In de coffeeshop
Komt haar tong
Los
Pijn van zijn
Die van haar
Van mij
Zoals wij
Onze mooie
Denkende vriendin
Klein meisje
Weggestopt
Eens survivor
For ever
Ze is nu
Palestijn
Die mooie
Felle ogen
Magnificant
Brein
Zij
Zoals ik
Zoals
Je mag er niet zijn
Gewond
Bloedzuster
Venijn
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Katinka Lampe
@ liefde, hoedanook.
@Sjaal, veel liefde, gelukkig in zo’n diepe vriendschap.
Maar pijn zindert.
.
@ ja, pijn is een marteling.
"Gewond
Bloedzuster
Venijn."
Pijn rijmt op en met venijn.
Struggle for live.
Groeten,Henk
@Sjaal, heerlijke muziek 🙂
@Henk, hoe waar.
.
Ik heb toch het gevoel dat we hier in Kikkerland de ogen sluiten voor de toestanden in jouw land.
De coffeshop, duidelijk anders aangepakt, daar komt inderdaad geen hond binnen 🙂
@Blew, dit stuk gaat niet over ‘hier in Kikkerland’.
Het gaat over de pijn waar zij
en mijn mooie denkende vriendin elke dag mee geconfronteerd worden, daar.
En hoe een last dat legt op vriendschap.
Hoeveel pijn dat doet.
.
@Landheha, hoe bedoel je?
.
@Jezz..
Begin nou eens halverwege pg. 76 en lees op 77 door en door. Doe dat nou ‘ns!
Daar staat geen ‘snapshot of life’ maar je drama van hierboven. Opgelost.
ps
Ik praat niet meer met je als je het niet doet. Basta!….:))
@Jan, wat ben je toch streng!
Vandaag niet hoor.
Morgen weer, dan zal ik door je boek wapperen.
Ik heb nog even mijn eigen indrukken te verwerken.
.
@Jezzebel
als je een verwijzing naar je eigen teksten van gisteren al niet meer herkent…
ik denk het ook
wij hebben geen idee
maar sommigen van ons
beleven zo
hun eigen leed
ik noem het mijne
rouw
liefs Moonfairy
"ze is nu palestijn’- wat betekent dat , klinkt nogal cruciaal.Kan je opeens Palestijn zijn ?
Goedemorgen,
@Landheha, ik refereerde uiteraard aan het = daar komt geen hond = gedeelte, wat bedoel je daarmee?
@Moon, gefeliciteerd met je dochter!
Dat eerst.
Ad meah ve’esriem, tot 120 jaar in gezondheid.
Heeft ze een leuke dag gehad?
Hoe goed je dit invoelt.
Wij hebben niet werkelijk een idee.
Hier doen we ons best,
af en toe demonstreren ‘we’ voor de Palestijnen.
Daarna gaan we over tot de orde van de dag.
Sinterklaas inkopen bijvoorbeeld,
ook belangrijk.
Heel menselijk natuurlijk.
Met deze bijdrage probeerde ik iets anders te raken.
Moeilijk onder woorden te brengen.
Het raakt mijn eigen pijn.
Dank voor je reactie.
@Iris, mijn mooie denkende vriendin
heeft zich op een bepaalde manier vereenzelvigd met de pijn van de Palestijnen.
Dat gaat niet van de ene op de andere dag.
Daar gaat een heel leven van ‘uitgestoten zijn’ aan vooraf.
Het gaat te ver omdat hier precies uit te leggen.
Ik raakte het topje even aan.
.
@Jan, de bewuste pagina’s in je boek gelezen.
Het heeft werkelijk niets met mijn bijdrage te maken!
Ja sure, je tipt ‘het conflict’ aan.
Maar mijn stuk gaat over wat een littekens het nalaat als je deel uitmaakt van het conflict
.
Dus niet wat het voor je betekent als je er vanuit ‘een ruimteschip’ naar kijkt.
Wat als je er middenin zit, aan de ‘foute’ kant.
.
Zelfverkozen pijn, die je nooit meer kwijt raakt.
Gelukkig dat mensen die niet uit de weg gaan.
@Martin, mijn mooie denkende vriendin heeft er wel hulp bij nodig.
Hulp die ze ook heeft ingeschakeld.
Het gaat heel ver.
En het betekent dat iedereen die het een klein beetje ‘anders’ ziet, de ‘vijand’ is.
Dat is verdrietig.
.
@Jezz…8:38
Goedemorgen.
Je geeft weer het resultaat van het hap-snap- losse verslag van een enkele
bladzijde. Ik zei toch door te lezen en door te lezen dan kom je er wel middenin.
In feite dus het hele boek want het is een integraal verhaal.
Had ik je maar niet verwezen!!
Met nu een waardeloos comment als resultaat.
Maar laat verder maar zitten. Want zo zegt de één na goed lezen EN met voldoende
perceptie: "Je hebt geschreven de Nieuwe Max Havelaar!" En de ander komt niet
verder dan een enkele pagina. Laat dus verder maar zitten.
Desalniettemin komt er misschien ooit gerechtigheid
alhoewel dat een spaarzaam goed is gebleken.
