Food for thought

Dit de zevende van augustus.
Deze vrijdag, die ik schaamteloos besteed.
Al mijn aandacht.
Al mijn liefde.
Aan alles wat ik mooi, leuk en lekker vind.

Alsof ik in het land van mijn hart ben.
En weet dat de koningin van alle dagen.
Aan het einde van de dag.
Al haar prachtige sluiers onthult.
Voor Nederlandse begrippen de zaterdag.
Als je kunt lummelen en dromen.

In de ochtend voel ik het al.
Het weer is omgeslagen.
Zeemist heeft temperatuur in no time
In ijzige kladden.
Afgekoeld.
Kust gekust.
Hoewel nog steeds aangenaam.
Maar ik voel de kou.
Die tot je botten gaat.

Daar zit ik dus met mijn watermeloen.
Geen zin meer in.
In Nederland kun je dat eigenlijk niet doen.
Daar is het weer te wispelturig voor.

Als ik ijzige adem van de lage landen voel.
Dan wil ik niet zo’n koude hap in mijn maag.
Bij Dirk kun je alleen hele meloenen kopen.
In Nederland doen ze niet aan stukken.
Voor de enkeling.
Zij die alleen is.

Ja, bij Albert Heijn kun je die voorgesneden troep halen.
Blijft net als verse vis, drie dagen fris, zeggen ze.
Dat is rommel.

Of zoals mijn mooie denkende vriendin schrok.
Toen we de voorverpakte koriander van Aha sneden.
Het smaakt niet naar coesbarah!
Haar reactie in Hebreeuws jargon.

Hoe waar.
Het heeft geen enkele smaak.
Wat ze hier voor je afsnijden.

Dus kies ik deze middag voor tehina.
Gevonden bij Dirk.
Toen ik om choemoes vroeg.
Geen van de blonde mannen van het personeel.
Begreep waar ik het over had.

Behalve hij die met zorg over zijn afdeling gaat.
Ja hoor, ook dat hebben ze.
En staat net als in Israël bij de salades.

Maar de choemoes was uitverkocht.
Op zo’n bloedhete dag als gisteren.
Het maakte me blij.
Nu weet ik dat er meer zijn.
In dit prachtige dorp.
Die gekozen hebben voor de voeding.
Van het Middenoosten.
Op van die warme dagen.

Tehina met olijfolie.
Beetje citroen en een handvol peterselie.
In stukken.
Tomaten, komkommer en rauwe ui,
Besprenkeld met citroen en zout.
Om scherpte naar zoet te buigen.
Nederlandse sambal, alla!

Ik koop er die fucking nep pita’s bij.
Die je hier kunt krijgen.
Man, die zijn van beton.
Maar misschien komt dat ook nog.
Man die zijn brood met liefde bakt.
Heel zijn oven.
Omdat er vraag naar is.

Eet het en je weet het.
Zo kom ik dus aan het einde van de dag.
Als ik zin in iets warms heb.
Vlak voor er drie sterren aan de hemel staan.
Bij een gebakken eitje.
Waarvan ik er twee maak.
Marlene Dumas,
Maar ook weer bij Marius uit.

Die prachtige vrouw.
En al zijn ballen.
Die mij het universum laten zien.
En alles waar niemand naar wil kijken.

Wat een kracht heeft zijh
Van links naar rechts lezen.
Of rechts naar links.
Zoals in het land van mijn hart.
Mijn koningin.
Of all painters and art lovers.

Jezzebel,
Tussen water en water
 
Portret van Marlene Dumas