Ik ben de dochter van een textielboer
Zo noemden we dat thuis natuurlijk niet
Dochter van een damesmodebedrijf
In de hoogtij dagen hadden we drie filialen
Bussum, Laren, Hilversum
Genoemd naar mijn moeder
Een groothandel en een eigen merk
Ik merk dat ik we zeg
Alsof ik nog steeds bij mijn ouders hoor
Dat komt door Beus
En zijn foto
Genomen bij de concurrent
Het is zaterdag als ik erover nadenk
Nog steeds weet ik het ritme van mijn moeder
Zo vroeg mogelijk boodschappen doen
Soms deden we dat samen
Samen slierten door het dorp in Laren
Voordat ik naar Israël ging
Daarna gingen we naar huis, frutselen
Lekkere dingen maken voor de zaterdagavond
Dan voelde ze zich in haar element
Ik weet hoe laat ze thuis is
Wanneer ze een dutje doet
En ik weet wanneer mijn vader belt
Om te vragen hoe het gaat
Hoe het ging met de boodschappen
Maar vooral wilde hij weten
Hoe was het bij de concurrent?
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Beus
Handen uit de mouwen !
Geen wonder dat je uit de gratie bent, ledigheid wordt niet gewaardeerd bij zulke mensen.
Eenmaal terug aan het werk mag je weer aanschuiven, schat ik.
@Knuts, hoe verdrietig is dat!
.
Het is heel jammer, maar het is niet uniek.
"Onzin, als je echt wil werken is er altijd werk !"
"Je moet gewoon niet…."
mijn moeder zei
toen ik mijn eerste expositie had
"kan jij dat dan? schilderen?"
dat was 1 van haar opmerkingen
waar ik een leven over doe om te verwerken
you are not allone, Moon
@Knuts, ik kan je dingen vertellen die veel erger zijn.
Maar zo wil ik niet denken.
Ik houd van mijn vader en moeder.
En op dagen zoals vandaag, mis ik ze heel erg.
@Moon, mijn eerste echte painting, daar moest mijn moeder van huilen.
En later in Israel vroeg ze,
waarom doe je dat toch, steeds in die pijn wroeten.
Wat kunnen we doen, anders dan ‘loslaten’?
.
hoor je aanstaande dinsdag meer over die baan, jezzebel?
misschien geeft je dat wat meer zekerheid
iedereen heeft zijn eigen ritme, die van mij matcht ook niet met die van mijn moeder
ouders zouden dat gewoon moeten accepteren
@Assyke, woensdag heb ik een sollicitatiegesprek.
Mijn God, hoe ik hoop dat ik die baan krijg.
Dat het weer normaal wordt.
Leven en zo.
Thanks girlie 🙂
Wat kan een simpele foto veel losmaken.
@Beus 🙂
Ik zei toch, ik zit ermee in mijn maag 🙂
.
Oh, ik wens je zoveel succes! Ik heb vandaag ook zo’n brief… …sssht!
@Blew, vertel eens…
Wanneer kan ik voor jou duimen?
.
Wat je te veel in je maag hebt moet je eruit gooien.
Hallo Jezzebel: Stationsplein in Bussum? Man met grote snor?
@Beus, soms.
@Frans, spot on!
.
Nee serieus
@Frans, serieus ja, stationsweg, in het majellaziekenhuis ben ik geboren.
Mijn vader met zijn grote snor gaf sigaren aan de taxichauffeurs…
.
schilderen kun je niet leren
groet Robert
@Robert, it’s my soul.
.
Jezzebel: Ik ben doorgaans geen fan van je blogs. Hoewel ik in een ver verleden dingen van je gelezen heb die de schrijfster verraden. Dit vond ik eindelijk weer ‘s eentje die me aansprak.
Van de dingen die (nooit) voorbij gaan…. Ik kom je alleen maar even groeten. Voel me wat raar vandaag,…. Heb een goed blog, een eerlijk en puur, recht uit mijn hartblog weggehaald en het voelt alsof ik mijzelf heb verraden. Maar het kan niet in een publieke ruimte, niet onder je eigen naam.
