Midden op de shabatnacht belt mijn mooie denkende vriendin.
Bij toverslag.
Alsof het overdag was.
Ze heeft al eerder die dag op normale uren het antwoordapparaat ingesproken.
Mijn mobiel gebeld en bericht achtergelaten.
Maar ik nam niet op en gaf niet thuis.
Te uitgeput om te kletsen.
Weet hoe het gaat.
Geïrriteerd en prikkelbaar.
Voor ik het weet dan haal ik uit.
Midden in de nacht heeft ze me toch te pakken.
Alsof ze weet dat ik aan het spoken ben.
Ze wil weten, hoe het gaat.
En met het schilderen.
Op haar email met kritiek over het portret van mijn zusje,
heb ik nooit meer geantwoord.
Sorry, ik wil er niet meer over lullen.
Ik heb iets in mijn hoofd, weken geleden een schets gemaakt.
En wat je er van vindt, of wat je meent, daar wil ik niet over nadenken.
Dichtbij mezelf blijven.
Dat was dus nog niet zo gemakkelijk de afgelopen dagen.
Aan het portret van mijn broertje heb ik tussen de toestanden door wel gewerkt.
En dat zag je.
Hoe er aan me getrokken wordt.
Ik heb de hele zooi gewist.
Opnieuw beginnen.
Hij zal mijn hardste dobber worden.
Dat weet ik.
Toen ik er de eerste keer aan begon, kwamen de tranen.
Verdriet van heel diep.
Maar ik kon het me niet veroorloven om in stukken te vallen.
Ik had nog een huis en een heel leven te redden.
Dat van mezelf.
Dus heb ik hem gewist.
En opnieuw opgezet.
Achtergrond erin.
Toen dat droogde en ik me verveelde.
Ben ik weer aan mezelf begonnen.
Het laatste portretdetail van isheh.
Vrouw van het huis en haar schoot.
Daar kwam ik vandaag opeens mezelf weer tegen.
In het gesprek met mijn mooie denkende vriendin op lailhashabat.
In de nacht van alle dagen.
En in een tekening van toen ik nog een klein meisje was.
En droomde dat ik een prinsesje zou zijn.
Ik vertelde mijn vriendin over de sollicitatie op maandagochtend.
En hoe ik wanhoop.
Dat het niets wordt.
Ik wil schrijven en schilderen.
Uiteindelijk kan ik mezelf niet helpen.
Ook bij SBS wordt het vroeg of laat hommeles.
Ja, zei ze, jammer genoeg, kun jij jezelf niet thuislaten.
Daar moesten we allebei om lachen.
Duim maar voor mij.
En dat prinsesje
Dat ze het houdt.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Pascale, toen ze een klein meisje was
Als ik U lees ..
dank ik U
en
Schuil van
binnen
om ass ociatief
de verbeelde
Rijk dòm te
beminnen………….
Zee meer minnen
dan plussen
op deze manier
kan ik
Omwhelzend U wel
kusten elkaar nooit
noch zand in elkaars
ogen gestrooid………
Je woorden
komem binnen
als een warme
Maaltijd in een
lege maag…….
Even bij j,- kijken
is genoeg voedsel
voor vandaag………
Herkenning van
niet is wat mag
zijn..
Als Idi jood niet
Klein te krijgen
Oké nu moet
je je mond houden
en verder er het
Zwijgen toe doen..
ben weg Zoen
Groet à Vous van..
Toen ze een klein meisje was en van binnen ook nog is.
Heel mooi Jezz!…
Ze houdt het.
@Josh, dank je wel, man! 🙂
@Lidy, ja dat kleine meisje dat ze al een tijdje met zich meesleept.
Er zit wel een scheur in… 🙂
Dank, wat fijn dat je het ziet.
@Blew, ik durf niet goed te zeggen dat dat waar is.
Maar ze gaat er wel haar best voor doen.
Dank.
wat een geweldig portret!
als je jezelf thuis laat, hou je niks over, toch?
@Maria-Dolores, nou, schrijven en schilderen en… geen bonje, behalve op het blog dan 🙂
@ "Opnieuw beginnen. (…)
Toen ik er de eerste keer aan begon, kwamen de tranen.
