In de ochtend weet ik dat het serieuze dag van praktisch wordt.
Geen geintjes of grapjes.
Mijn hoofd erbij.
Opruimen, ordenen, schoonmaken en aanpakken.
Ik heb gewichtige lading correspondentie weg te werken.
Mijn huis weer een janboel.
En die verdomde douchetoestand in de badkamer loopt niet door.
Godzijdank voor de rioolverstoppingsverzekering verplicht in mijn contract.
Zonder schroom bel ik antikraakbedrijf.
Ook met balkon schiet het niet op, vertel ik haar, zij die over mij gaat.
We hebben het erover.
Ze weet het.
De mannen die er overheen gaan.
Niet in beweging te krijgen, vertelt zij.
Zij die mij verstond toen de stoppen doorsloegen.
En zorgde dat het veilig werd.
We lachen samen om de hufters die ons voorliegen en bedriegen.
Maar ik vertel erbij, dat de situatie best gevaarlijk is.
Steeds meer planken zitten los.
En het kan niet lang meer duren voordat er één naar beneden valt.
Daar kunnen ongelukken van komen.
Onder mijn balkon altijd reuring.
Mensen lopen af en aan, naar de zee en de horizon.
Het kan ze hun leven kosten,
als het niet gerepareerd wordt.
Ik vertel het haar, expliciet.
Ze weet het.
We blijven doorgaan de mannen te verleiden.
Maak de situatie in godsnaam veilig.
Deze laksheid niets minder dan moord.
Hoe treurig.
Later ben ik toch weer blij.
Ik kreeg veel kracht gisteren.
Toen het hopeloos leek.
De leegte.
Er was een mooie man,
Die nog even vertellen kwam,
Dat hij er nog steeds is.
Terwijl ik vandaag uit gewoonte van Dirk naar huis loop,
Met de foerage voor de toestanden,
belt die mooie rooie.
Midden in de regen,
op de parkeerplaats achter,
zet ik mijn spullen neer.
En vraag hem terug te bellen, twee minuten.
Mijn armen bezet zeg ik.
In knullig Engels.
En besef hoe ver ik van zijn moedertaal verwijderd ben.
Terug in mijn eigen land.
Ik hou van jou, zeg ik in mijn eigen taal.
Die hij verstaat.
Maar besef niet.
De hele wereld luistert mee.
Mannen draaien zich plotseling om.
Terwijl ze hun auto’s met drank inladen.
Oh God, dat mag je in Nederland allemaal niet hardop zeggen.
Snel naar huis.
Samen praten we binnen verder.
Heden en de toekomst.
Die hem uitzichtloos lijken.
Waar ik een opening in weet te kletsen.
De waarheid.
In december gaat hij naar Amerika.
Dan kom ik naar hem toe.
Kan mij niet schelen hoe.
Ik zal er zijn.
Dat weet hij.
En maakt ons allebei blij.
Oh mooie man, man van een ander, man van mij.
Ik hou van jou.
Hou van mij.
Jouw lul de mooiste die ik ken.
Hoe cynisch.
In mijn zelfgecreëerde vrijheid,
ben ik dus toch monogaam
in mijn adultery.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Ed Ruscha
Ha Jezz., Gelezen
en aanbevolen.
Ed Ruscha, een kunstenaar met een heel eigen "handschrift".
@Gingy, veel dank.
Ed Ruscha.
Mooi is hij.
Ik hou van zijn gedachten.
Hoe bizar.
Hoe waar.
Heerlijke snelheid die bij mij eindigde in en schaterlach….
@Ina, daar ben ik erg blij om 🙂
Ik kan er zelf ook hartelijk om lachen.
Vastgepind door de mooiste lul die ik ken.
In mijn vrijheid.
Nou weet ik niet hoeveel lullen je kent…maar hij zal het waard zijn zal ik maar zeggen.
@Ina, met gepaste trots, kan ik onthullen:
Ik ken heel wat lullen. 🙂
En hij, die mooie rooie.
Hij is het zeker waard.
Hij is mijn grote liefde.
Man die ik uitkoos.
Man met wie ik trouwde.
Aan wie ik wilde blijven hangen.
