Bevroren haar sensualiteit

Ragfijne sneeuwvlokken
Vallen onhoorbaar
Op zondagmorgen
En vingers die raken
In stilte
Verdwijnen dromen
Boven de Noordzee
Bevroren verlangen
Blijft hangen
In de lucht
Verdwenen
Weggewit
Met de kleuren van de zon
Naar de challemiezen
Tuit zij haar lippen
Zuigt herinnering
Streelt verleden
In vergetelheid gegleden
Duizend vlokken
Vallen naar beneden
In haar hart
Dadels en olijven
Bitterzoet
Haar huid als honing beproefd
Gedachten klinken
Zo bedroefd

Jezzebel,
Tussen water en water
 
Art Edward Weston