Rokers sterven jonger.
Staat op pakje.
Dat ik niet kon veroorloven.
En toch kocht.
Eindeloos zuigen wat ik zocht.
Afgelopen week ging sterven,
Niet snel genoeg.
Van binnen al lang kapot.
Dood, smaal ik, rot toch op.
Zo veel gehuild.
En ik kan wel dapper zijn.
Maar aan zelfmedelijden ontkom je niet.
Misschien moet je er doorheen.
After it.
Vier maanden geleden had ik nog werk.
Prinsesje op de erwt.
Nu eet ik mijn nagels op.
Aan zee steekt wind eigenwijze kop op.
Godzijdank stralend blauw.
En meeuwen giechelen spottend.
Of gakken om hun buit.
Krijsen om alles wat ze willen.
Wel of niet krijgen.
Zo huil ik mijn ogen uit.
In een strandtent vind ik nieuwe vrienden.
Kom je koffie drinken, vraagt ze per sms.
We lullen over de liefde en ons leven.
En ze maakt twee heerlijke tosti’s.
Kaas tomaat.
Daar knappen we allebei van op.
Als er straks,
Misschien al volgende week,
Beetje licht gloort, vraag ik.
Kun je dan kreeft bestellen.
Kom je bij me eten.
Heb jij bestek?
En zo dromen we verder.
Illusies,
Lichtpuntjes van mijn bestaan.
Dood nog even op de lange baan.
Thuis vijl ik mijn nagels.
Deze week als klauwen.
Geen tijd voor futiliteiten.
Nagels als spijkers.
In je hart,
Dwars door je ziel.
God van de lage landen.
En de lange afstanden.
Hoor mij.
Verhoor mij.
Ook ik heb behoeften.
Beetje liefde.
Beetje aandacht.
Edelstaf bedelstaf.
Prinses van vlees en bloed.
Erfgenaam van Labrador.
Versnoept haar laatste oor.
Op een dag,
Zeggen ze,
Dan komt het goed.
Nog vier sigaretten voor de nacht.
Vier voor de ochtend.
En dat nu al niet meer waar.
Op eindeloos lange benen.
Bereken ik mijn einde.
Schat mijn kracht.
Dood aan alles dat ik verkloot.
Morgen droogbrood.
Vandaar.
Met vingertoppen om te strelen.
En wonden die langzaam helen.
Shabat Shalom,
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Egon Schiele
Meeuwen giechelen niet spottend, ze lachen naar je en ze zeggen kop op meid, je bent er bijna!
@Blew, nu moet ik giechelen.
Ik was er een beetje huiverig voor.
Toen ik het opschreef.
Wist dat je me zou horen.
Maar in de geluiden van meeuwen…
kom je jezelf tegen.
En soms kan ik daar om lachen.
Ja, en de Buizerd roept miauuww.
En kreeften zijn hun eigen wandelende bestekbak.. http://www.vkblog.nl/bericht/40359
Maar onzekerheid is waardeloos Jezz, ik hoop dat je snel weer wat hebt..
Rami, ik moet lachen.
Maar in de rangorde van eten en gegeten worden…
Heb ik een schalenbreker nodig.
Oh man, ik hoop ook zo, dat ik snel weer wat vind.
Zin in kreeft! 🙂
Maar aan zelfmedelijden ontkom je niet.
Misschien moet je er doorheen.
Je moet er doorheen
Maar waar te beginnen
als het even alleen de meeuwen zijn
die lachen.
Je hebt wel tijd zo om mooie blogs te maken.
Al is het klote, je komt er wel uit, weet ik zeker, alleen misschien niet precies zoals je wilt, maar wel goed.
En aan de einder gloort het licht………
Groeten, Henk.
ps. sinds Januari Opa.
Mijn god!
Deze vrouw ligt trouwens naast mij op de bank in mijn Schiele- boek.
Als illustratie voor doodgaan en ook voor roken had je bij Schiele wel erger voorbeelden kunnen vinden.
Valt het dus toch mee??