Man die ik eruit duwde.
Omdat ik vrijheid koos.
Hij blijft.
Mijn man.
Man van een ander.
Man aan wie ik mijn hart heb gegeven.
Ook dat blijft.
Dank voor je woorden.
Zo kan ik het nog eens zeggen.
Hoeveel ik van die mooie lul van hem hou.
‘t Is zijn adultery, toch? ;-). Mooi, ook Ruscha.
@Blew, hoe scherp je blik.
Zo zijn we allemaal slachtoffer en dader.
Van het moment.
Als de rollen draaien.
En alles hetzelfde blijft.
Erg blij met je woorden.
Prachtig die koestering….
Mooi verhaal.
Groeten,H
ps. ik heb vanmiddag nog een lul onder m’n racefiets gehad. Is goed afgelopen. Geen slag in het wiel.
@Ina, het is zelden.
Maar als je het tegenkomt.
Dan weet je het zeker.
Mooi en lelijk.
Dit is echte liefde.
Hoe gebrekkig ook.
In al zijn tranen.
Het wachten.
En smachten.
Ik weet het.
Dit echte liefde.
Het blijft.
@Henk, ik moet om je giechelen.
Vertel, hoe kreeg jij een lul onder je fiets?
Godzijdank is het goed afgelopen.
Ik berijd mijn lul ook het liefst zonder slag of stoot. 🙂
Dat mag je natuurlijk allemaal niet zeggen.
Veel te plat, voor serieus.
Maar ik meen het.
Soms is het leven zo.
Lekker ordinair.
@ goh. Over broeierig gesproken!
En ik krijg steeds een haal van de kat tegen mijn geslacht.
Zal wel komen omdat het het een kater is.
Ik moet ook niet meer naakt achter de PC zitten.
Maar het is zo warm.
En het is bedtijd.
Hoedanook. Lekker stukje weer. Dank!
Trusten.
@Sjaal, wat ben je toch een opgewonden standje 🙂
Blijf jezelf mooie man.
Ik hou daarvan.
Nou dat was een vrolijke blog vandaag.
Heerlijk.
"Godzijdank voor de rioolverstoppingsverzekering verplicht in mijn contract. "
Ben blij voor jou.
Bij mij helaas niet.
en helaas heb ik een benedenwoning, zit dus met de problemen van de anderen boven mij; recentelijk nog midden in de nacht.
‘t bezit blijkt ook
vaak het einde
kun je maar beter
blijven smachten…
had u verder nog klachten? :))
en opnieuw: trusten!
Na verveling, komt leegte, komt kracht
I told you so 🙂
@Maria, het was een fijne, vrije, blije dag. 🙂
Oi, vervelend problemen met de afvoer.
Het is hier ook constant raak.
Als het niet bij mij is, zie ik de mannen van het loodgieters bedrijf wel bij een van de buren.
@Jan, goedemorgen.
Bezit, wat is bezit.
We waren ooit samen getrouwd.
Is dat bezit?
Als je voor elkaar kiest?
@JP, you sure did. 🙂
Vandaag weer verder.
We zullen zien wat het wordt.
@Jez…ook goedemorgen… maar je opmerking bevestigt hetgeen ik zei. "Jullie hadden elkaar" totdat… ‘het bezit van elkaar" toch leidde tot het uiteen gaan. Wil er hier geen hele discussie over uitlokken maar zo’n volkswijsheid is voor mij vaak meer waard dan alle sociologische prietpraat van de deskundigen… En nee. Je "bezit" elkaar niet maar je had wel je levensmaatje gevonden waarmee je samen het dacht te gaan maken…; en als je voor elkaar kiest lijkt me dat een vorm van aan elkaar geschonken vertrouwen. Net zoals je een… – ik maak er toch wat een relativerende grap van… net zoals je een betrouwbare mooie spannende fiets koopt… : ziedaar mijn analyse van het kiezen voor elkaar… Plus nog een miljoen boeken erbij… en films.
