We bellen

We bellen, zegt ze.
Voormalig fotoredactrice.
Van het roddelblad.
Vaak deden we het samen.
Mooie plaatjes zoeken.
Ze was de eerste die weg moest.
Slechts weken voordat ook mijn kop rolde.
En allebei ons bestaan een wending nam.

Door de mensentemmer
Geofferd.
Geschoffeerd.
Maanden lang wist hij.
Wie of wat.
Zijn gift aan de goden.

In mijn keurige goed.
Onderweg naar Big mama
Kom ik haar vrijdagmorgen.
In de trein tegen.
Ze doet of ze me niet ziet.
Of ik verbeeld het me.
Ik weet het niet.

Maar ik zeg haar naam.
En ze komt zitten.
In haar beeldige redactieoutfit.

Ze heeft nog een boek en een dvd van me.
Daar hoor ik niets over.
Ik hoor sowieso niet veel van haar.
Druk leven.
Zonder baan.
Vechten voor je bestaan.

Maar zij heeft een man.
Die haar er doorheen sleept.
Ik ben veel sneller.
Veel dieper gezonken.
Alleen.

Ze werkt tegenwoordig bij Revu.
Een vriendin loodste haar naar binnen.
Samen helpen ze elkaar verder.

We bellen, zegt ze op Sloterdijk.
Als ik opsta en eruit ga.
Onderweg naar Big Mama.
De overstap.
En mijn eigen leven.

Jezzebel,
Tussen water en water
 
Art: Edward Hopper

Gerelateerde artikelen:
De mensentemmer
Big mama comes to town
.