Gelogen

Pakweg driehonderd woorden.
En duizend stukken.
Vertel ik wie ik ben.

Vrijdagavond.
Gekookt.
Alsof ik thuis was.
Nieuwe kaarsen.
Vergeet ze aan te steken.
Tot veel later.

Kebab met pijnboompitjes.
Aubergine mousse.
Nog even oefenen.
Dan proeft het als thuis.
Mijn Hollandse huis.

Ik zet het op een zuipen.
Alles om maar niet te janken.
Zoals me soms kan overkomen.
Sentimentele dwaas.

Ik wil er niets van weten.
En schrijf brief van mijn hart.
Aan mijn mooie denkende vriendin.
Beloof morgen verder te schilderen.

En staar naar mijn bankrekening.
Godsonmogelijk om daar uit te komen.
Ik heb werk nodig.
Inkomen.

Was er maar iemand die in me geloofde.

Haal je neus maar op.
Ik ben dat sujet.
Dat je veracht.
Dat je verwacht.
Dat zal struikelen.
Dat zal opstaan.

Op een dag.
Godallemachtig hoe treurig
Deze dagen herfst.
Door de zon gekust koppie in de spiegel.
Hoofd dat al lang niet meer past.
Alles wat liefelijk was.
Slechts twee dagen thuis.

Hollands landschap
Grauw en grijs vertrokken.
Dat niet enkel vermoeidheid.
Eenzame waarheid.

Doe maar gewoon.
Dat al gek genoeg.
Hoever kun je zakken.
Dame van stand.
Edelstaf, bedelstaf.

Op een dag verkoop ik mijn werken.
Heel mijn hart dat ik investeerde.
Toen het tegen me keerde.

Misschien kom ik er nooit meer bovenop.
Who knows.
Wie wil in godsnaam weten.

Vrouw als randfiguur.
Wankelend aan ravijn.
Spot on.

Haar waarnemingsvermogen.
Niet te harden.
In stilte gedogen.

Haar hart niet hard genoeg.
Moest zij onderspit delven.
En toegeven.
Ik ben een mislukking.
Bedelaar in lompen.

Op een dag zal ik edelman zijn.
Al die woorden gelogen.
Kan me niet schelen.
Zolang ze maar waar worden.

Shabat Shalom
 
Jezzebel,
Tussen water en water
 
Art: Adi Nes, Abraham and Isaac