Vandaag probeer ik.
Van binnen.
Maar blijf van buiten.
Hangen.
Babbelen.
Betweterig.
Helemaal niet mooi.
Sorry voor het ongemak.
Er is nogal gerukt.
Aan mij.
En gevecht om bestaan de meest essentiële.
Meest wezenlijke van de mens.
Volkomen uitgeput.
Vandaag rust dus.
Voor mij.
Nadat ik ruziemaakte.
En in gesprek met een mooie man.
Kwam ik mezelf tegen.
Ik stuurde Gilbert en George.
En ben er zelf naar gaan kijken.
Dat gaf kracht.
Niet vergeten.
Het enige wat er toe doet.
Schrijven en schilderen.
Mijn binnenwereld.
Ik maak dus mijn oren schoon.
Dan weet je het wel.
Op dat wattenstaafje, kom ik opnieuw.
Mezelf tegen.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Orl Maiberg
intimiteiten liggen dicht bij het hart toch?
🙂
@Lidy, hoe waar 🙂
erg goede tekst weer eens…
@Maria, dank 🙂
gilbert and george zijn zulke mooie mensen
die docu is fantastisch
ze geven zich zo bloot
en als tweelingbroertjes ontdekken zij zichzelf en de wereld
inderdaad heel inspirerend
degene waar jij ruzie mee maakte
ervaarde deze persoon dat ook zo?
@Koek, dat denk ik niet.
Degene met wie ik ruziemaakte,
ziet een ander nooit zo goed.
Daar botst het meestal.
En meestal kan ik me beheersen.
Maar er zijn momenten, dat ik het platweg.
Niet meer trek.
Dan weet je het wel. 🙂
dan weet ik het zeker wel…. 😉
ik hou erg van jouw aanpak
je kan mensen zo lekker met de beide beentjes op de grond zetten
altijd goed voor een fladderend hoofd
Lief van je 🙂
Niet vergeten.
Het enige wat er toe doet.
Schrijven en schilderen.
Mijn binnenwereld.
En dan rust.
@Blew, en dan rust.
Dat het op een dag waar mag zijn!
Dank voor je woorden Blew.
Fijn als een ander je spiegelt.
Blew citeert
en ik reciteer
dat je een prachtig blog onderhoudt;
die foto
oi
morgen/vandaag
treffen we elkaar weer
in woorden
die raken
@Klaverblad, dank 🙂
Het werk van Orly Maiberg, prachtige kunstenares.
Ik zal nog meer van haar laten zien.
Super einde – niks aan toe te voegen…
@Rami, dank 🙂