Godzijdank geschilderd.
Portret van mijn zusje.
Haar depressieve periode.
Toen ze een jaar of dertien, veertien was.
Gedachten als gedichten.
Over de dood schreef.
Randjes dramatisch afbrandde.
En bij mij kwam wonen.
De laatste uit het nest.
Weg uit het huis van mijn ouders.
Voordat het verder misging.
Ze was al beschadigd.
Toestanden met mijn broertje.
Waardoor hij.
In de knel.
Veel te vroeg op straat kwam.
Ik speelde guardian angel.
Veilige plek voor haar.
Huis waar, dit en dat.
Geen angst.
Maar wie was ik.
Met mijn pas begonnen.
Flitsende leven.
We schelen vijf jaar.
Soms stond ze huilend.
Bovenaan de trap.
Schreeuwde hysterisch.
Ik ging met vriendinnen op stap.
Zo haar leven.
En dat van mij.
Met haar kwam het goed.
Dat was later.
En van alles wat ik fout deed.
Misschien daar iets.
Wat uiteindelijk wel lukte.
Ze is de enige.
Met kinderen.
Vier.
Want oi va voi.
Nooit meer een huis.
Zoals bij ons thuis.
Morgen meer.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Marilou Levin, untitled, oil on wood
Je hoeft als vrouw geen kind te baren om moeder te zijn.
@Lidy, hoe waar.
Hoe lijnen voortstrepen
als je niet oppast.
@appelvrouw, dat begrijp ik niet goed.
Leg eens uit, als je wilt?
Was je zus boos op je? Op wat voor een manier dan.
á deo
ga slapen
tot morgen ochtend
@Roberto, ze was een puber.
Uit niet zo”n heel warm huis.
Ik was de ‘ouder’ tegen wie ze zich af kon zetten.
En zo veilig het nest kon verlaten.
Ze was erg boos.
Ik weet niet waarover.
Maar ik ben blij.
Met haar gaat het goed.
Ze heeft een gelukkig gezin.
Boeiend.
Groeten,H
gelezen en opgeslagen
en uiteraard aanbevolen
Verwerking. Er was (is?) een theatergroep: growing up in public, aan die naam doen me jouw ontboezemingen denken
Konden we soms de tijd maar terugdraaien
en alles overdoen met de kennis die wij nu hebben
Goedemorgen, zwoele nachten waarin pubers het uitschreeuwen. Dat ze gelukkig zijn.
@Henk, dank.
@sprakeloos, dank ook voor de aanbeveling. 🙂
@René, vertel eens.
@Koek, man!
Niets daarvan.
Wat had ik over en anders moeten doen?
Nog even tegen mezelf kletsen.
Veel te vroeg wakker.
Deze nacht verder geschilderd.
Voorzichtig.
Herinneringen.
Letterlijke beelden.
Nog veel te vertellen.
Maar met elk portret.
Begint er rust te komen.
Dit is wat het was.
Dit is wat het is.
En op een dag zal het zijn.
Werk dat ik zelf heb neergezet.
Moeder,reageer ajb ff bij Thera!!
Michael moet bovenaan!!
ECHT DAT MOET!!!
Oi Fleur, ik heb gekeken.
Waarheid is dat ik het nogal gemakkelijk vond.
En het hele blog dendert daar vandaag natuurlijk over.
Dat vind ik allemaal zo voorspelbaar.
Ja sure,
Michael Jackson,
Farah Fawcett,
de symbolen waarmee we opgroeiden.
Verdrietig,
want ook onze dood komt steeds dichterbij.
Maar ik kan dat niet hypen hoor!
Ach wat betekend dood. Niets meer dan verplicht stoppen en verre bezien hoe alles verder gaat
of het donkere en ineens niet meer bestaan, niets meer weten en alles vergeten
vijver schoon, balcon schoon, koppijn van gisteravond en straks werken.
wees braaf, ik ben al ondeugend genoeg
Goedenmorgen Jezzebel.
Ik zie dat je projekt indringend verder gaat.
Je komt steeds dichterbij.
En een ander heeft afscheid genomen.
Alleen.
In zijn huis.
Bezig aan een come back die niet zal komen.
jezz, wat een enorme verantwoordelijkheid nam je/kreeg je op je schouders en als ik het goed begrepen heb uit je eerdere bijdragen zien jij en je zus elkaar niet (meer).
Dat vind ik erg want in dit blog en in je reacties lees ik dat je van haar houdt…
er zijn, gewoon, heel praktisch voor een kind dat in de puberteit zit en ook nog eens in de knel, is ongeloofelijk belangrijk, om te koesteren en trots op te zijn
Nou dan niet!
Zeker andere favo`s dan ik!
Dat kan!
Maar kindje kijk nou toch ff naar mijn lay out ajb….das toch om te hoilen???
Het staat zo achterlijk en zo mismaakt.
BAH BAH BAH!!!!
M=dood!
Snap ut dan!
@de muze, ik vind dood nogal ingrijpend.
@Klaverblad, ja verdrietig is dat.
Ik denk er steeds aan.
Hoe zou hij eruit zien, dood.
Morbide gedachten ik geef het toe.
Zijn gehavende veel te vaak verbouwde gezicht.
For ever young.
Zo jong moest hij het opgeven.
@gala, dank voor je lieve woorden.
Ik heb voor mijn zusje heel hard geknokt.
En er zijn beste goede dingen gelukt.
Maar ik was zelf ook nog maar achttien, negentien jaar.
En er waren ook wel eens momenten dat ik met vriendinnen op stap wilde.
Dan voelde ik hoe ik faalde.
Verdrietig.
@Fleur ik kom bij je kijken.
Zo snel als ik kan.
Mooi expressief weergegeven met roodgekleurde woorden omlijst.
@The tree, dank.
Ik had ook zo’n moeder niet hoor. 😉