In beweging

In de ochtend weet ik het.
Als ik mezelf weer tegenkom.
Op de dag aller dagen.
Waarvan ze zeggen.
Dat het een dubbele mitswa is om de liefde te bedrijven.
Op een gewone zaterdag.

Shabat, zoals ze het noemen.
Dag dat God even rustte.
En niet meer wilde creëren.
Op die dag kun je zelf voor God spelen.

Wij hadden een godenkind kunnen maken.
Mijn lichaam zo gevoelig.
De elementen schudden vanzelf de opening.
Het hele universum in beweging.

Zo gaat dat met vrouwen op leeftijd.
Zij die moeten creëren.
En alles wat ze er van maken.
Aanmaak en de afbouw.
Als ze hun tanden laten zien.

Ik ben dus ongesteld.
Volkomen out of the blue.
Dat overkomt me niet vaak.
Mijn cyclus tot op de dag nauwkeurig.
Maar halverwege deze maand,
stoot mijn lichaam nu het nest af dat zij bouwde.

Ga je hoeden.
Doekje voor het bloeden.
Wanden, grenzen.
En de toestanden.

Dat is me nog een keer overkomen dit jaar.
Het duurde twee weken.
Nadat ik geneukt had met de man van mijn hart.
In de werkelijkheid.
En hij vertrok.
Zijn eigen weg ging.

Man die mijn laatste lichamelijke liefde deelde.
Mijn man, man van een ander.
Man wie ik zal volgen.
In al mijn dominantie.

Het blijft een gemiste kans.
Kind dat niet tot bevruchting kwam.
Toen je bang werd.
En twijfelde aan mijn integriteit.
Toen scheurde mijn schoot open.

Jezzebel,
Tussen water en water
 
Art: Takashi Murakami