Prettige dag vandaag en alle dagen erna. Groet! JB
@Jan, en nu ga ik even streng zijn.
Dit gaat niet over JOUW verhaal.
Dat er werkelijk géén donder mee te maken heeft.
Het gaat over MIJN vriendin.
Jij ook een fijne dag.
.
@Jezz…9:45
Natuurlijk! Daar heb ik het ook over. Over de strijd van JOUW VRIENDIN
en mijn geboden oplossingen…!!!!!
Maar la-ma-zitten-verder voordat we er nog echte ruzie over zouden krijgen.
Mijn argumentatie wordt (en blijkt) toch niet te worden gelezen noch gehoord.
Groet! JB
ps
Ik doe een voorspelling.
A l s ik glorieus dat proces ga winnen (en daar ziet het naar uit)
zul je zien dat ik dan op slag ook serieus genomen word maar dan
zal ik wel Hemel en Aarde hebben bewogen….
@Jan, man hoe ik hoop dat je je proces wint.
Maar ik begin er wel genoeg van te krijgen dat je dag in dag uit
een ander totaal niet ziet, om je eigen gelijk te scoren.
Tot morgen maar,
want vandaag heb ik niet veel trek meer in je.
.
Idem
Voor de liefhebbers ik kwam nog iets moois tegen:
How may I move forard, you might ask yourself.
as you stand at the treshold,
confronted by the darkness ahead.
Mirowslaw Balka
How it is:
http://www.tate.org.uk/modern/exhibitions/unilevermiroslawbalka/explore/
.
Daar ga je niet zo gauw gezellig zitten na-kletsen met een Supreme Judge
@Landheha, ik kan het werkelijk niet zo goed begrijpen wat je zegt.
Waarom ga je daar niet gauw gezellig zitten?
.
Heb je de link van de Tate gallery gevolgd?
Man, wat een pracht kunstproject is dit!
En hoe Balka het vertaalt:
pijn van zijn
geïnspireerd door het boek van Samuel Beckett, How it is.
.
soms ben ik bang
om mijn pijn
zo bloot te leggen
op het blog
omdat andere mensen
met andere pijn
het niet zullen begrijpen
sterkte, liefs Moon
Prachtige kunst en gedachten. Ik moet denken aan de prachtige kunst die we samen hebben gezien in Beelden aan Zee, de Palestijnse vrouw die in een witte jurk door de modder touwtje sprong.
Gaat niet weg uit mijn gedachten.
Groeten!
@Moonfairy, het valt helemaal niet mee om over pijn te praten.
Ik heb als vorm kunst gekozen.
Zowel in woord als in beeld,
maar ook in de linken die ik geef.
Daarmee probeer ik een groter verhaal te vertellen
dan dat van mezelf.
De manier waarop,
is tot in het kleinste detail; mezelf,
zo goed als ik erbij kan.
Misschien helpt dat jou ook
om over je eigen pijn te vertellen,
op jouw manier.
@Maria, wat mooi, dat je dat beeld onthouden hebt.
Wat fijn dat je het me vertelt.
.
@…
Zo.
Heerlijk.
Je bent er niet.
Nog even ongestoord praten.
Vandaag is van mij.
En het bevalt me goed.
Gefeliciteerd met je moeder!
Hebben jullie het leuk gehad?
Vandaag heb ik troost nodig.
Ik merkte het gisteravond al.
Het deed pijn, samenzijn met
de vriendin van mijn mooie denkende vriendin.
Toen ik in het donker terugliep
naar huis,
begon ik te treuzelen.
Koud thuis, zo’n dag zonder verwarming.
Ik kwam langs Dirk en voordat ik het wist
stond ik met een boodschappenmannetje te winkelen
alsof ik Estelle Gulit in de PC was.
Maar dat een luxe die ik me niet kan veroorloven.
Halverwege besefte ik de wond,
dat gat in mijn hand,
pijn van zijn
als Jezus genageld,
aan de grond.
Ik heb alles weer teruggelegd.
Op een excuus en een pakje sigaretten na.
Ik weet niet meer wat.
Boodschappen zijn voor mij
compulsive bewegingen geworden.
Het enige pleziertje
en eigenlijk ook niet te betalen.
God, leven is armoedig.
.
Ik vind dat je je pijn prachtig verwoordt. Die foto alleen al.
Leven is armoedig. Soms kan het me geen donder schelen. Dat compulsieve, herken ik, Jezz.
Estelle mag dan wel dure boodschappen kunnnen doen, maar zo mooi schrijven als jij?
@Flip, dankjewel voor je lieve woorden.
Estelle moet vooral blijven shoppen, dat kan zij veel beter dan ik. 🙂
Jezz pas veel later weer terug. Ik heb dat veel meegemaakt.
Als ze blijft denken en mensen zorgen ervoor dat ze dat doet,
grote kans dat het goed komt.
@Martin, mijn mooie denkende vriendin kan prachtig denken,
maar ik denk niet dat het ‘overgaat’,
het is ook niet van de ene op de andere dag zo gekomen.
Het is een wond zo diep,
die heeft ze haar hele leven bij zich gedragen.
Ik denk dat dat zo zal blijven.
.