoog met het werk van Julie Verhoeven
Mix tussen Oost en West.
En alle associaties die daarbij horen.
Wat heerlijk dat er meer zijn die ernaar gekeken hebben.
Ik geloof heel erg in de opkomst van de kunst uit het Verre Oosten.
Ze hebben ons nog een belangrijk verhaal te vertellen.
En er zijn nu al kunstenaars in het Westen die het hebben opgepikt
En er hun eigen beeldtaal van maken.
Later meer.
.
*
Het niet kunnen…zal altijd blijven…ook het niet niet kunnen
Gr Robert
Ze zouden je trouwste en fervenste aanhangers moeten zijn (je familie) maar de werkelijkheid is vaak anders. Misprijzing, misnoegen, soms zelfs snerende en badinerende hoon vallen je ten deel.
Maar dan denk ik altijd: "..’t Is hun maatstaf! En niet de mijne! F*ck the bastards al is het je familie!"
@Jezzie… WIJ KOMEN ERAAN! :))
@Roberto, dat lijkt mij zo’n koeien waarheid.
Ja, tuurlijk, de mens is feilbaar.
@Jan Bouma,
=F*ck the bastards al is het je familie!= 🙂
@Jan we komen eraan!
En zo is dat.
.
Ja, ik weet niks te zeggen
te doen
soms kan dat gewoon niet
Ik ken het
kan ik zeggen
helpt ook geen fuck
het blijft altijd
nu en dan
de kop opsteken
En wat doe je
janken
schelden
bloemetjes buiten zetten
je wonden likken ?
‘t Is allemaal prima
wat mij betreft
muziekje dan maar
muziek troost ook 🙂
Je kent hem al, heb hem al meer gestuurd, vandaag nog maar eens !
see you
@Spuit 11, en wat voor troost 🙂
You are my sister.
Wat raakt Antony toch mooi.
En een dag als vandaag
Dat helpt ook.
Ik heb net gebruncht in een duinpannetje
chickenwrap tandoori, blikje cola en een joint
niet te vreten stationsvoer
het was goddelijk 🙂
En nu ga ik geloof ik schilderen.
Vandaag te mooi om te sippen.
.
Je hoeft me niets te vertellen.
Toen ik 25 was, sprak ik een keer met mijn vader. Over politiek.
Over werklozen.
Maar wat als je er nou zelf niets aan kan doen ?
Kom nou ! Heb jij weleens zonder werk gezeten ? Er is altijd werk.
Hij zou zich in zijn graf omdraaien.
Je komt niet thuis zonder werk.
@Knuts, het is jammer als ouders zo star zijn in wat volgens hen ‘hoort’ en ‘niet hoort’.
Het blijft een extra horde om te nemen, altijd voor hun goedkeuring knokken.
En tegelijkertijd, ze zijn ook maar gewoon producten van hun tijd.
Zo ging dat vroeger.
.
Goedemorgen Jezz
Wil toch wel even duidelijk maken dat ik het met je eens bent hoor
zelfmedelijden is lelijk omdat dit zelfdestructief is
dat staat los van het delen van onze gevoelens met anderen
dat is iets anders
het openbaren is erg belangrijk in onze verwerking van verdriet en pijn
Out loud klagen helpt
echter ik denk wel dat zelfabsorbtie ten grondslag ligt aan zelfmedelijden
Het onderdompelen in ikke ikke ikke en de connectie verliezen met het grote geheel
dat grote geheel is de mooie dagen pakken om te schilderen bijvoorbeeld!
enjoy every bit of it babe !
Das funny
"Sippen" dat woord heb ik zo lang niet gehoord
@Koek, schilderen is het niet geworden,
wel nagedacht over het concept.
En nu is het schaamteloos met wijn en een Frans druipertje op het balkon 🙂
Eigenlijk heb ik geen Tiet voor U
En zeker geen Tieten..
Maar één ding weet ik zeker
U en wij hebben elkaar
in Haat en Liefde nooit
afgeschreven…………………………….
en dat gebeurt alleen maar
als men Jou de Moeite waard vindt
To Think about it…………
Ben weg heb ongelooflijke Haast
moet rennen vliegen en weer opstaan…
@Josh, je zegt wel hele diepe dingen
Zo tussen neus en lippen
In ongelofelijke haast.
Zou je daar niet een beetje meer tijd voor nemen? 🙂
.
@Jezzebel, heeft voor mij ook even geduurd voordat dat lukte.. en soms nog niet maar toch!
@Beeldsprekers, wat heeft voor jou ook even geduurd?
.
Mevrouw , ik bedoelde het inh algemenze zin
Hoe ‘Men” over U denkt…
En verder by zee wee en de zee
zou U toch moeten weten , dat ik over
veel dingen meer na-denk dan dat ik een
Overhaaste Beslissing zou nemen………….
Groet à Vous U sprak met………………………………
@Josh, Hoe zou ik dat moeten weten? 🙂
.
Nou, omdat U dat weet..
En U houdt U zelf en mij
toch niet voor de Domme!
Want ik zou niet durven
beweren dat U zich daar
Doof – Stòm voor houdt..
Kweet nie 🙂
.
wat is een frans druipertje Jezz?
@Koek, je bent toch wel van deze wereld?
Franse kaas 🙂
.
@Jezzebel, = wat heeft voor jou ook even geduurd? =
Niet meer aan de verwachtingen van mijn ouders willen voldoen en niet meer op zoek te gaan naar hun goedkeuring.
@Beeldsprekers, goed te horen, er is dus nog hoop, ook voor mij 🙂
.
@Jezzebel, hoop is er altijd ook voor jou! 😉
@Beeldsprekers, om blij van te worden 🙂
.