Eerder dood

Rokers sterven jonger.
Staat op pakje.
Dat ik niet kon veroorloven.
En toch kocht.
Eindeloos zuigen wat ik zocht.

Afgelopen week ging sterven,
Niet snel genoeg.
Van binnen al lang kapot.
Dood, smaal ik, rot toch op.
Zo veel gehuild.

En ik kan wel dapper zijn.
Maar aan zelfmedelijden ontkom je niet.
Misschien moet je er doorheen.
After it.

Vier maanden geleden had ik nog werk.
Prinsesje op de erwt.
Nu eet ik mijn nagels op.

Aan zee steekt wind eigenwijze kop op.
Godzijdank stralend blauw.
En meeuwen giechelen spottend.
Of gakken om hun buit.
Krijsen om alles wat ze willen.
Wel of niet krijgen.
Zo huil ik mijn ogen uit.

In een strandtent vind ik nieuwe vrienden.
Kom je koffie drinken, vraagt ze per sms.
We lullen over de liefde en ons leven.
En ze maakt twee heerlijke tosti’s.
Kaas tomaat.
Daar knappen we allebei van op.

Als er straks,
Misschien al volgende week,
Beetje licht gloort, vraag ik.
Kun je dan kreeft bestellen.
Kom je bij me eten.
Heb jij bestek?
En zo dromen we verder.
Illusies,
Lichtpuntjes van mijn bestaan.
Dood nog even op de lange baan.

Thuis vijl ik mijn nagels.
Deze week als klauwen.
Geen tijd voor futiliteiten.
Nagels als spijkers.
In je hart,
Dwars door je ziel.

God van de lage landen.
En de lange afstanden.
Hoor mij.
Verhoor mij.
Ook ik heb behoeften.
Beetje liefde.
Beetje aandacht.

Edelstaf bedelstaf.
Prinses van vlees en bloed.
Erfgenaam van Labrador.
Versnoept haar laatste oor.
Op een dag,
Zeggen ze,
Dan komt het goed.

Nog vier sigaretten voor de nacht.
Vier voor de ochtend.
En dat nu al niet meer waar.
Op eindeloos lange benen.
Bereken ik mijn einde.
Schat mijn kracht.
Dood aan alles dat ik verkloot.
Morgen droogbrood.
Vandaar.
Met vingertoppen om te strelen.
En wonden die langzaam helen.

Shabat Shalom,
 
Jezzebel,
Tussen water en water
 
Art: Egon Schiele