Verdriet van heel diep."
Aiii, verdriet.
Ik huil Jezz.
Kan er niks aan doen.
http://coverlaydown.com/tunes/twicemartyn.mp3
Don’t think twice it’s alright: John Martyn.
Ooooooooooooooooooooooooooh, verdriet van heel diep.
@sjaal, mooi nummer,
– I gave my heart,
she wanted my soul – 🙂
wel fijn hoor,
verdriet van heel diep,
als je erbij kunt,
dan komt vanzelf de troost.
Aan zee is de wind weer gaan wakkeren.
Zuid-west.
De boel is opgeklaard.
En de regen overgedreven.
Jongens, er komt een strakke blauwe hemel jullie kant op!
Lief zusje.
rozegroeten
@peterus, dank 🙂
lang niet altijd dus… oi va voi.
@ jeez jezz,
ik vraag me af
of dat zo is.
Die troost.
Er is nu in ieder geval een strakblauwe hemel.
Ik ga de tuin even in en rook één sigaret.
En dan naar bed. Ze kunnen me allemaal wat.
Succes bij SBS.
Maar blijf in godsnaam schrijven en schilderen.
Liefde en muziek.
Oh jongens, update…
Ik kreeg net een telefoontje.
Sollicitatiegesprek is morgen naar 11:30 uur verplaatst.
Even rustig aan in de ochtend.
Misschien schilderen, lekker. 🙂
@sjaal, volgens mij is dat zo.
Je kunt niet wegblijven lopen van verdriet dat heel diep zit.
Op een dag moet je het confronteren.
Er naar kijken.
Er doorheen gaan.
Daarna is er rust.
Dan ga je weer verder.
Lekker die sigaret buiten in de avondzon.
Hier waait het te hard voor dit prinsesje om naar buiten te gaan 🙂
Don’t Think Twice It’s Allright is van Bob Dylan. Zijn versie (op (The Freewheelin’) is veel puntiger en bijtender dan die van Martyn, die er maar een lief liedje van maakt.
" Toen dat droogde en ik me verveelde.
Ben ik weer aan mezelf begonnen. "
Dat is het leven Jezz, elke dag weer opnieuw.
We zullen er nooit aan wennen maar dat is al wat er is!
Dank voor telkens weer die spiegel! Blues! Homesick Blues!
Jongens over prinsesjes geproken…
Als je tijd hebt en zo.
http://player.omroep.nl/?aflID=9794525
en zo 🙂
@Blew, oh man!
Ik ben het gaan zoeken.
Heerlijk!
@Trekmoment, dank, fijn je woorden.
herkenning
vind veel in je bijdrage
Je art is vrolijk, blij
er is veel dat we moeten zien te bewaren dicht bij onszelf
hé, heel veel succes morgen!!!!!!
@Dianne, goedemorgen.
Ik weet niet zeker of deze tekening vrolijk en blij is.
Ik zie geen lach.
Wel opengesperde ogen.
En een mond waarvan de lippen keurig opelkaar.
Wist ik maar een datum.
Het is de enige tekening van ‘vroeger’ die ik nog heb.
Ik zou willen weten hoe oud ik was toen ik met dat roze aan de slag ging.
Dichtbij jezelf best moeilijk soms.
Dank voor je woorden.
Fijne dag vandaag.
Succes Jonkvouw
verover dat plekje in het kasteel
@Koek, de vrouw geen Jonkvrouw hoor.
Ze is een ijzervreetster, the world her oyster. 🙂
‘Atonaal’…..
@Red, meen je dat nou?
Ik ben gaan zoeken en ken al die termen niet.
Ik doe gewoon maar wat.
Zoals het goed voelt.
Ik kwam iets moois tegen:
Misschien een gemakkelijke, ook dat weet ik niet.
Maar ik vond het mooi.
En begreep het.
door die groene of moede
musici al vroeg heen en
weer gegaan hoog veel
maar ook vaak laag
lig ik naast mij het krijgshaftig
najaarsweer nu neerslachtig
en wens niet meer dan
mij volstrekt eenzelvig
te bedelven onder mij
(Lucebert, uit apocrief)
Oh ja, dat roze in dat dichte rood, je zag het zelf om 5:27, aan de slag met roze….ik gok dat je in je 9e levensjaar was.
