Zoet als honing

Achtentwintigste dag Ramadan.
Is dag van heimwee.
Erev Rosh Hashana.
En verlangen.
Zoet als honing.

Ik weet smaken van mijn hart
Ritselt de groenteman.
En kook met ziel.
Al mijn passie.
Alsof ik thuis ben.
Dichtbij stemmen die me het liefst zijn.

Mijn mooie denkende vriendin belt.
En schreeuwt snel zoet jaar.
Op zo’n dag als vandaag.
Tussen bedrijven door.

Pas later bespiegeling.
Reflectie.
En honger.
Voor alles wat nog komen gaat.

Ik ben alleen.
Mijn feestmaal.
Waar ik geen trek in heb.
Als ik de kaarsen aansteek.
En appeltje doop.
Zoet als honing.

Die rooie van Dirk niet te vreten.
Die heb ik weggegooid.
Dat soort rommel niet voor mij.
Dan maar een granny.
Sappig, groen en stevig.

En die mooie rooie belt.
Ook hij een momentje.
Zijn huis vol met schoonfamilie.
Totaal zeven kinderen.

Maar toen schoonzus onder de douche stond.
Nam hij zijn kans waar.
Zoet als honing.
Zijn stem.

Shana tova,
Zoals in het land van mijn hart.
Met gestolen kussen.
Tussen de supermarkt waar hij me mee naar toe nam.
Of die rots die hij voor me vond.

Ik mis het heel erg.
Kleuren van mijn hart.
Maar God wat ben ik blij.
Met dit verlangen.
Verder gaan.
Verder dan alles wat ik al ken.

Ik ben weer met Van Gogh bezig.
En wat hij zegt
Over kleur, geel als verse boter.
En wat hij nog meer zegt tegen zijn broer.

Over kunstenaars en wat ze zeggen.
En hoe hij zijn eigen weggaat.
Zoals die prachtige mannen van mij.
Eigen willetje hebben.

Shana tova mooie mannen en vrouwen van mijn hart.
Zoet als honing.
Dat het jaar dat komen gaat.
Over vrede gaat.

This year insha’allah

Jezzebel,
Tussen water en water
 
Art: Freek van den Berg, Young woman reading
Muziek: Ofra Haza, This year, Insha’allah