Als bekende klassieker voeg ik hierbij iets dat je vermoedelijk fantastisch vindt. Al was het maar vanwege de muziek van Alex North…
Het eerste deel van de hele film kan ik eindeloos vaak herhaald zien:
"…What’s a dump…?!" Zie: http://www.youtube.com/watch?v=_GU9PwWn504
Groet! JB
Goedemorgen Jan, 🙂
Man, je maakt me aan het lachen.
Oh wow, wat een parel van verleiding!
In 13 delen.
Dat is goddelijk!
En het mooie, ik ken het niet.
Veel over gehoord.
Maar ik ken het niet.
Hier geef je mij dat cadeau.
Onder mijn eigen blog.
13 x 10 minuten pure verleiding van het mooiste soort.
Maar ik heb nog een kunstwerk te maken.
In de realiteit.
Dat wordt heen en weer rennen. 🙂
Erg veel dank, mooie man.
Ik weet wat een dump is.
Een echte.
Het is een paleis.
@Jez… Thanks. Ik hoop dat veel meer mensen dan jij er (opnieuw) van zullen genieten… Dat youtube.com is toch ook een godswonder voor en van de mensheid.
Veel succes vandaag met je kunstwerk onder handen! (en dat wil wel graag zien t.z.t….)
Zo, dat heb je weer mooi neergezet, vind ik.
@Jan, ik heb me natuurlijk laten verleiden.
Dan weet je het wel 🙂
Tot deel 7 dat is voor later.
Op zo’n mooie vrijdag.
Als het huis wordt klaar gemaakt.
Om de koningin binnen te halen.
Koningin van shabat.
Maar dat dus later.
Eerst nog even echt schilderen.
Zodat het waar is.
Het huis dat ik aan het bouwen ben.
@Red, dank, ik doe mijn best 🙂
@Jez… 12:24
Je huis.. (quote)
== Zodat het waar is.
Het huis dat ik aan het bouwen ben== (unquote)
stort niet in al was het een tent of een paleis zolang je denkt
"het staat als een huis waar ik de Koningin van de Shabat kan ontvangen!"
Veel plezier met morgen mijn doek Het Schilderij…
Jezz, hij stond stijf van de drugs en alcohol. Vervolgens valt ie van de stoep op het fietspad.
Groeten,H
@Jan, er staat nog helemaal geen huis. 🙂
Dat het mooie, ik ben het aan het bouwen.
Aandacht erbij dus.
En vandaag gelukkig weer geschilderd.
Kleine beetjes blijkbaar.
Portret van het broertje blijft totnogtoe het moeilijkst.
Ik kijk werkelijk uit naar Het Schilderij.
De titel vind ik spannend.
In feite ook pretentieus.
Zoals je jouw boek Het Boek noemt.
Maar ik zie altijd de humor.
Als een kunstenaar zijn schilderij Painting noemt.
@Henk, ja, dat is verharding, van alles wat eigenlijk slap is.
Ben je oké?
@Jez… spreek ik uit als yes.. dus
het zal wel matchen tussen ons zo
morgen in het vroege dauw…
ook met het SCHILDERIJ…
Je kunt nu niks anders meer…
Jezz says yes… JB
@Jan, tot deel 11, het gekkengetal.
De rest weer voor later.
Richard en Elizabeth, wat een liefde was dat!
Wat een drink festijn.
Jezzebel spreek ik uit op zijn Engels.
Als jazz dus en een bell cognac, of whiskey.
Ik koos voor cognac, zoals mijn vader dat dronk.
Geen gerinkel in de glazen.
Zachte warmte, van binnen uit.
Richard Burton en Elizabeth Taylor
waren in werkelijkheid ook met elkaar getrouwd
toen de film in 1966 werd opgenomen..
Dat maakt het allemaal nog authentieker.
Enfin…
Ik zie morgen wel verder; of niet.
Groet! JB
toch maar mooi dat je daar een contract voor twee jaar hebt
Ik mankeer niets. De fiets ook niet.
Groeten,H
@Jan, ik weet het.
Ik heb ooit een serie met mijn hart geschreven over de grootste liefdes van de wereld.
Gepubliceerd in Weekend.
Daar waren zij uiteraard ook bij. 🙂
Morgen verder.
Altijd meer, uiteraard.
Dat is lekker.
Zo gaan we door. 🙂
@landheha, man ik heb je gemist.
