Kut van de wereld

Op hoge poten, vertelt zij.
Dat het anders moet.
Beelden en symbolen.
Als ze kijkt naar de kunstenaars van haar hart.

Nogmaals laat ze smeekbede achter.
Bij man die haar kut fotografeerde.
Mag ik je naam gebruiken, zo vraagt zij.

Zo zal je heten.
In de wereld.
En in het bouwwerk dat ze zal maken.
Derde tempel.
Als Mashiach geboren wordt.

Ik wil je naam, smeekt zij.
Aan het einde van shabat.
Als de Joden,
Ruiken aan de Spicebox.
Kaneel, kruidnagel en andere kruiden.
Die lekker geuren.

Als er een scheiding wordt gemaakt.
Tussen het goddelijke.
En het gewone.
Als gevlochten kaars,
Minstens drie strengen,
in wijn wordt gedoopt.
Oog om oog, tand om tand.
Vuur en wijn.

Goede week wenst zij.
Man aan wie ze belooft.
Zijn ballen naar de goden te zuigen.
Zij weet als geen ander.
Belofte maakt schuld.

Schuld die zij op haar schouders neemt.
Fysiek brede schouders heeft zij.
Net als haar prachtig eindeloos lange benen.
En haar zucht naar zaad.

Blauwe ballen kan zij verlossen.
Ze weet hoe dat moet.
Ze doet het met heel haar hart.
En heel haar vurige schoot.

Die hij van haar nam.
En haar teruggaf.
Maar die zij,
Net als Mozes.
Of als God,
Dat is hetzelfde.
Voor de tweede keer aan hem wil geven.

Geef me je naam.
Ik zal je leegzuigen.
En tillen tot de hemel.
Omdat ik zag,
Met heel mijn onnozele blik.
Dat het goed is.

Jezzebel,
Tussen water en water
 
Art: Christian Boltanski