Natte droom

Drie jaar geleden stuurde ik op bloedhete zwoele nacht
midden in de Libanonoorlog
een buikdanseres naar Nasrallah.
En begon een blog.

Ik vond dat het afgelopen moest zijn met oorlog.
En waar kom ik nu mee, drie jaar later, terug in Nederland?
Een droom die ik vanmiddag had.
Net zo bloedheet als in het land van mijn hart.

Een man die al eens bij me binnen was geweest,
drong in mijn huis.
En maakte gebruik van mijn blindspot.
Doordat hij mijn zintuigen bespeelde.

Mijn huis werd leeggeroofd door zijn zwarte vriendje.
Die ik ook al niet zo goed zag.
Wat er gebeurde en waar het over ging.
Terwijl hij me bespeelde.
Maar daar kwam ik pas later achter.

Leeggeroofd dat wil zeggen.
Mijn schilderijen en de art supplies.

Ik zag wel iets in mijn ooghoeken,
Voelde iets.
Maar ik vertrouwde hem.

Totdat zijn psychose de overhand nam.
En hij het verloor van mij.
Toen heb ik hem weggestuurd.
En kwam zijn zwarte handlanger tegen.
Maar hij ging.

Buiten had hij een enorm bouwwerk gevonden.
In de buurt van mijn raam.
Misschien om toch bij me te zijn.
Al was het maar om te kijken.

De lucht midden op de dag, inktzwart.
Toen pas begon tot me door te dringen.
Hoe gevaarlijk hij was.
Een hulpverleenster wist hem te bereiken.
Op zijn enorme toren.

En sloot hem in aan de ene kant.
Zijn uitweg was naar mij,
bij het raam dat hij niet kon bereiken.

Toen heb ik hem nogmaals weggestuurd,
Heel mijn lichaam.
Als godin.
De armen van de hulpverleenster in.
Zodat hij niet te pletter zou slaan.

Hij is gegaan en afgevoerd.
Mensen?
Buren?
Vrienden?
Zij kwamen helpen.

Zelfs bij de ingang van de keuken lagen tegels open.
De huiskamer een ravage.
En de slaapkamer ook.
Inclusief pakken koek (Verkade Brusselse kermis).

Die hij waarschijnlijk ontvreemd heeft bij de groothandel.
Ze zaten nog half aangevroten in kartonnen dozen.
Overal kruimels.

In elke kamer waren er dingen stuk en verdwenen.
En overal had hij wat achtergelaten.
Maar wat me nog het meest verbaasde.
Hoe hardnekkig (bezeten?) hij mijn kunst wilde bezitten.

In de huiskamer werd niet veel gedaan
aan praktische herstelwerkzaamheden.
Bij de keuken wel.
Waar de mannen echte tegels legden.
In de huiskamer werd gepraat, gesproken,
door de vrouwen.
De zaak nog eens doorgenomen.

Een rechercheur vertelde me.
Heel verhaal, waar ik niet veel van begreep.
Behalve… omdat u aangifte heeft gedaan,
gelukkig dit en dat.

Heb ik aangifte gedaan, vroeg ik me af.
Dat kon ik me niet herinneren.
Misschien moest ik het hem vragen.
Daar kwam het niet van.

Gaat het goed met hem, wilde ik weten.
Hij was er heel erg aan toe.
En haalde halsbrekende toeren uit.
Dat had hem zijn leven kunnen kosten.

Jezzebel,
Tussen water en water

Mario Merz, Igloo Nero
 
Meer informatie over de zwarte iglo 
 
Voor Maria Trepp en Marius van Artaaa