Hartenkreet

Ben je al in Amerika,
schrijf ik bericht.
Hartenkreet.
Ik weet niet zeker of ze het hoort.
Mijn mooie denkende vriendin.
Vorige week is ze geopereerd.

Ik heb geprobeerd te bellen.
Paar keer al.
Naar het land van mijn hart.
Te duur voor mij.
Maar zij was in het ziekenhuis.
En ik belde toch.

Dat kapte ze steeds af.
Ze zou terugbellen.
Paar keer al.
Maar vergat ze.
En vandaag staat haar telefoon
op buiten-land-stand.
Ze neemt niet meer aan.

Na het ziekenhuis.
Nadat haar dochter uit San Francisco weer terugging.
En voordat ze zelf naar Amerika vertrok.
Haar grote liefde houdt er lezingen.
En van bellen kwam het niet.
Blijkbaar.

Ik stuur haar het portret van mijn zusje.
Ze loopt met slangen en buisjes,
Door Manhattan, schrijft ze terug
Ze voelt zich dus nogal opgelaten.

Aan het portret moet ik nog werken, vindt ze heel direct.
Het lichaam prachtig, gezicht te flets.
En daar zit ik dan.
Starend naar haar mail.

Dit de eerste keer dat we het niet eens zijn.
In kunst.
Zij en ik, onze smaken in symbiose.
En meestal kunnen we elkaar goed uitleggen.
Waarom.

Maar dit mijn werk.
En waarom gaf ze me niet.
Detail van het geheel.

Oh man.
Wat een ellende is dat toch.
Als je niet kunt bellen.
Ik wil haar spreken.
Haar stem horen.

Ze heeft een hekel aan mails in het Engels.
Dat kost haar te veel moeite.
Dan maakt ze zich er snel vanaf.
Daarom mailen we niet veel.
Maar man, hoe ik haar mis.
Mijn mooie, drukke, denkende vriendin.

Jezzebel,
Tussen water en water
 
Art: Orly Maiberg