Ze klinkt groggy.
Mijn mooie denkende vriendin.
Ver weg.
Op een dag als vandaag.
Ze is geopereerd.
Zoveelste keer.
Alweer.
Nierstenen.
Het is goed gegaan.
Geloof ik.
Maar ze mag niet naar huis.
Ze willen haar nog een nacht.
Ter observatie.
In hun macht.
Daar had ze niet op gerekend.
En sorry, dat ze niet belde.
Computer heeft ze niet bij zich.
Ze dacht dat ze thuis kon slapen.
Vlak voordat ze onder het mes ging.
Stuurde ik haar De moeder,
Zoals zij het noemt.
Die van mij.
Die van haar is blond.
We praten erover.
Opeens is ze weer helder.
Ze vindt dat mijn werk,
Een nieuwe dimensie heeft gekregen.
Dat komt door jou, zeg ik.
Dat wil ze niet horen.
Maar dat is waar.
En probeer ik uit te leggen.
Ik was niet de enige.
Die dappere vragen stelde.
Toen zij er was.
Nam ze mij.
Meer dan eens.
Door de mangel.
Dat is fijn.
Dan kun je er nog eens naar kijken.
En het was ook zij.
Die mij Marlene Dumas gaf.
Dat ook.
Maar ook de situatie, vertel ik haar.
De druk.
Eens zal ik behalve de puinhoop.
Een kunstwerk maken.
En het is tijd.
Dat ziet ze, zegt ze.
Maar volgens haar heeft ze er zelf.
Niets mee te maken.
Nou ja, misschien dan haar verhaal.
Zij en haar moeder.
Dat ook.
Dit mijn De moeder.
Detail nummer drie.
Heel wat weken heb ik aan haar geprutst.
En al een keer volkomen uitgewist.
Mooie denkende vriendin,
Word me gezond!
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Pascale, IHSEH, detail nummer 3, 21-06-09
Zo hee, dat portret: zo pakkend, zo intrigerend!…
@Lidy, dank 🙂
Ik hoop dat het goed komt met je vriendin.
Ziekenhuizen? Maar beter is het als ze haar nog een nachtje ter observatie houden.
2 nachtjes, ook goed.
@Gus, helemaal niet goed.
Ze moet zo snel mogelijk naar huis.
Daar waar mensen van haar houden.
Heel hun hart.
Daar wordt ze veel beter van.
Wat je schrijft over je vriendin wil ik graag beamen.
Terug in je eigen huis, je eigen sfeer en vertrouwdheid.
Hoop het beste voor haar.
Het schilderij van je moeder.
Oei, wat direct in mij opkomt.
(……………)
Heftig, confronterend.
Als schilderij een beeld geeft
van het innerlijk dan
moet ik slikken.
@Klaver, soms is het slikken.
Dank voor je reactie.
Voor mij zijn het zeer sterke features, karaktertrekken.
Daar waarmee ik de werkelijkheid en mijn innerlijk raak.
Mooie bijdrage.
Groeten,H
Beste Jezzebel, ik permiteer het me om vooral naar de moeder te kijken, beseffend dat je tekst ook commentaar behoeft, ik kijk naar de moeder en ga terug naar de vader, laat ze wisselend op mijn beeldscherm langskomen, en zie uiteraard de verschillen, de ‘omlijsting’ is anders, maar de uitdrukking(skracht) ik zie overeenkomsten……..
Misschien zie ik het morgen anders, ben zo vrij om het te melden
wat een blik heeft ze. Starend, ergens tussen bang en ontevreden in.
Hoi Jezz…
vertel me nu eens wat bedoel je met detail
is dit een studie voor het definitieve werk?
ik vind het een totaal ander beeld dan je vader
je vader straalt rust uit
jouw moeder niet bepaald
en je zet haar stijl heel erg duidelijk neer
classy…ze had in NYC kunnen wonen
ik zie iedere dag deze dames
uptown en de fundraisers waar ik werk
erg mooi jezz… i love it!