Maar je bent al naar SBS. Of je nog aan het optutten!
@Wiljan, nog heel even tuttenbellen. 🙂
Ik ben natuurlijk met roze en rood aan het pielen geweest.
Zo kwam ik bij deze tekening uit.
Maar dat komt nog.
Voor later 🙂
Ik dacht de leeftijd kan zo maar tussen 7 en 13 jaar zijn.
Misschien is het negen.
Tekenen meisjes van negen zo?
Misschien eerder 10/11 inderdaad, na dat omslagpunt tussen 9/10, waar je daarvoor moreel op je ouders oid. steunde en daarna als kleinvolwassene met zelfstandig-moreel oordelen aan de slag gaat met roze, in de mensenwereld(rood).
Ik zeg maar wat:) Meisjes zijn dan het meest ‘meisjes’.
Dat is een hele mooie van Lucebert, Jezzebel, jij schrijft precies zoals hij het zegt.
Jongens het ging goed 🙂
En, ook niet belangrijk, het is een leuke baan.
Klooien met beeld en tekst.
Dat ligt me wel….
Dan weet je het wel.
En zo 🙂
@Wiljan, wat je nu allemaal zegt over meisjes die op hun elfde niet meer moreel op hun ouders zouden steunen lijkt me een beetje ‘gezocht’.
Ik weet het werkelijk niet.
Ik was vroeg ‘wijs’.
Op mijn twaalfde al voor het eerst ongesteld.
Maar van binnen een meisje, zo onvolwassen.
Dat is het soms nog zo.
@Red, man, dank 🙂
Zo, wat goed dat het goed ging!
Het meisje-verhaal ging je te ver, maar ik wil niet zo ver! Wel is te zien dat op een gegeven moment het morele oordeel in het bewustzijn gaat komen…daarvoor gaat het automatisch. Ik beweer dus niet dat meisjes, laat staan jongens vanaf hun jaar 10 zelfstandig zijn of moeten zijn, maar dat in die tijd ineens ze aan het werk gaan met hun eigen morele kiemende vermogens. Ze gaan denken, en nog behoorlijk zuiver en intuitief ook, idealiter. Of ze worden streng-vegetarisch ineens… (ik was er mee bezig, toen ik nog een pleegkind(of hoe noem je dat) ‘had’, die toen 8, 9 en 10 was..)
Bij meisjes is dat nog eerder en duidelijker…ze zijn engeltjes, even…Daarna komt de pubertijd, die kwa tijd veel onzuiverder en rommeliger is….
Ik dee nog de volgende vondst : EEN EIGENMIJSJE
@Wiljan, dank dat je meeleeft 🙂
Ik weet niet wat te ver is.
Ik kijk naar die tekening en vraag me af.
Hoe oud was ik.
Was ik al ongesteld?
Dan zou ik de tekening te kinderlijk vinden ook voor zo’n jong volwassen kind.
Was het nog voor die tijd?
Ik ben aan het zoeken.
Dan zijn alle vragen open… die gaan nooit te ver.
Voor mij uiteraard.
Toen ik puberde heb ik het mijn moeder een jaar lang heel moeilijk gemaakt.
Niets deugde in mijn ogen.
Was dat ervoor?
Was het erna?
Eigenmeisje, eigenwijsje, vind ik mooi, maar dat is dan wel meisje met een ‘korte ij’ toch?
Ha jezz, ik vind je tekening prachtig, echt! Was ik jouw juf geweest, had ik ‘m ingelijst, ik denk dat je twaalf was…waarom weet ik niet, misschien juist vanwege die lipjes en de wimpertjes
en dan nog wat: die reportage over prinsessen vond ik erg leuk om te zien…ben wel benieuwd naar de volgende prinses….ze zwichten niet heb ik het idee
over je gesprek; ik begreep uit een eerdere reactie dat dit pas morgen plaatsvindt maar wat later lees ik dat het goed ging, hoe zit het nu (ivm duimen)
@Gala, ah fijn, daar ben je!