@Frans, weet je dat ik blij met je woorden ben?
Dankjewel.
@Thera, ik heb je nog gezocht.
Kwam het door mijn woorden?
Ik bedoelde te zeggen,
geloof in jezelf,
in je woorden
en de dingen die belangrijk voor jou zijn.
No matter, wat ze zeggen.
.
Oh Jezz, ik had net mijn reactie aangevuld. Het was een rare dag vandaag. In principe heb ik alleen wat feiten verteld, aangevuld met mijn emoties. Maar het welzijn van mijn zoon bewaak ik bovenal.Ik heb me moeten bedwingen niet mijn hele account hier te deleten. Meer dan vier jaar weg te schrappen. Ik sta nog steeds achter elk woord dat ik schreef, maar het kan niet…. Niet hier. Ik bewaar het maar…. Oh was ik maar een kluizenaar 😉
@Thera, weet je…
het gaat niet om wat ze zeggen
wat ze vinden
wat ze denken
wat ze menen
het doet er geen donder toe
Waar het om gaat
is wat jij vertellen wilt
ik werd zo verdrietig
toen je de boel weghaalde
alsof je kapseizde
Het was van jou
En niemand met zijn
stupide reacties
uit zijn luie stoel
heeft het recht
om jou te vertellen hoe het moet.
Ik doe het lekker wel 🙂
.
Ja, het ging mij niet zozeer om de reacties, die waren allemaal zinvol. Ik blog onder mijn eigen naam, dat betekent, dat de personen over wie ik schrijf herkenbaar zijn in mijn directe omgeving. Daarmee ging het lijken op een schandpaalblog, ook al noemde ik geen naam. Dat voelde steeds onplezieriger. Maar ik voel me nog steeds enigszins opgedraaid, niet prettig, het thema dat ik aanhaalde gaat immers heel veel mensen aan. En het was van mij, mijn verhaal…. Het halve dorp, de hele gemeente zelfs (waaronder werk, school van zoon enz) blijkt regelmatig mijn blogs te lezen. Ik voel me daardoor ook niet zo vrij meer. De meeste dingen plaats ik ook niet meer. Het wordt hoog tijd voor een pseudoniem, het is niet anders. Want dit gedoe van vandaag wil ik niet meer mee maken. Ik wil in opwellingen kunnen schrijven hier.
Thera, ik ben 1 van de mensen die reageerden op je blog. Je hebt er niet verkeerd aan gedaan. Ik vond het mooi, ontroerend, je stelde je kwetsbaar op. Dat dan iemand als Theo over je gevoelens heenwalst omdat hij je woorden een privezaak vindt, dat is zijn sores. NIET de jouwe. Als ik mijn mening mag geven over het privacy issue: als je dingen schrijft zoals onderhavig blog, haal dan de foo van je zoon weg. Niet verdrietig zijn, meis. Je hebt het goed gedaan. Liefs, Alexandra
Hoi Jezz, je blog is weer mooi.
My name is Asher Lev van Chaim Potok. Het verhaal ten voeten uit.
Liefs vanuit Parijs, morgen naar huis. Kus
Dank je Alexandra, lief van je. En ik was blij met jouw reacties en die van Theo waren echt niet de reden om mijn blog weer te verwijderen. Maar nu weer terug naar het middelpunt van dit blog, onze onvervalste concurrentloze Jezzebel. 🙂
Mooi weer, Jezzebel. Ik ben vorig jaar voor het eerst bij Claudia Str. naar binnen gewest. Vroeg de verkoopster aan mij; ‘Hebben we verwendag vandaag?’
En weg was ik.
Good morning 🙂
@Thera, ik begrijp je goed.
Wel vind ik het doodzonde, zoals jij zegt, het is van jou en jouw verhaal.
Maar ook andere mensen hebben er wat aan.
