Onderweg

Ik was 28 toen ik onderweg.
Van mezelf naar mezelf.
Anders ging.
Israël, land van mijn hart,
En de gallemiezen ging.
Drie lange jaren had ik nodig.
Na je dood.

Toen ik stopte met hongeren.
En mezelf voedde.
Heel voorzichtig.
Geroosterd brood.
Zacht gekookt ei.
Beetje bouillon.
En dat laten zitten.

Ja, ik weet het.
Ik ging ook langs bij psycholoog.
Hij die loog.

Ik vertelde one take intake.
Hele verhaal.
Hebben en houwen.
En hij schoot in paniek.
Heel fanatiek.

Daar werd ik razend om.
Rot op man,
Wie denk je dat ik ben.

En dus besloot ik het zelf te doen.
Zoals alles in mijn leven.
For good and for bad.

Zoals uit die reclame.
Die meisjes die zichzelf naar school sturen.
Zelf hun rapporten beoordelen.
En zelf dankjewel slager zeggen.
Tegen de man met worst.

Ik besloot dat ik wilde leven.
Als Jood.
Dat moest dan maar.
Zo werd ik geboren.
En zo ging ik studeren.

Orthodoxe vrouwengroep Devorah.
Amsterdam.
In mijn spijkerbroek.
Mijn snelle gossipleven.
En vrijgevochten blik.
Al mijn verdriet.
Tussen de vrouwen met pruiken.
Bedekte armen en benen.

Zij die mij hun ziel gaven.
Toen ik zei.
Ik kom om te leren.
Ik wil weten.
Maar nooit kiezen.
Want voor mij is kiezen.
Mijn vader of mijn moeder.

Sophie’s choice.
Vers in ons geheugen.

En zo studeerde ik.
Leerde ik.
Alles dat van mij.
En ik kwijt was.

Torah.
Joodse literatuur.
Kosher koken.
Voor de peren met kugel van mijn oma.

Maar op een dag stond ik op.
Tijd om verder te gaan.
Er was nog een cirkel.
Rond te maken.

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Edward Hopper
 
Voor gerelateerde art zie ook: De Stoet