Dag vol belofte.
Lijkt het.
Deze vrijdag vlak voor ramadan
En shabat.
Ik heb schoongemaakt.
En gekookt alsof ik thuis was.
Ik dacht misschien,
Zit er vanavond liefde in.
Grote Liefde aan tafel.
Grote Liefde, wat is grote liefde.
Die ene, die mooie rooie.
Dat was.
Big love no match.
Geen vuur.
En deze vooral heel dubbel.
Big clash,
Hard love with heart.
Liefde die snijdt.
Op gegeven moment
Heb ik er genoeg van.
En knal chatroom dicht.
Dan maar geen liefde van de ander.
Mijn tafel leeg.
Emptiness table,
Game is being played on.
Zo vertelde
Mooie denkende vriendin.
Lang geleden.
Op hoge poten stap ik onder de douche.
Om schoon te zijn.
Voor mezelf.
Erev shabat.
Telefoon beantwoord ik niet.
Er wordt twee keer gebeld.
Als ik mijn haar was.
Ik hoor stem van die mooie rooie.
Hij spreekt in.
Ik laat het gaan.
Douche te gevaarlijk
Voor halsoverkop eruit.
Ik sta in krankzinnige half kuip, bad.
Jaar kruik.
Shabat shalom hoor ik later.
Stem van die mooie.
Zijn schoonmoeder gister overleden.
Vertelt hij onhandig.
Ik hoor paniek.
Nu loopt hij over straat.
Rouwadvertenties plakken
Voor de doden.
Op de bomen van Tel Aviv.
Dat wilde hij vertellen.
Zegt hij paar keer.
Godverdomme!
Ik was er niet.
Voor hem.
Omdat ik zogenaamd.
Met liefde aan de slag moest.
Shabat shalom
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Nir Hod, I love
Als we alles moesten voorvoelen waar we voor willen zijn, Jezz, gingen we zelf onderuit. Eigenlijk wel een mooie metafoor voor je douche waar je niet halsoverkop uit kon.
Zo gaat dat, leven, en er komen momenten dat je, wat gevallen is opraapt en er goed naar kijkt voordat je het teruggeeft aan de ander en aan jezelf, gelijmd of gebroken als het maar bij elkaar past.
Je verwijt, ik snap het, trek ook alles naar mezelf, maar heeft nu geen zin. Je kunt nooit aan alle verwachtingen voldoen. Zo zit het niet in elkaar.
Shabat shalom.
@Dianne, helemaal niet gemakkelijk.
Voor behaagziek prinsesje.
Om te begrijpen.
Dat je soms.
Je eigen weg moet gaan.
Dank voor je woorden, ze geven me kracht.
@Gus, shabat shalom.
Ai…. ik ken dat gevoel maar al te goed
de schuld onszelf voorop gezet te hebben
dat dan wordt afgestraft
je kunt de wereld niet dragen
zoals de buikdanseres doet
Bovendien had die mooie rooie
(zo praat ik over rooie katers)
als ik het goed begrijp nog een
vriendin/partner/vrouw of vriend.
Lekker onder de douche staan
mijmeren, terwijl je schoon wordt.
Heerlijk.
Ik stond er net ook drie kwartier onder;
de week van me af te spoelen. Te
zoeken naar nieuw houvast.
Verdomme dan belt er een zoontje
aan. Ik deed wel open, ik zie hem
immers graag komen, maar mijn
douchegedachten waren daarmee
afgebroken. zonde.
@Koek, je vergist je.
Ik kan de wereld prima dragen.
Als buikdanseres.
Dat wil niet zeggen.
Dat de liefde soms snijdt.
Heel je adem.
Omdat het pijn doet.
Verdriet van een ander.
@Martin, oh man wat kan ik het me goed voorstellen.
Nog even voor jezelf.
En dan ben je toch weer met een ander.
We doen ons best.
Dank voor je woorden.
Toch ook wel lekker dat je zoon er is.
Ook dat de vrijdag.
Shabat shalom.
Nou Martin, zoveel houd je blijkbaar niet van je zoontje als je hem vervloekt en het zonde vindt dat hij voor de deur staat, omdat jouw "reinigingsritueel" belangrijker was.
Lulkoek en egotripperij allemaal. Jezzebel, spam je rotzooi niet daar waar het NIET hoort!
deaudeleick, kennen wij elkaar?
Godzijdank heb ik geen vrienden of zelfs maar vage kennissen zoals jij.
Ik doe wat ik wil.
Dag.
Als het leven zwart of wit was en geen kleur zou
bevatten had je helemaal gelijk deaudeleick. Dan
zou liefde voor mijn zoon torenhoog uitstijgen boven die voor
een schoon lichaam. Maar het is niet zwart wit. Ik hou van die
zoon en zie hem graag komen, maar het is ook heerlijk als
er even geen aandacht gevraagd wordt. Ken je dat niet.
Zijn jouw kinderen niet zo of heb je geen kinderen en denk
je dat ouders er altijd moeten zijn voor hun kroost?