Goedemorgen,
@Henk, dank. 🙂
@sprakeloos, ben benieuwd.
@Bregje, ik geloof dat bang er veel mee te maken heeft.
@Koek, de moeder is een diva 🙂
Detail betekent dat het deel uitmaakt van een groter werk.
Een geheel dus.
Dit is nummer drie.
Het uiteindelijke werk zal bestaan uit zeven canvassen.
@Koek, nog even.
Dit zijn dus werken die je eigenlijk niet los van elkaar kunt zien.
Maar ik laat op het blog zien welke er af is,
zodat je vast een close up hebt,
voor als ik het hele werk zal laten zien.
ik zie dezelfde gelaatsuitdrukkingen terugkomen, de vader iets meer gelaten, de moeder iets meer opstandig, maar beide bozig en verontwaardigd…..heue
ah ok Jezz…wow je maakt me nu wel heel nieuwsgierig….teaser
sterk portret jezz, heersend en angstig tegelijk…je hebt dezelfde ogen als zij en het haar van je vader
ik dacht: aan de drie portretten nu: je moeder kijkt naar jouw achterhoofd en je vader kijkt naar je gezicht…tenminste wanneer jouw portret tussen hen in hangt/staat/is
het wordt heerlijk weer vandaag en morgen nog beter….ik kom amper buiten, wil je de zee kussen, ook van mij, mocht je op het strand komen?
fijne dag!
groet gala
wat ik nog zeggen wilde: ontzettend knap geschilderd weer; de hals, de lijnen langs de mond
@sprakeloos, niet bozig of verontwaardigd, voor mij.
Ik zie hun kwetsbaarheid en emoties.
@Koek, man! 🙂
@Gala, oi, ik geloof dat ik mijn vaders ogen heb.
Mijn moeders haar, dat dikke.
Maar zijn kleur.
En zo, en zo, en zo…
mengeling van.
Ook wat je zegt over de rangschikking klopt niet.
Maar daar wil ik het nog niet over hebben.
Ik heb voor mezelf een schets gemaakt.
Al heel wat weken geleden.
Toen ik hier de eerste foto’s van het werk
In Holland Staat Een Huis liet zien.
De doeken, gerangschikt.
Nu moet ik zien wat het bij elkaar gaat doen.
Dat wat ik bedacht heb.
En of het werkt.
Het kan dus nog om.
Maar dat allemaal voor later.
Ik hoop dat ik vandaag in de buurt van de zee kom.
Uit de verte kan ik er gelukkig naar kijken.
Maar ook voor mij niet veel buiten vandaag.
Er moet weer heel wat geregeld en gedaan worden.
Ik hoop op kracht om te schilderen.
@Gala, ook nog even… 🙂
Dan weet je het wel.
Hier nog even de link van de allereerste foto die ik van het totale werk liet zien:
In Holland Staat Een Huis:
http://www.vkblog.nl/bericht/260731
.
En nog iets, waar ik aan moest denken.
Iemand zei eens over een werk van Marlene Dumas:
‘How old is the child?’
Waarop zij zei: ‘It’s a painting!’
Dag Jezz… Streng geschildert. Moet je nog wat opruimen van binnen?
Deo
@Robert, goedemorgen.
Ik ben naar het geheel aan het kijken.
Ooit kende ik een vrouw met dezelfde uitdrukking, in haar ogen.
Is mij niet goed bevallen, was mijn moeder
need to say no more that’s it
@de muze, ook hier geldt: ‘it’s a painting.’
Hm, dat vind ik oogkleppendenk Jezz. In een ziekenhuis weten ze veel beter hoe het met je gesteld is.
Hoe lief familie ook is en je graag naar huis wil, ze hebben de medische know how niet.
En in een ziekenhuis wel. Ik spreek uit ervaring joh.