Ik was 28 toen ik onderweg.
Van mezelf naar mezelf.
Anders ging.
Israël, land van mijn hart,
En de gallemiezen ging.
Drie lange jaren had ik nodig.
Na je dood.
Toen ik stopte met hongeren.
En mezelf voedde.
Heel voorzichtig.
Geroosterd brood.
Zacht gekookt ei.
Beetje bouillon.
En dat laten zitten.
Ja, ik weet het.
Ik ging ook langs bij psycholoog.
Hij die loog.
Ik vertelde one take intake.
Hele verhaal.
Hebben en houwen.
En hij schoot in paniek.
Heel fanatiek.
Daar werd ik razend om.
Rot op man,
Wie denk je dat ik ben.
En dus besloot ik het zelf te doen.
Zoals alles in mijn leven.
For good and for bad.
Zoals uit die reclame.
Die meisjes die zichzelf naar school sturen.
Zelf hun rapporten beoordelen.
En zelf dankjewel slager zeggen.
Tegen de man met worst.
Ik besloot dat ik wilde leven.
Als Jood.
Dat moest dan maar.
Zo werd ik geboren.
En zo ging ik studeren.
Orthodoxe vrouwengroep Devorah.
Amsterdam.
In mijn spijkerbroek.
Mijn snelle gossipleven.
En vrijgevochten blik.
Al mijn verdriet.
Tussen de vrouwen met pruiken.
Bedekte armen en benen.
Zij die mij hun ziel gaven.
Toen ik zei.
Ik kom om te leren.
Ik wil weten.
Maar nooit kiezen.
Want voor mij is kiezen.
Mijn vader of mijn moeder.
Sophie’s choice.
Vers in ons geheugen.
En zo studeerde ik.
Leerde ik.
Alles dat van mij.
En ik kwijt was.
Torah.
Joodse literatuur.
Kosher koken.
Voor de peren met kugel van mijn oma.
Maar op een dag stond ik op.
Tijd om verder te gaan.
Er was nog een cirkel.
Rond te maken.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Edward Hopper
Voor gerelateerde art zie ook: De Stoet
@ Mooi!!
Ik zag de Hopper’s een aantal jaren geleden in het Paleis der Shone Kunsten in Brussel.
we waren er speciaal naartoe gereden. Heen en terug alleen de expositie Geen andere indrukken. Adembenemend werk.
Pas ervoor een cirkel rond te maken, buig gaandeweg naar boven
er ontstaat een spiraal met veerkracht,
die er vanuit de juiste hoek altijd gesloten uitziet. Dat is geruststellend.
Maar de groei blijft mogelijk.
Joh, ik begin je beter te begrijpen nu.
(even geen reactie op mijn reactie, ik moet het verwerken)
X
@ Jezzebel, steeds weer gaan er sluiers opzij en toch (nog) niet weten of voelen wat achter de woorden ligt.
@sjaal, wat is mooi?
@hjv, ja Hopper. Een mooie vriend vertelde me over hem.
Toen ben ik gaan zoeken.
Prachtig verstillend werk.
Mooi wat je zegt over cirkels en de opening.
Ik geloof dat ik dat gedaan heb.
De weg eruit, naar boven.
En op een bepaalde manier dat nog steeds doe.
Dank voor je woorden.
@Gus, het helpt wel als je zegt wát je dan beter begint te begrijpen,
ik begrijp niet veel van jou.
Of je reacties.
@Klaverblad, dank voor je mooie metafoor.
Wat ligt er achter de woorden….
Waarschijnlijk niets.
Daarom zijn ze belangrijk voor me.
Ik schrijf.
Ik schilder.
Ik besta.
@ Wat is mooi?
wat een vraag!!
dit natuurlijk:
"Maar op een dag stond ik op.
Tijd om verder te gaan.
Er was nog een cirkel.
Rond te maken. "
liefs sjaal.
pruisisch of Berlijns blauw, viridian Feurig, napelsgeel, omber gebrand(vurige schaduw), rood en karmijn, vooral rood blauw in open rechtlijnige kubussen diagonaal beraamd met het Kremlin als uitzicht.
Weer een mooie(geslaagde) raamvertelling.
@Sjaal, ah… dank voor je woorden 🙂
Oi va voi voor de cirkels.
De stoet zegt dat terecht.
Maar ook dat zal ik vertellen, later. 🙂
@wiljan, dat klinkt zo mooi, zoals jij het zegt.
Dank voor je compliment.
Jezz wij de lezers krijgen een prachtig verteld verhaal
van je voorgeschoteld. Een langzaam zich
ontvouwend verhaal. Of je verder komt of niet dat kan
ik er niet uit afleiden. Voor mij is er geen Sophie’s
Choice, maar het langzaam uitvouwen van verleden
en pijn, het zoeken naar wie ik ben en hoe ik weer
volop mee kan doen aan het leven – en welk dan
wel – dat herken ik wel.
Die psychologe van mij die loog niet, maar ik had
graag meer geleerd waar ik verder mee kon. Zal er
geen zijn die mij wel de dingen voorschoteld
waardoor ik sneller verder kom. Ik weet niet of ik het
liever zelf doe of er iemand beroepsmatig bij wil laten
helpen.