Het ‘verdomme’ is overigens meer een verzuchting dan
een vervloeking. Ik had ook ‘jemig’ kunnen schrijven maar
dat past niet bij me.
@Martin, weet je dat jouw woorden,
je heel precieze woorden,
me erg blij maken?
🙂
.
ja ik begrijp dat
laten we zeggen het is soms moeilijk om de wereld
en al haar problemen te dragen…
ga weer eens wat doen
god dat VK BLOG
bestaat er een AA voor bloggers?
zo van
"hallo mijn naam is Koek
en ik ben een VK verslaafde"
"Hallo Koek" zegt iedereen dan….hehe
@Koek, er bestaat geen verslaving.
Als je met kunst bezig bent.
Dan gaat het anders.
Alles wat ze normaal noemen.
Echt waar.
Heel je hart.
Heel veel.
Alles dat waar is.
Dat zie ik toch man.
Hou vol hoor.
Ik geloof in je.
En nog directer.
Ik hou van je.
.
Als we alles van te voren zouden weten Jezz, maar zo is het niet in dit leven…
Jezz, je kunt heel veel. Maar alles bijhouden is onmogelijk.
We zijn allemaal mensen van vlees en bloed.
Groeten,H
Oh, zo’n wasbak waar ze later een douche oven gemonteerd hebben, die had ik in een vorige flat ook. Van dat gelige granietachtige materiaal? Als je je klein opvouwt, kun je er net in zitten? Doe in vredesnaam voorzichtig met in (en vooral uit-)stappen! Mooie bijdrage. Na je kunstwerk schoon verder. Niet zo hard werken hoor!
@Rami, ik vertrouw maar gewoon.
Op toeval.
Dit wel.
Dat niet.
Zo gaat het.
En hoop heel mijn hart.
Dat het goed zal zijn.
@Henk, ik kan heel veel.
Maar zoals jij zegt.
Niet alles bijhouden.
Dit mijn thuis.
Daar doe ik mijn best voor.
Dan weet je het wel 🙂
.
@Blew, zo’n wasbak 🙂
Dan weet je het wel.
Maar dit huis houdt van mij.
Ik heb geleerd te luisteren.
Dus doe ik voorzichtig.
En zie schoonheid.
In all her dangers.
Dank voor je woorden;
.
heel erg bij je zelf komen mooie momenten
maar toch heel alleen de pijn voelen
leven
@Gooi boy, such is life.
Ik ken het.
In al haar aangezichten.
Al haar sluiers.
Het verhult niet.
Alles wat mijn hart raakt.
dat afgesloten (willen) zijn van alles en iedereen terwijl je doucht, herken ik zo… alle rompslomp door het putje…. en altijd gaat dan juist de telefoon….
Wat mij dan weer intrigeert is wat het volgende woord op die arm gaat worden.
bedreigen?************************************************
@gala, ik vind het erg dat ik zijn stem gemist heb.
En niet kon troosten.
@100 woorden, ja dat het intrigerende van dit beeld.
Heb je de man op de achtergrond gezien?
@Joost, je klinkt een beetje zoals de mensen van nujij.nl die hier hun gramschap komen halen 🙂
Geintje.
Liefde snijdt.
Dat weet je toch?
@Blew, nog even.
Geen geel graniet.
Wit emaille, dus echt heel glibberig.
Er is niet eens genoeg plek om je voeten op een vlak stuk te zetten.
De randen bollen heel ver.
Het is steeds uitkijken.
Maar ik doe mijn best 🙂
Bij die man intrigeert zijn linker oog weer, als het al een oog is, want dat kan ik niet echt goed zien.
Het is sowieso een werkje dat allerlei vragen oproept, zo struikelde ik bijvoorbeeld ook over de vorm van hand met het mes. De schilder kan (foto)realistisch schilderen, dat blijkt uit bijna alles op het schilderij, maar die hand leek me onnatuurlijk en ik kon me niet voorstellen dat hij dat niet gezien zou hebben, dus een mes gepakt en de scene nagespeeld (op het daadwerkelijk snijden na dan) en verdomd, de drie laatste vingers zien er inderdaad zo raar uit.
@100, het is een schilderij.
Dus in feite een figuur op de achtergrond.
Voor de kijkers dus het rechteroog.
Ja, daar keek ik ook naar.
Nir Hod is een groot kunstenaar.
Wereld wijd.
Hij houdt zich inderdaad met bijna fotografische werken bezig.
Het is een hele toestand als hij aan de slag gaat.
Tot in de details precies ensceneerd hij zijn materiaal.
Dat fotografeert hij.
En dat schildert hij.
Ik heb de originele foto’s nooit gezien.
Behalve misschien zijn ‘soldiers’.
Maar zelfs daar weet ik niet zeker
of het foto’s zijn, of zijn hand is.
Wat mooi dat je het nagespeeld hebt.
En keek naar je knokkels.
Hoe raar dat er soms uit ziet,
vanaf een bepaalde hoek.