Wat is er gebeurd?
Waarom bestaat je weblog niet meer?
Ja mooi, dat contract voor twee jaar.
Dat daarna nog eens met twee jaar verlengd kan worden.
Drie maanden opzeg termijn.
De goden hebben goed voor me gezorgd.
.
@Henk, gelukkig.
Toch altijd schrikken.
Wat er voor je wielen valt, toch?
ik mag niet klagen, zit voor twee jaar in een huis waar zes mensen riant in passen
samen met mezelf. we leren elkaar steeds beter kennen
de een moet wat beter leren koken en de ander moet geen pennen meer in de wasmachine gooien
misschien komt er ooit nog wat moois uit dit stille hoekje
maar nu ff niet
@Landheha, goed om te horen.
Het klinkt best lekker.
Ik hoop op dat moois.
Elke dag.
Al duurt het een heel leven.
Ik zal er op wachten.
@Jan, helemaal uitgekeken.
Oh man, ik heb zo moeten huilen.
Oi va voi pijn van heel diep.
Te persoonlijk om op het log te delen.
Maar jij gaf mij een pracht cadeau.
Veel dank daarvoor.
Ik ben niet bang voor Virginia Woolf, dan weet je het wel.
En je weet hoe het gaat op school.
Dan zeggen ze, dat dat te moeilijk is.
Maar ik deed wat mij mooi, lekker en interessant leek.
Dus ik las haar.
Al haar dagboeken.
@Jez…
Wens me eigenlijk elke dag toe
datgene wat jij nu zegt…
Ach… kom je wat tekort, jongen…?
– Dacht het wel!
Maar reken op niks en ineens
valt de bijval met bakken uit de lucht…
En zo, en zo, en zo…
ps
wanneer ga je wat afspreken met Maria Trepp
en/of anderen voor ‘n bezoek bij mij?
@Jan, ik wacht op een uitnodiging.
Duidelijk en onverholen.
Daar ga ik niet naar hengelen.
Het is zoals het is.
Erg veel dank voor je woorden.
Je bent een prachtman om naar te kijken.
Dan weet je het wel 🙂
@Jez…13:31
Ik vind werkelijk alles best.
Ik nodig je hierbij uit "for any time any moment"
dat jezelf kunt kiezen want … ik ben er altijd!
Zit alleen met die verdomde waarheid dat ik die
"gezochte doeken" (hahahaha) door de recherche niet kan
terughangen zonder de zekerheid te hebben dat ze niet in
beslag worden genomen.. Tenslotte pleegde ik
zoals de politie mij mededeelde: "bezitsaantasting!"
door m’n eigen schilderijen te verduisteren
uit de klauwen van die cultuurbarbaren…
Mijn advocaat is pas terug op 20 augustus a.s.
En ik spreek hem niet eerder over het risico van het terughangen..
Nou wil ik jou, en wie je ook meeneemt, de schilderijen wel laten zien
in de geheime berging. Maar liever hangen ze weer gewoon bij mij
aan de muur met de titels ernaast….
Dus: kijk maar wat je wilt… Ik ben altijd voor alles "in".
En dan kun je dat heel ruim nemen….:))
ps
Je kunt me ook mailen als je vindt dat de rest
van dit blog er niets mee te maken heeft…
@Jan, ik wacht het gewoon af.
Als er geen misten en maren meer zijn.
Wat bijzonder, jouw schilderijen hangen thuis met naambordjes aan de muren?
Daar moet ik om giechelen. 🙂
heb soms geen zin om de bezoekers
te woord te staan en dan zeg ik korzelig:
U kunt toch lezen wat het voorstelt…
Nee.. ik ben niet geschikt voor het galeriewezen…;))
Maar jij krijgt alle uitleg en ik maak ‘n geintje…
heb eigenlijk het liefste dat je tegen me zegt:
"..Ik snap het nog niet….., leg het nog eens uit..!"
En ik dan… inmiddels danig vermoeid…;
ga………………………………………………………………….gestrekt…. geintje…
@Jan, ik hou erg van jouw gevoel voor humor.
Dan weet je het wel 🙂
..nee, nog niet maar dat merk ik dan wel…:))