Nog steeds drukkend warm.
In de ochtend
Op de vrijdag van de sloeber.
Denk ik in mijn arrogantie.
Deze dag van mij.
Moedig blijven.
Stap naar zee.
Zoals in Tel Aviv.
In de ochtend en het eerste licht.
Strand zonder toeristen.
Alles schoon en fris.
Ik lummel een uurtje.
Ga zelfs het water in.
Maar dat te koud voor het tutje.
Uit het Oosten.
Veel verder dan mijn heupen.
Komt het niet.
Daarna begint.
Gevecht om bestaan.
Zonder baan.
Kafkaiaans rondje.
Regelen en dealen.
Door fout van gemeente.
Nu opeens dubbel verzekerd.
In plaats van goedkoper.
Betaal ik hoge prijs.
Weer brieven schrijven.
Weer bewijzen.
Regelen.
Niet opgeven.
In de middag.
Steekt de storm op.
Toeristen vluchten van het strand.
Veroorloof ik me siësta.
Bed in.
Geen kracht meer.
Shabat Shalom
Jezzebel,
Tussen water en water
Maar U bent nog niet gestrandt
in Het Leven……………………………
En genoeg Schelpen om te ruilen..
Maar dat U zich in uw eigen Schelp
terug-trékt….. begrijp ik..
Maar er kunnen ook vele mooie
Momenten van innerlijke-terug-trekking
in de eerste ochtend – trillingen..
aan-spoelen………………………………………
Ja Jezz… de volgende keer adem in en hup erin. En met dat weer en die warmte, drukkende warmte en dit soort problemen is een exstra slaap een uitkomst. Ga snel weer aan de slag.
groet
Het strand in de vroege ochtend en als de zon nog een uurtje boven de horizon staat.
Als het windje nog fris is.
Het jaar Zandvoort (75-76) wil ik me zo blijven herinneren.
(Maak niet te veel Beus/Louman-achtige kiekjes vanaf het balkon;
de middelste positie heb ik al eens gezien
die laatste mag wel weg of zijn het bekenden…)
Is niet erg.
Iedereen kan last van de hitte krijgen.
ook TelAviv-gelouterden.
@actuality, dank 🙂
@Kruzdlo, dank 🙂
@Klaverblad, ja lekker zijn die ochtenden.
De middelste foto laat zien,
dat het strand massaal opstaat.
Mensen keren hun rug naar de zee.
Dat dus de actualiteit.
De laatste foto laat zien,
dat er haast bij was.
Het werd opeens loeikoud,
het begon te waaien en te regenen.
Daarom heb ik voor deze drie gekozen.
Maar er is meer.
Er zit een patroon (visgraad) in alle drie de foto’s.
En dat krankzinnige rondje.
Mijn leven.
Het plein.
Het strand.
En mijn huis.
visgraad = uiteraard ‘visgraat’
OK, het oog van de kunstenares ziet meer
dan die van een eenvoudige kijker.
@Klaver, als de gewone lezer het niet kan zien.
Dan telt het niet.
alweer wakker jezz? als kind vond ik het een luxe genoegen om alle toeristen van het strand te zien vluchten…wij hadden geen haast, thuis een 100 meter verderop wachtte sla met uitgebakken spek…heerlijk na een dag zand en zee happen…
zijn het jouw slippers?
@Gala, wakker en verdrietig.
Ik weet niet waarom.
Kater van krankzinnige week.
En maar knokken.
En maar vechten.
Bloedheet.
Thuis wacht verkoeling.
Ik had pittige tonijn en aardappelsalade.
Om mezelf te troosten.
Mijn slippers…
Wat zijn mijn slippers.
Zelf had ik ze nooit uitgekozen.
Maar tijdens de tombola van het blad.
Paar maanden geleden.
Toen ik nog werk had.
Vielen ze in mijn schoot.
En op droogbrood.
Moet je wat.
Fijn dat je er bent! 🙂
.
Ze staan er allemaal goed op.
