Zusje op het doek

Vandaag ren ik achter mezelf aan.
Veel te sociaal.
Nog even overal en iedereen.
Op het blog natuurlijk.
Mijn vrienden.
Zo het echte leven.
Dat van mij.

Ik had een heel ander plan.
Voor mezelf vandaag.
Ik wilde schilderen met kracht.
En mijn huis opruimen.
Afgelopen week was ik druk.
Mezelf redden.
Daar is het bij ingeschoten.

Niet fijn als de plek waar ik woon.
Niet op orde is.
Er is iets raars aan de hand in mijn appartement.
Vliegen vallen er dood bij neer.
Niet zo gezond misschien al die nicotine.

Maar ik moet denken aan de qetoret
Magische en geheime kruiden,
Gebruikt in tijden van de tempel.
Wierrook waarvan gezegd wordt,
Kracht van leven en dood.

Recept vermeldt elf verschillende soorten kaneel.
Ook een geheim bestanddeel.
Iets wat in het Engels ‘foul’ genoemd wordt.
Rottend en stinkerig.
Op zichzelf.

Insecten en giftige beesten vallen dood bij de geur.
Zo waren alle bezoekers van de tempel.
Die op hun blote voeten kwamen.
Veilig voor schorpioenen en slangen.
En andere dodelijke steken en beten.

Meest verrukkelijke geur van de wereld.
Zo zegt men.
Op goddelijke dagen.
Jericho onder de rook van Jeruzalem.
Die geur in het haar.
Van de vrouwen van Jericho.
In de tijden van de tempel.
Dankten zij hun schoonheid.
Vrouwen van Jericho de mooisten van allemaal.
Dat weet iedereen.

Op een rare manier heb ik dat dus ook.
In mijn huis, in Zandvoort.
Ik wilde stofzuigen.
Daar kwam het niet van.
Nu ben ik misselijk.
Van die dode beestjes op mijn vloer.

Vandaag wel geschilderd.
Het zusje op het doek.
Gedachten dwalen.
Als bedoeïne kinderen.

Ik moet aan het broertje beginnen.
Maar durf ik niet.
Daar bleef ik vandaag hangen.
Misschien morgen.

Jezzebel,
Tussen water en water
 
Art: Pascale, ISEH, detail 4, 28-06-09