Neshome

Nesjomme zoals ze het in het Nederlands noemen.
Van het Hebreeuwse woord neshamah,
Als het hart en huis heeft.

Of zoals ze het zeggen.
Het komt van het woord ‘ziel’ of geest.
Het is de adem van God.

Er is een legende in het Jodendom.
Waarin verteld wordt.
God creëerde de mens uit maagdelijke aarde.
Daar waar ook de golem vandaan komt.
Maar dat komt misschien later.

Toen God zijn eigen beeld aan het maken was.
Toen zag hij dat er iets ontbrak.
Het had nog geen geest.
Toen heeft hij de mens.
Tussen neus en lippen geraakt.
Zo kreeg de mens zijn levensadem.

Daar waar we dat geultje hebben.
Gods vingerafdruk.
En dus eet ik op een bloedhete dag als vandaag.
De vruchten uit het land van mijn hart.

Zoals ik het hier kan krijgen.
Watermeloen en Griekse feta.
Bulgaarse kaas kennen ze niet in Nederland.
En denk aan Sigalit Landau
En zo kijk ik opnieuw, naar de kunstenaars van mijn hart.
Te heet om buiten te zijn.

Wat zijn het er veel.
Ze houden me bezig.
Op een dag als vandaag.
Dat ik ook geschilderd heb.

Mijn kracht gemeten.
Met de goden, de elementen en de losse delen.
Toen moest ik weer denken aan mijn mooie denkende vriendin.
Zij die het me leerde.
Hoe dat gaat.
Wie je in het echt bent.

Ja, zei ze tegen mij.
All in.
En daarna druk je ze er één voor één uit.
Ja, zeg ik en weet dat het waar is.
Kijken wat er overblijft.
Als het ziel heeft.

Ik ben een kunstwerk aan het bouwen.
Laat ik weten in de ochtend.
En dank Maria.
Voor alles wat zij er van maakt.
En de hemel.
Voor Marius.
En Jan Bouma.
Of Fred van der Wal.
Ook zij houden me bezig.
Op zo’n bloedhete dag als vandaag.

En al die andere hufters.
Die wel weten dat ik aan ze denk.
Maar die hun naam niet wilden geven.
Aan een kettersmeisje zoals ik.

Jammer, want ik ben een kunstwerk aan het bouwen.
Dat ziel heeft.
En ik zal het tot de goden tillen.
Op eindeloos lange benen.
Tot het huis heeft.
Mijn heilig kruis.
Goddelijk vuur.
Zijn adem.

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Henk Visch