Groeten,H
@Henk, blij dat je het zegt 🙂
Jezz kwam gisteren bij het UWV. Daar ben
ik vanwege ziekte, maar de belangrijkste
stond niet in de samenvatting van mijn
groeiende dossier.
"Ik heb ook poly neuropathie mijnheer.
Dat betekent dat ik wakker wordt met pijn,
vaak pijn heb en dat heeft nogal invloed
op wat ik kan. Het is dus van belang."
"Ziekte daar ga ik niet over. Dat doet de
arts en die heeft een brief van de neuroloog
waarin staat dat u niets heeft."
Nu weet ik zeker dat die neuroloog dat niet
geschreven heeft. Ze praat zoals jij schrijft.
Afgemeten, maar wel duidelijk. Ik weet wat
ik aan haar heb. Inmiddels heb ik voor de
zekerheid wel de brief.
Ze kunnen wel zomaar opeens je uitkering
stoppen, zonder reden. Met een telefoontje
van 47 seconden is het geregeld, maar wel
twee weken geen geld.
Lekker werken, leuke baan, moe naar huis,
verlangen naar het weekend, maar niet al
dat gezeik, dat is wat ik wil.
Ik zwem wel.
Gemeente moet gemaakte fouten ook herstellen. Niet opgeven. Ik vind het water nu heerlijk. Wat Gala zegt over het luxe genoegen om te staan kijken als mensen in allerijl het strand verlaten. Dat ken ik van Egmond. Heimwee! Deze moet in ‘Kustdorpen’, Jezz!
@Martin, man hoe ik met je meeleef.
En dat niet uit keuze.
Een goed hart.
Of vrije wil.
Fijn dat jij zwemt.
Ik verzuip bijna.
Ik begrijp je erg goed.
Hou vol hoor.
Stoïcijns, dat waar je recht op hebt.
Veel sterkte.
Dat jij en ik.
Snel.
Iets leuks mogen vinden.
@Blew, ik doe mijn best.
Gemeente geeft gemaakte fouten toe.
Ze zijn aan herstelwerkzaamheden bezig.
Net als het uwv dat mijn uitkering stopte.
En mij daar een maand te laat van verwittigde.
Het komt goed.
Maar het kost zoveel tijd.
Zoveel energie.
Al mijn kracht.
En dan zijn er tranen.
Soms ben ik zo moe.
Hij staat in kustdorpen. 🙂
@ "toeristen vluchten van het strand."
Ik zag ze.
Mooie scooterjongens- en meisjes, met hun zonnebril nog op.
In de regen.
En ik reed ze tegemoet (want richting strand).
Een enkeling stak een duim op, de rest bleef in de bui steken onder de brug.
Toeristen blijven vluchten zolang ze toerist zijn.
Ontheemden komen nooit meer thuis.
Helaas zijn (ze) we veel te ver heen om nog echt bang te kunnen zijn.
Mooi blog, jezz.
@sjaal, man, wat zeg je het mooi! 🙂
Mooi blog, vooral die Beus/Louman-achtige kiekjes vanaf het balkon.
Foto 2 is erg bijzonder. Mensen keren hun rug naar de zee.
Prachtig in beeld gebracht.
@Beus, goedemorgen, dank voor je compliment.
Je had het bij de eerste foto moeten houden.
@good morning alib, ik vond dus van niet.
Maar die eerste is wel erg mooi, met dat licht.
Dank.
Er zit trouwens nog veel meer in deze foto’s.
Als geheel laten ze je het verloop van de dag zien.
Dat begon in de zon.
Dat werd opstaan.
En daarna rennen.
Redden wat er te redden valt.
De visgraat is uiteraard een afgeleide van de driehoek.
Dat dus de laag die per ongeluk ging.
In de ochtend was ik hele andere dingen aan het fotograferen.
Twee vrouwen die ook genoten van de mooie dag.
Vriendinnen die giechelden.
Ze kwamen met een hondje.