@Martin, het is niet gemakkelijk om je eigen psycholoog te spelen. 🙂
Maar door kunst,
voor mij schilderen en schrijven,
stel je jezelf wel belangrijke vragen.
Hoe zit het.
Hoe komt het.
Wat deed ik.
Wat doe ik.
Laatst stond ik opnieuw voor de keus.
Wel of geen psycholoog,
ik had al een afspraak geregeld.
Maar op het laatst besloot ik;
geen zin in.
Ik heb het eerder gedaan.
Mezelf eruit getrokken.
Dat gaf me kracht.
Het idee dat ik behoorlijk sterk ontwikkelde skills voor survival heb.
En ook de keuzes die ik maak.
Heftig misschien.
Maar meestal beleef ik ook mooie avonturen.
Het is mijn leven.
En ik heb geen zin in de etiketten van de heren psychologen.
Het belemmert me.
Ik heb een jaar lang gehongerd.
Er zijn niet veel anorexiapatienten die daar uit zijn gekomen, zeggen ze dan.
En voordat je het weet, lig je weer kotsend boven de wc.
Om óók dat nog even waar te maken.
Wil ik niet.
Ik wil verder.
Mijn manier.
En op het moment ben ik heel hard aan het werk.
Met schrijven, met schilderen en het ordenen van mijn leven.
Dank voor je reactie.
Een cirkel is ook niet alles, ronden, eruit stappen en je eigen lijn volgen.
De anderen? Jammer dan. Die zitten in hun eigen cirkel.
@christinA, op een bepaalde manier is een cirkel als een vierkant.
Je zit erin en oi va voi, hoe kom je eruit.
Maar ik ben nog met mijn weg erin bezig. 🙂
Wat fijn dat je af en toe langs komt.
Ik mis je op het vkblog.
gelezen jezz,
iedere dag kom ik langs om dat te doen, omdat je een prachtig boeiend verhaal vertelt, laat zien.
de weg terug moet soms open gekapt worden en niet alleen om te weten hoe je verder moet maar ook omdat je onderweg dingen verloren bent die er misschien nog liggen
@Gala, fijn dat je er bent.
Weet je dat ik er altijd naar uitkijk?
Ja een mens is het geheel van zijn verleden, het heden en het potentieel.
De toekomst dus. 🙂
Ik vraag mij in alle eerlijkheid af"wie en wat ben jij"
Jezz…mijn versje was van mijn blog verdwenen heb het opnieuw geplaatst.
Ik las je blog met verbazing. Toen vroeg ik mij af waarom.
Ik verbaasde mij over mijzelf.
Nu weet ik niet meer waarom precies, dat ik mij verbaasde over jouw blog
De ene verbazing over de ander
Dat is pas een stilte om te verbazen
Gister had ik een rondje de kerk
Dat is dat je zo’n beetje alle strandtenten af gaat
Om iedereen gerust te stellen en ook
De armoe die de mensen in de winter hebben moet je
Zo af en toe de kast spekken, snap je…
Daarna las ik je blog
En was verbaasd
Stom hé…,
Niet een bepaalde zin of zinnen zoals Sjaal opmerkt
Nee gewoon open en als een dot wolk verbazing
Dat heb ik nog nooit gehad bij jouw
Kijk ik ben ergens een Jood
Mijn ouder zijn getrouwd in een Ortodoxe kerk in New Jersey(In de US was het beter om katholiek te zijn toen
vandaar deze middenweg?)
Dus ik begrijp je meer dan dat ik lees
Was er erg dichtbij
Bij jouw
En ik verbaasde mij
dag
waar ben je
@de muze, dat is een vrij filosofische vraag.
Weten we ooit wie een ander is?
Kennen we onszelf wel?
En zo 🙂
@Robert, wat heerlijk een rondje couleur locale.
Even laten weten dat je er bent.
Dat alles oké is.
Ik zag dat je gedicht verdwenen was.
Ik kom zo weer even kijken.
Verbazing is wel erg mooi, vind ik.
Verwondering, en de opening… oh vertel eens…
Ik was nog even naar de dokter.
Gisteren mijn oog beschadigd met een zakchips
(je gelooft het niet).
Alles gelukkig in orde.
Ja, schrammetje op het bindweefsel.
Maar godzijdank geen hoornvliesbeschadiging.
Dapper leven.
Je doet me denken aan Renate R.
levenscirkelgroeten
@petereus, Renate was al heel vroeg één van mijn eerste helden.
Al haar boeken gelezen.
Ik herken mezelf vaak, in haar passie, haar woede, haar tederheid, haar emoties.
Ook zij was Jood in Arabië, Goj in Israël.
Het is een verscheurdheid die je veel ziet bij kinderen uit ‘gemengde’ huwelijken.
Dank voor je woorden, mooi gekleurde nieuwe avatar. 🙂
O gelukkig. Ik heb een keer een nijptang in mijn oog gekregen. Scheurtje in het bindweefsel. Dak kijk je recht in een pinset die het beschadigde bindweefsel terug legd. Griezelig vind je niet.
