Barteren

Ik ben aan portret van mijn broertje begonnen.
Dat raakt.
Zijn lieve koppie.
Ze hebben een monster van hem gemaakt.
Dat hij nooit was.
En nog steeds niet is.
Wie denkt er nog aan hem.
Hun eerste zoon.
De bonenplanter.

Tranen hangen los vandaag.
En gisteren.
Sinds ik aan hem begon.

In de ochtend ren ik me het leplazerus.
Naar afspraken die niets opleveren.
Ja passievolle betogen.
Maar ik heb inkomen nodig!

Grootse samenwerking.
Fantastische projecten en ideeën
Krijg ik voorgeschoteld.
Maar geld is er niet.

Of ik dus gratis en voor niets meedoe.
Barteren noemen ze dat.
Voor wat, hoort wat.
Oftewel handelen met gesloten beurs.

Ja, hij heeft mijn blog bekeken.
Gedichten, zegt hij.
Geen trek in sores.
Hij de visuele man.
Van het plaatje.

Nou, zeg ik, het zijn geen gedichten hoor.
Experimenteren.
Nieuwe manier van schrijven.
Zeg maar twitteren.
Waar hij zelf zijn mond zo vol van heeft.
Maar als ik nou even voor hem.
Dit en dat.

Thuis voel ik me volledig leeg.
Daar gaan we weer.
Wat zit erin voor mij.
Dat heb ik niet duidelijk aangegeven.
Ik heb een baan nodig.
Kan niet goed dealen.
Met deze koehandel.

Ik wil mijn eigen tijd weer kunnen bepalen.
In de ochtenden ben ik op mijn best.
Dan zou ik willen doen wat belangrijk is.
Voor mezelf.
Schrijven en schilderen.
Mijn manier.

Maar daar komt het deze week niet van.
Al het rennen.
Nog steeds bewijzen.
Formulieren en papieren.
Leuren met mezelf.
Dit en dat.
Hoofd bovenwater.

Vanmiddag was ik op het strand.
Heel kort.
Blote voeten in het zand.
Niet lang.
Ik hou niet van toeristen.
En als het te vrolijk is.

Daar joeg ik mijn schaduw.
Niet te fotograferen.
Zoals ik het wil.
Daar moet ik nog wat op bedenken.
En zo tobber je maar door.

Jezzebel,
Tussen water en water

Foto: Vandaag