Zo’n schootdingetje.
De één sprong het water in.
De ander waakte bij de spullen.
Toen de zeemeermin uit het water kwam had z e het blijkbaar heel koud.
Gauw nam ze het hondje van haar vriendin over.
En rende langs het strand.
Snel opdrogen.
Het was prachtig hoe vrij die twee vrouwen waren.
Op leeftijd.
Maar ik was te veraf.
En hoewel er op die foto’s wel te zien was.
Dat er ‘iets’ was tussen die vrouwen.
Heb ik niet voor hen gekozen.
(Het spijt me dames)
Op de middelste foto zie je behalve de ‘actualiteit’.
Ook de driehoek die naar het Oosten wijst.
Dat zag ik pas later.
Aan de achterkant van dat prachtige beeld.
Die vrouw die met haar blote borsten naar de zee wijst.
Weer die driehoek in mijn leven.
Waar ik al heel wat over geschreven heb.
De drie-eenheid van mijn broer, mijn zus en ik.
Kinderen die Joods zijn.
En in hun hele jonge jaren.
Met een davidster liepen.
Van goud.
Met een cirkel om die twee verstrengelde driehoeken.
Om de kinderen te beschermen.
Zes scherpe punten.
Die een klein kind kunnen verwonden.
Voor mij dat allemaal in die tweede foto.
En de goed verstaander,
De zorgvuldige kijker.
Zelfs de laatste foto.
Waarop twee vriendinnen naar huis vluchten.
Vertellen mij opnieuw.
Mijn dag.
In ander beeld.
Stel je voor; je loopt op roze slippers met rode bloempjes
en je bent zwaarmoedig,
of zelfs depressief.
Helpen die bloempjes dan,
Of is het bed toch veiliger?
@Appelvrouw, er komt wel wat op gang.
Rode lap op de stier.
Je wordt er heel pittig van 🙂
Dat kon ik die ochtend toevallig goed gebruiken.
Nog even mezelf redden.
Maar bed is wel veiliger.
Voordat er klappen vallen.
vasthoudennnnnnnnndheid.
Nou ja!…
keyboardproblms 🙂
Ik hou van deze foto’s ( dat snap je!!!!)
Ochtenden aan zee, lijkt me het einde, kom er nooit toe, moet het toch ook eens gaan doen.
groetjes
rené
@Lidy, heb je een nieuwe?
@René, ik weet niet zeker of ik dat snap.
Ik weet dat ik vaak van het werk van jou hou.
Als dat er te mee te maken heeft, dan snap ik het. 🙂
Ochtenden aan zee geven zoveel kracht.
Als je de kans hebt.
Kom dan met het eerste licht.
Om een uurtje of vijf, zes, zeven tot negen.
Daarna is het voorbij.
Man wat een schoonheid!
Erg goede foto van de slippers…
Heb zelf heeel veeel zandfoto’s gemaakt.
@Maria, het ging per ongeluk.
En het licht was betoverend.
Zo vroeg in de ochtend.
Ik denk vaak aan je.
Nina niemand.
Vrouw met het sterke profiel.
Die zich in het zand bouwde.
En liet oplossen door de zee.
Dat kind van de elementen.
Dat ken ik.
Dat ben ik zelf.
Jezzy,hij loopt op teenslippers!!!
Ik wist niet wat ik zag.
Zou hij van bakker gewisseld hebben?
Ja,zoutwatervrees voor die trutta,dat heb je goed gespot.
Ach kom nou toch…
Dat wordt toch nooit meer een stevig piece!
Het was een blunder van jewelste!
In die bloedhitte….
vraag ik 2x aan dezelfde hetzelfde.
En pijn op die linkerschouder dat het dee.
@Fleur, tegenwoordig vind ik teenslippers ook voor mannen wel sportief.
Met dat bloedhete weer moet je toch niet denken aan van die plakvoeten in dichte schoenen?
Die trutta was ik uiteraard zelf 🙂
Wel goed insmeren hoor!