God en zijn derde been

Daar gaan we.
God en zijn derde been.
Man die heel zijn stijve ritus.
Tussen mijn deur en de deurpost wringt.

Als jehovagetuige.
Wil hij toch nog even weten.
Wat ik van zijn wachttoren vind.

Het spijt me.
Ik ken het al.
Het bekoort me niet.

Ja maar, zegt hij.
Je loopt gevaar.
Je maakt je veel te kwetsbaar.

Ja maar, zegt hij, die een ander is.
Dat kun je zelf niet.
Laat mij maar.

Ja maar, zegt hij,
wat een bende.
Dat lukt je nooit.
Laat mij je redden.

Ja maar, zegt hij.
Ik wil alleen helpen.

Ja maar, zegt hij
die dezelfde of een ander is.
Dat weet ik niet.

Zoveel die hun voet tussen mijn deur wrikken.
God of zijn aangezicht.
Ik wil het al lang niet meer zien.

Ja maar, zegt hij, ik hou van dat sfeertje.
Heerlijk zo’n atelier.

Ja maar God, roep ik.
Op een vrijdagmiddag.
Rot toch op!
Ik doe het alleen.
Met mijn derde teen
als het moet.

Al mijn vingers.
Heel mijn gespleten tong.
Almachtig.
Vuur van mijn schoot.
Leven en dood.
Geef ik edele delen bloot!

Shabat Shalom
 
Jezzebel
Tussen water en water
 
Art: Marlene Dumas, Human Tripod from Measuring your own grave