Microkosmos van eenzaamheid

Op het stoepje in de kou
Nemen we langs onze neus
Microkosmos van eenzaamheid door
Mijn buurvrouw en ik

Ze ziet er goed uit
In haar strakke lycra broek
Kek kort jasje met Alaskacapuchon
Waarin ze zich verschuilt
Vroeger was ze Miss Zandvoort

Haar getatoeëerde wenkbrauwen
Fladderen als verdwaalde vogels over haar gezicht
De stevig met contourpotlood ingevulde lippen
Kwebbelen erop los

Haar vriend heeft het uitgemaakt
Zomaar
Tijdens de vakantie werd ze met kop en kont
Op straat gezet
Nu wil ze niets meer van hem weten

Vanochtend sms’te hij nog
Hij mist haar lijf
Dat heeft ze gewist
Zal wel, zegt ze
Maar ondertussen date hij zich suf
Planet.nl, smaalt ze

Soms krijgt ze berichtjes
Hoe blij hij is met zijn nieuwe verovering
Tenminste geen kalkoennekkie text hij dan
Dat zal wel, snuift ze verontwaardigd
Ik ben zestig en dit ben ik

Maar ze is wel eenzaam, geeft ze toe
Een paar glaasjes port brengen dan soulaas
En er zijn dagen dat ze niet buitenkomt
Dat vindt ze knap van mij
Elke dag ziet ze me gaan

Ah, toe nou, zeg ik
Jij gaat naar de sportschool en de manege
Ik ga slechts sigaretten halen

Jezzebel,
Tussen water en water
 
Art: Per Morten Abrahamsen