Je hebt me verraden en beschimpt.
Je hebt me uitgemaakt.
Voor alles wat mooi en lelijk is.
Je hebt me vergeleken met
‘Het Joodse volk’.
Noemde me slachtoffer.
En sprak over winstbejag.
Smerige vooroordelen.
Je hebt zelfs naam van een ander gebruikt.
Om je gelijk te scoren.
Bregje was je medestander.
En ook Lidy sloot zich aan.
Maar wiste laf haar woorden.
Niet meer te vinden.
Voor hij of zij.
Die het precies wil weten.
Dat kon ik allemaal nog vergeven.
Niet jouw weerzinwekkende lelijkheid.
Je hebt van mij leugens gemaakt.
Waarheid die je niet kent.
Ik heb je veel gegeven.
Al mijn tijd.
Mijn advies.
Mijn aandacht.
Maar ik heb me vergist.
Je bent een lamlul.
Ik haal mijn schouders op.
Zet je definitief op non-actief.
Rot op man.
Met je lelijke gedachten.
Bekrompen tenen.
En je truttige burgerlijkheid.
Gadverdamme.
Thank God, ik ben liever arm als een luis.
Of rijk als de pauw die in eigen veren stikken wou.
Godzijdank en geprezen.
Ik heb niets van die middelmatigheid.
Van jou.
Bij mij thuis noemen we je
Gespuis.
Jezzebel,
Tussen water en water
Tussendoor
Art: Kees van Dongen
94 Responses to @Klaverblad