Wat ik nog erger vind is dat je je niet meer vrij voelt te schrijven wat je wilt.
Misschien is een pseudoniem helemaal zo’n gek idee niet…
Een schrijver moet schrijven, blijven doen hoor. 🙂
@Alexandra, Asher Lev, dat was toch een orthodoxe Jood die erg mooi kon tekenen, maar dat niet mocht van de rabbijn en uiteindelijk toch bleef tekenen, omdat hij niet anders kon?
Dat is niet helemaal mijn verhaal, zeker niet met de achtergrond van mijn ouders.
Ik kom bepaald niet uit een orthodox gezin, mijn moeder is Joods, mijn vader niet.
Dat heeft zijn eigen dynamiek en gespletenheid.
@Elise, ik heb eens grote bonje gekregen in een texmex restaurant in California.
De serveerster vroeg toen ik quacemole bestelde: How adventurous are we today
We? Rotop mens, ik wil met jou helemaal niet bespreken hoe gewaagd of avontuurlijk ik ben, of kan zijn.
Wat jou overkwam, oi va voi, daar zou ook ook razend van worden.
Wie is zo’n doos nu helemaal!
.
@Jezzie en @Elise… kom op zeg! Jullie prikken toch wel door de obligate prietpraat heen van de gemiddelde verkoopjuffrouw; althans ik zou me er niet druk om maken maar geantwoord hebben..: "ja! uw wereld kent dat niet!" en dan snappen ze nog niks… maar t bekt even goed terug.
@Jezzie! Ik heb je al eens uitgelegd met mijn aanmatigende eigenwijzigheid dat je sowieso jezelf al als geslaagd mag rekenen met de lezers hier op je blog en ik lees: 179323.
Diegene die met jou je sollicitatie a.s. dinsdag bespreekt kent natuurlijk dat getal en de conclusie mag dan luiden (voor zo ver men te dom is om dat zelf te concluderen) dat je in je eentje een heel Internetblad qua oplage weet te binden. Print dit even uit. En als je daar binnenstapt geef je zwijgend aan het domoortje die je moet aannemen deze tekst… je zegt slechts: "Eerst effe lezen, trut!" En je blaast wat op je gelakte nagels en wuift daar wat bij. Dan zeg je.. "over het salaris worden we het wel eens; jullie leiden nu een kwakkelend bestaan en ik kom je tent redden van de ondergang. Volgend jaar winnen we alle prijzen inclusief de Pulitzer.. dus graag nu even snel beslissen want anders ga ik morgen naar een ander!"
Kijk. Zo moet je dat aanpakken.:)) amuseer je verder. we horen het wel. Of niet… En laat die sollicitatie slagen want daarna kom je mij interviewen. Toch? :))
@Jan, ik kan niet tegen die prietpraat, sommigen wéten niet eens wat ze zeggen, dan stijgt het bloed in één klap naar mijn slapen. Elise is verstandig, die verlaat de tent, maar ik word heel venijnig, uiterst beschaafd. 🙂
Thanks man, for your support, het sollicitatiegesprek is woensdag 3 maart om 14:00 uur.
Vannacht heb ik gedroomd dat ik weer ergens op een redactie zat, achter een bureau en een beeldscherm, heel onwennig allemaal.
Vreemd en vertrouwd tegelijk, ik kende niemand meer, alleen de hoofdredacteur was blijven plakken, zelfs hoe en waar je naar de wc kon, moesten ze me uitleggen 🙂
Man oh man… en zo.
.
What the fuck……….?????????????????????????????????????????????????????????????????????
Is dit LOL of zo? (k heb geen idee wat die afkorting inhoud namelijk)
Een hoofddoekje en…………..?????????????????
Wat een vreemde mensen heb je toch.
Ik denk dat ik ga bloggen over en scheeflichende stoeptegel of zo.
kan iemand het even voor me lezen en een uittreksel maken. bij vorbaat mijn dank.
