Moordvrouw uit de verte dichtbij

Ja, ik kende haar.
Vanaf een afstandje hoor.
Ze liet niet veel mensen toe.
Ze was er een die opzettelijk…
Een die eenzaamheid zocht.

Het ging toch niet goed met haar?
Al jaren.
Verkeerde keuzes?

Soms leek ze er van te genieten.
Sores in haar gezicht.
Ellende op het lijf.

Niet veel vrienden zeker?
Eigen schuld natuurlijk.
Ze maakte altijd,
En met iedereen ruzie.

Ze was niet gewoon.
Niet voor iedereen.
En haar liefde…
Ach haar liefde.
Niet van deze wereld.

Ze was vreemd en teruggetrokken.
Heel extreem.
Volgens mij had ze hulp nodig.
Maar dat verdomde ze.
Alles wist ze beter.
En alles moest ze zelf doen.

Ze had geen werk.
Toen ging het van kwaad tot erger.
Overal een grote bek.
Narcistisch, psychotisch.
You name it, she got it.

Abnormaal.
Ongewoon.
Hysterisch.

Nu is ze dood.
Vermoord.
Om haar karakter.

Toch triest.
Heeft ze nog iets nagelaten?
Behalve het vege lijf?
Nagenoeg niets.

Jezzebel,
Tussen water en water
 
Art: Daniel Ludwig, Seating Figure in Sun