Ik vind het lekker om met jou te kletsen.
Had ik maar een juf die dit soort tekeningen bewaard had.
Maar gelukkig heb ik er een zelf kunnen redden.
De enige.
Op school heb ik trouwens wel een keer een kuiken op de ruiten mogen schilderen.
Een soort lelijkeendje, man wat was ik er trots op 🙂
Het gesprek was deze ochtend.
En ging goed.
Even later kreeg ik een mailtje met de vraag naar salarisindicatie.
Ik heb aangegeven dat ik niet minder wil dan als webredacteur.
We zien wel.
De baan echt leuk.
Klooien met beeld.
Echt leren editten.
Daar heb ik als kunstenaar hoe dan ook wat aan.
Ook het schrijven van puntige teksten.
Redactie verzamelt de feiten, ik moet de uiteindelijke tekst schrijven.
Leuk vind ik het.
Het klinkt als een uitdaging.
Je krijgt bovendien eerst een cursus van twee volle dagen beeldbewerken.
Daar werd ik helemaal blij van.
Daarna loop je mee met een andere samensteller.
En daarna is het vliegen. 🙂
Ik heb er een goed gevoel over.
En als ik het word, dan weet ik dat ik het leuk zou vinden.
Met die showbiznichten 🙂
wat een goed nieuws is dit, ik gun het je zo en vind het erg leuk om te lezen dat je zo enthousiast bent…
dat kuiken op de ramen…waarom was dat, waarom mocht je dat?
@gala, iedereen die een mooie tekening kon maken mocht af en toe een schoolraam beschilderen.
Dat was dan voor een tijdje.
Die van mij heeft er heel lang opgestaan.
Klinkt goed allemaal.
En teksten en tekenen, dat is niet vreemd voor je.
Wie weet.
@christina, ik hoop het.
Maar het is zo fijn, zelfs als het niets wordt.
Dan nog ben ik oké.
En dat was een paar dagen geleden nog niet zo.
Dat de loop der dingen je daar mag brengen waar je je ‘nog ok voelt’
@sprakeloos, ik doe mijn best. 🙂
Hoe bedoel je ‘nog’ ok?
zie reactie Christina hier vlak boven
@sprakeloos, dat zag ik later, maar je was niet erg zorgvuldig in het aanhalen van mijn woorden.
En zoals jij het zei betekent het iets heel anders.
tegen christinA: = …zelfs als het niets wordt. Dan nog (zelfs als, dan toch) ben ik oké. = (werkwoord zijn)
Dat is heel iets anders dan je = nog (zolang het duurt) oké voelen = (werkwoord voelen)
Sprakie, dank dat je het me nog even kwam vertellen.
jezz, die juf of die meester zag dus al dat je mooi kon tekenen
@gala, daar twijfel ik dus over.
Want de juf was ook wel zo link om elk kind een keer de kans te geven. 🙂
Ook dat kuiken dat zo lang op die ramen bleef was een toevalligheid.
Het gebouw kwam leeg te staan, of werd voor andere doeleinden gebruikt, dat weet ik niet.
Jaren later reed ik er voorbij, toen zag ik het weer.
Geen idee of het er nog is.
jezz, ja jij twijfelt…dat is ook het mooie aan je…weinig mensen komen daar eerlijk voor uit…. maar dat kuiken dat daar maar op die ruiten bleef staan…een stempel haast, een markering…
http://www.fanfarewdv.nl/smilies/tong%20uitsteken.png
ik weet niet of de link werkt.
In ieder geval sterkte hoe de weg ook gaat lopen blijf je vooral "Dan nog ben ik oké.’ voelen
de link werkt blijkt uit controle
@gala, ja vreemd is het, leuk dat ik er aan moest denken.
Dat kwam door jou. 🙂
@Sprakeloos, je steekt je tong uit naar mij? 🙂
Ja, lef hebben hè. Maar dat was ik niet, dat was mijn licht geschaafde ego
@sprakeloos, en dat vind ik dan zo mooi en eerlijk.
Daar hou ik van.
Dankjewel, mooie man. 🙂