Ik kan, en dat is geen opschepperij, een vrij goed beeld van mijzelf neerzetten, in alle eerlijkheid
@Robert, ja oog is angstig.
Man, een nijptang!
Wat een leed!
@de muze, ik geloof ik ook.
En dat doe ik hier.
En toch moet je het me maar eens vertellen.
Wie of wat jij bent.
Dan wil ik het horen. 🙂
Een begin heb ik gemaakt op mijn Blog, zonder franje recht voor zijn raap
mooi en eerlijk
kwetsbaar en sterk
strijd en rust
je bent er een van kleuren, Jezz
warme groet
Jezz , ik ga deze Hopper ook even gebruiken voor mijn komende blog.
Hij leent zich er zo mooi voor.
@de muze, ik was al komen buurten.
Waarom schrijf je niet in de ik-vorm als het over jezelf gaat?
Je zegt zelfs ‘iemand die twijfelt aan zijn of haar capaciteiten’...
Dat is op een bepaalde manier ook verhullen…
En niet zo recht voor zijn raap als je het wilt laten voorkomen.
Maar dat natuurlijk mijn mening.
@Dianne, grappig wat jij ook zegt over kleuren.
Mijn kleuren clashte in het begin nogal.
Ik geloof dat dat anders is geworden.
Maar helemaal zeker weet ik dat nooit 🙂
@de stoet, oh man ik ben benieuwd! 🙂
Jouw mening is erg belangrijk voor mij, maar ik heb het zo geschreven dus laat ik het zo. Misschien hoort dat verhullen er wel bij
@de muze, in alle respect hoor.
Maar mijn oog viel erop omdat je hier een paar keer zo expliciet ‘open en eerlijk, recht voor zijn raap’ zei.
Het is nog niet zo gemakkelijk om jezelf te fileren.
Ik bedoelde je pijn, het verwerken van alles. Dat begin ik te begrijpen.
Soms is het leven hard, maar maak het niet harder voor jezelf.
@Gus, hoe bedoel je maak het niet harder voor jezelf?
"Zoals alles in mijn leven"…… zucht ja, zo is het en het gaat maar door… "Er was nog een cirkel.
Rond te maken."
Onderstaand dichtsel van Rilke ken je wellicht maar wil het toch hier plaatsen, zo zie ik het leven ook.
Ich lebe mein Leben in wachsenden Ringen,
die sich über die Dinge ziehn.
Ich werde den letzten wohl nicht vollbringen
aber versuchen will ich ihn.
Ich kreise um Gott, den uralten Turm,
und ich kreise jahrtausendelang;
und ich weiß noch nicht: bin ich ein Falke, ein Sturm
oder ein großer Gesang.
@Trekmoment, man!
Dank voor die prachtige woorden van Rilke, ik kende ze niet.
En raken me diep.
@All,
kijk even hoe waanzinnig mooi De Stoet dit schilderij van Hopper in beweging heeft gezet.
http://www.vkblog.nl/bericht/265904#c2585146
@De Stoet, oh man, wat een cadeautje!
Ik ben onderweg van mezelf naar mezelf.
Ongeveer het mooiste, het bevrijdenste, het vrolijkste dat ik vandaag heb gelezen 🙂
Eervol !
@Lidy, het zijn de woorden die God tegen Avraham zegt: Lech Lecha, ga van jezelf naar jezelf…
@de stoet, oh man, wat verdien je het dat je werk gezien wordt!
Omdat ik het gevoel heb, dat je wel eens te kritisch naar jezelf kijkt.
Te hard voor jezelf bent.
En dat is nergens voor nodig, je hebt al zoveel voor je kiezen gehad.
@Gus, dat heb je mis.
Heb je er wel eens rekening mee gehouden je pa niet je echte vader is, zoals in mijn geval?
Mijn pa gaf me te eten, maar zeikte me af, vond mijn schilderkunst helemaal niks, wilde mijn zelfverdiende drumstel met een bijl kapot slaan. En zo is er nog veel meer.
Mijn ‘echte’ vader nam het voor me op, toen ik gedoe had op school, schreef een stuk in de krant!!!
Kookte voor me, ik kon bij hem aankloppen midden in de nacht.
M’n moeder is indertijd vreemd gegaan en… daar was ik opeens.
Daarom schrijf ik liefdevol over hun twee, maar er zit wel een hoop shit achter hoor.
Vandaar soms mijn wat recalcitrante reacties naar jou toe, omdat het dingen naar boven haalt.
Ik ben geen psycholoog/psychiater, ik maak ook fouten joh.
Ik las in een reactie van je dat je jezelf moest fileren? Nou, daar ben ik het gewoon niet mee eens.
@Gus, ik weet niet hoe het zit met jouw vader.
Ik spreek voor mezelf.
Als ik in de spiegel kijk.
Of als ik schilder, eigen portret.
Dan zie ik wie mijn vader is.
Geen twijfel mogelijk.
Mijn echte vader.
Jezelf fileren is niet gemakkelijk zei ik, voor de volledigheid.
Dat is waar.
Jij bent er ook niet zo goed in.
Altijd weer projectie.
Een ander zie je nauwelijks.