Kopje onder
Fladderaar
Fluisteraar
Zwijmelaar
Daar ga je
Hoofd erbij
Frutselaar
Kwetsbaar
Twijfelaar
Daar ga je
Heel je hart
Allegaar
Voelbaar
Geweldenaar
Daar ga je
Kopje onder
Aaibaar
Kwebbelaar
Ook dat is waar
Daar ga je
Kom boven
Rijmelaar
Geweldenaar
Gevoelige snaar
Daar ga je
Op je lippen
Zemelaar
Oorbaar
Onverzadigbaar
Daar ga je
Huid en haar
Jezzebel,
Tussen water en water
ย
Art: Amelie von Wulffen
@…, vervolg brief 193, 14 mei 1882
En toen daarna had ik nog een gesprek met haar broer
die officieel of officieus zei dat niets dan rijksdaalders iets bewerken konden.
Ik vind ‘t allebei even gemeen,
en toen ik Amsterdam verliet, had ik een gevoel
als was ik op de slavenmarkt geweest.
Zie, dat was mij te kras,
vooral toen men sprak van mijn forceren,
en ik gevoelde,
dat de dingen die men mij zeide doodslagers waren,
en dat mijn ‘zij en geen ander’ doodgeslagen werd.
Ik heb toen niet direct geheel en al,
maar toch snel genoeg die liefde voelen sterven,
een ledig, een oneindig ledig ervoor in de plaats.
Nu, gij weet, ik geloof in God,
ik twijfelde niet aan de macht van liefde,
toch toen heb ik iets gevoeld van:
Mijn God, mijn God waarom hebt gij mij verlaten,
en ik begreep niets meer,
Ik dacht:
Heb ik mij dan bedrogen…
o God, er is geen God!
.
"..zit goed in elkaar…"
ik moet nog stofzuigen!
als het hier schoon is
kom ik weer kijken
hoe het bij jou is…
@Jan, ik moet daar om giechelen.
Stofzuigen omdat je advocaat komt?
Ik moet ook stofzuigen.
Voor mezelf. ๐
.
@Jezzebel, begrijp ik het goed dat de "grote schoonmaak" is begonnen ? Spitsvondige bijdrage!
@Blogpieper, grote schoonmaak een te groot woord hoor.
Die doe ik in het voorjaar.
Met Pesach en zo.
Ondertussen is het
Pappen en nathouden. ๐
.
stofzuigen moet ik ook, maar geen zin in.
Lees liever de brieven die jij aanhaald van vam Gogh.
En kopje onder dat gaat niet de zee is daar veel te ruw voor, hij zal je keer op keer naar het strand gooien als wil hij zeggen niks opgeven je bent jong en krachtig, dat heb je al genoeg bewezen, dus je gaat maar lekker door.
Wat kan er nog blijven? Of moet er juist niets blijven?
Die vrouw die door de achterkant van het doek breekt,
blijkt prima te passen in het schilderij waarvan ze
dacht het te mogen slopen.
@de muze, m.a.w, rotzooi maar aan? ๐
@martin, toegevoegde waarde? ๐
.
Van die reactie?
Een tweetal vragen dat bij het lezen van de tekst bij me opkwam. Ze vergen niet zoveel intelligentie om te bedenken, maar lijken me wel wezenlijk. Dat is meerwaarde 1.
Je kan wel alles opruimen en denken dat er dan iets nieuws tevoorschijn komt, maar de kans is groot dat je bedrogen uitkomt. Dat is voor mij de boodschap van het schilderij. Misschien had je dat zelf ook al bedacht. Dan is er geen meerwaarde van mijn opmerking. Zo niet, dan wel nr. 2.
@Martin, ik vroeg niet meerwaarde, ik vroeg toegevoegde waarde.
En ik bedoelde niet van je reactie maar van het schilderij,
dat overigens geen schilderij maar een collage is
en behoort tot de Judith Rothschild Collectie van het MoMA in NY.
http://www.moma.org/visit/calendar/exhibitions/311
Mijn associatie met het werk van Amelie von Wulffen
waren bovenstaande woorden.
Ik zal nog meer van haar werk laten zien.
.
Het doet een beetje denken aan een kinderritueel.
Geheime woorden die, als je ze bij volle maan uitspreekt, de auto van een gehaat persoon in het water laten belanden.
Kinderen, we hebben jullie allemaal bij elkaar geroepen, omdat ons vreselijk nieuws bereikt heeft……
( ik laat me weer meeslepen )
@Knutselman, ๐
Ik hou van dat soort geheime rituelen. ๐
Toverpreuken en bezweringen, als het om de liefde gaat.
.
Vind het een vrolijk liedje…..ben het met Knutsel eens een soort aftelversje daar doet het aan denken
@Cor, dankjewel ๐