Marlene Dumas is daar ook naar aan het kijken.
Hoe scherper je de werkelijkheid kunt zien.
Hoe mooier je je verhaal kunt vertellen.
Met je eigen beelden.
Dank, wat fijn dat je me de kans gaf om het uit te leggen. 🙂
.
Ik kende hem niet en ik moet zeggen dat de eerdere werken die je van hem liet zien me maar matig konden boeien, hoewel het werk bij het vorige blog me wel intrigeerde ondanks de titel (my eyes are not the first to cry) die me direct doet denken aan het begin van een nummer uit Grease (http://www.dailymotion.com/video/x3aw7d_grease-hopelessly-devoted-to-you)
Toch maar even gegoogld en kwam wel een grappig uitspraak van hem tegen:
I believe your talent should take advantage of you, and when that happens it takes you to center stage. (http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3053682,00.html)
@100 woorden,
oh man dank!
Dank voor je linken.
Ze gaven me een nieuwe laag die ik nog niet gezien had.
Wel het artikel op ynet.
Maar niet de moeite had genomen om te lezen.
Nu wel.
Het heeft me twee jaar gekost om hem te begrijpen.
Ik heb de expositie for ever gezien, vlak voordat ik Israel verliet.
Een vriend werkte in een art gallerie en vond hem helemaal niets.
Dat begreep ik.
Nir Hod raakt iets wat pijn doet.
In Israël zijn die begrafenisfoto’s
elke dag in de kranten te zien, in het echt.
En allemaal kennen we de pijn
van een moeder,
een broer of een zus,
een vader
die rouwen met heel hun hart
om het leven dat dood is.
Als je dat ‘mooi’ gaat maken, dan zie je de schoonheid.
en dat doet soms pijn.
Nir Hod is inmiddels verder gegaan.
Zag ik in zijn beelden.
Toen ik een paar weken geleden
opnieuw naar hem ging kijken.
Hij is een van de grootste talenten van dit moment.
Ook in Amerika.
Grappig dat hij dezelfde woorden bijna gebruikt
als Marlene Dumas.
‘Sometimes it is the same story, told over and over’.
Ik had nog niet gezien dat Nir Hod
die woorden inderdaad waarschijnlijk uit Grease heeft.
Wat prachtig!
En wat hij er van gemaakt heeft, zijn vertaling.
Uit het artikel van Ynet vond ik vooral de laatste alinea erg mooi:
The word Forever imbues a teenage naivety,
they think they will love and live forever.
In fact its a European word
with a very deep meaning.
It also has something tragic and religious.
I keep creating encounters between the boy and the mature man.
The boy argues over whether he can live his life this way.
I think life is wonderful.
Life is wonderful if you are a wonderful person.
.
@Koek, nog even,
Ik keek nog even naar je,
dan weet je het wel 🙂
Nir Hod vertelt het je in het artikel van 100 woorden.
Jezelf voorop gezet, zeg jij.
Dat is oké hoor.
Je zet jezelf in het centrum.
Life is wonderful.
Zoals hij zegt.
Geniet ervan 🙂
@100, ik ontdek steeds nieuwe dingen aan Nir Hod.
Heb je geizen dat de ‘man’ van de achtergrond, misschien wel een ‘borst’ heeft?
Man, wat een verhaal is hij aan het vertellen.
En je moet eens weten hoe hij aanvankelijk verguisd werd.
Zoals in het artikel staat.
Ik ken de buurten van Tel Aviv waar ze van kitsch houden.
Shonat HaTikva, letterlijk ‘buurt van de hoop’.
Dat hij het ze is gaan vertellen.
Aan de mensen van wie hij houdt.
Hoe dat gaat als je over kunst, kitsch en de liefde van je hart praat.
Dan geef je heel je schoot bloot.
Oi va voi, de kunstenaars van mijn hart.
Ik weet mooie mannen uit te kiezen 🙂
Heb haar weer gebeld.
Ze zit tussen 2 chemo kuren in.
Totaal kaal.
Verstoorde geur en smaak.
Alles ruikt naar wc eend.
Alles smaakt weeïg.
Heb haar weer gebeld.
Ze zit tussen 2 chemo kuren in.
Totaal kaal.
Verstoorde geur en smaak.
Alles ruikt naar wc eend.
Alles smaakt weeïg.
Oi, wat vreselijk, hoe is ze eronder?
.
Die arm is erg, ik heb maar 1 letter, de letter B,
emo, zo wordt ik genoemd.
Ook gewone sneden heb ik, benen en armen vol.
En een kleine J op mijn rechterbeen.
Ben ik gek?
Die arm is erg, ik heb maar 1 letter, de letter B,
emo, zo wordt ik genoemd.
Ook gewone sneden heb ik, benen en armen vol.
En een kleine J op mijn rechterbeen.
Ben ik gek? xxx
ben ik gek? spoken en geesten overal.
Ogen, blauw, vol bloed, ben ik gek? ze zijn er altijd, ook nu