13:08 Reactie van ria de witte, weggejorist.
Te veel jatwerk van anderen.
.
@Jack, LOL staat voor Laughing Out Loud,
Dat bestaat al een tijdje hoor.
Inmiddels zijn er ook pittigere varianten LMAO, Laughing My Ass Off.
Losliggende stoeptegels zijn vooral praktisch om virtueel naar niet ter zaken komende reaguurders te kwakken, let wel… virtueel!
.
@Jezz: koelere zeg wat een zooitje spelfouten heb ik gemaakt in dat korte schrijven. Geen wonder dat ik vroeger op school voor spellen altijd een één kreeg. (: -)), soms was het wel een twee, als Mr B***e zijn hand over zijn hart streek. Maar hoger dan een drie kwam ik nooit.
LMDO.
Sorry, nu niet direct op zoek gaan naar een tegel.
Weet je wat, ik vind de foto schitterend. Het komt warmer over dan je verhaal. Ik ben gek op tegenstellingen. Het de foto – zal wel een retro gevoel bij mij wakker roepen. Zoiets van die goede oude tijden. Die heb blijkbaar gemist en ben er nog steeds naar aan het zoeken.
@Jack, ik vond de foto ook erg mooi, die is van Beus.
Bij mij haalde het ook allerlei herinneringen boven.
Helemaal geen kil verhaal.
Het was fijn om met mijn moeder boodschappen te doen.
je hebt trouwens ook nog ROFL, Rolling On the Floor Laughing.
Spelling is indeed niet je beste kant. 🙂
.
@Jezz: sorry van mijn foute inschatting. Ik ben daar blij om. Ik heb het graag bij het verkeerde eind in dit soort zaken.
Ik denk dat ik het een kil verhaal vond vanwege het onverzadigde verlangen naar – wat eens was, maar misschien ook niet was wat het leek – wat ik er uit heb gehaald. Ze maar de permanente pijn van het verlangen naar schijnbaar (blijkbaar?) onbereikbare erkenning en liefde van je ouders.
Het is natuurlijk veel verstandiger om te genieten van The after glow van een herinnering. Ik schrik van mezelf. Plotseling merk ik dat ik me had gericht op de negatieve kant ipv de zo overduidelijk positieve toonzetting van je schrijven. Voor mij Food for thought.
@Jack, natuurlijk is er verlangen, naar alles wat was.
Man oh man, hoe graag zou ik nog boodschappen met mijn moeder doen
samen rommelen in de keuken
kletsen met mijn vader.
Ik ben blij dat ik de herinnering heb.
En dat het terugkwam, door de foto van Beus.
.
over die foto: alsof de geest eruit is, uit die jas.
Heb ook flarden van de reactiedraad gelezen.
En dat je van alles sterker wordt en groeit enzo, ook van de pijn. Hierboven mij lees ik je laatste commentaar: blij met de herinnering. Dat is mooi.
@Jezz: ik ben erg blij voor je dat je deze herinnering hebt, maar ik ben er ook een beetje jaloers verkeerd woord maar weet zo gauw geen beter woord. Ik ben geen jaloers mens, integendeel! op.
Je hebt gelukkig een dergelijke herinnering en ik ben ook blij te lezen dat je haar koestert.
Gelukkig zijn je ouders als ik het goed heb ook nog eens in leven. Dus er is nog een deur. Terugkeren naar het verleden is volgens mij niet mogelijk, maar het beste maken van het heden is wel binnen de mogelijkheden van de mens.
@Suiker, dank, ja de foto is erg mooi 🙂
@Jack, geloof mij maar, er is geen enkele reden om ‘jaloers’ te zijn.
.
Ha Jezzebel, prachtig blog heb jij. 😉
@Phryne, ik kom even bij jou kijken 🙂
.
Het beginnetje is er. Nu de rest nog… 🙂
@Phryne, was ik te vrij?
Blij dat je er bent, dat was eigenlijk alles wat ik bedoelde.
.