Je hebt gelukkig niet voor "Dood en meisje" (1915) gekozen…
In dergelijke situaties doe ik een beroep op Louise Hay, thans op haar visie… en soms werkt het!
Gurl
listen,
kunnen we een beetje de fantasie ophouden ja?
dat je prachtige nagels hebt
mooi rood gelakt en fel rode lippenstift
die een tosti eet
en zwarte ogen die naar de golven kijken
ok?!
Thank you !
😉
Goedemorgen,
@Martin, zelfmedelijden bespringt je.
Onverwachte momenten.
Als het toch weer janken is.
Hoe moedig ik ook mijn dag begon.
Maar elke dag is het verder.
En elke dag doe ik er mijn best voor.
@René, toe nou!
Ik heb drie jaar lang…
Elke dag een blog geschreven.
Drukte of geen drukte.
In de verhuizing van Israël naar Nederland.
En alle toestanden.
Daar hoef ik nu niet opeens dankbaar voor te zijn.
Oh… er is tijd om te bloggen…
Dat is onzin.
@Henk dat het stralend mag zijn.
Mazal Tov, nieuwe opa! 🙂
@Maria, dood is voor later.
Soms is sterven in de armen van een geliefde, voor even…
Al heel wat.
Ja, Schiele…
Grappig dat mijn art teacher, een vrouw, helemaal niet van hem hield. 🙂
@HJ, dank, ik heb even vluchtig gekeken.
Maar zie dat zo.
Voor Louise Hay heb ik geen geduld.
@Koek, met de mooie rode loper schoenen 🙂
Volgens mij wordt er veel aan je fantasie overgelaten.
Misschien niet precies zoals je die het liefst ziet ingevuld.
Maar misschien sturen mijn woorden en de beelden die ik erbij zoek
je wel een nieuwe weg op…
Goede morgen Jezz. Kun je aan de liefde ook dood gaan?
@Robert, dat weet je toch… elke dag een beetje 🙂
Naarmate ik ouder wordt groeit de liefde
O.K., ik wou je opbeuren. De zin erna staat er ook.
Ik zal voortaan nog beter opletten op hoe ik reageer.
groetjes
rené
De beste manier om je zelf te helpen uit dit dal te stijgen, is je over anderen te bekommeren. In te leven mee te denken, even niet je eigen sores als middelpunt. Eigenlijk is je op anderen richten een hele op jezelf gerichte daad, als je het zo bekijkt. Toen ik probeerde op te krabbelen uit een hele zware periode, ook nog niet zo lang terug in Nederland, ben ik mij een tijdje fanatiek in gaan zetten voor de volkenrechten. Ik denk dat ik mijzelf daar meer mee geholpen heb, dan die volken. Het zal ook wel te maken hebben met oogsten wat je zaait, waarmee ik overigens niet wil beweren, dat je deze rotperiode over jezelf hebt afgeroepen.
Weet je, toen jij naar Nederland terugkwam, was ik al een beetje ongerust, dat je hiervoor zou komen te staan. Zwevend tussen twee landen, in beide thuis en in beide ontheemd. Met mij is alles goed gekomen, met jou komt het ook goed. Talent heb je genoeg, nu die overal volgende grauwe sluier van je af zien te werken. Niet overleven, maar leven…
@Robert, en het verlangen naar liefde.
Ik heb dat ook.
@René, je hoeft niet voorzichtiger te reageren.
Maar het is onzin om te zeggen ‘nu heb je meer tijd om mooie blogs te maken’.
Fijn dat die andere zin er ook stond.
Veel mensen hebben het gezegd.
‘Het komt goed.’
Maar voorlopig zit ik nog dik in de sores.
@Thera, dat is lekker kletsen, maar aan het eind van deze maand, kan ik mijn huur niet betalen, sta ik dik in de min en misschien op straat.
Allemaal heel mooi en nobel, maar in díe situatie is er niet zoveel plek voor ‘volkerenrechten’ of ‘een ander’.
Dank voor je bemoedigende woorden, maar net als bij René, het klinkt zo hol.
Hol klinken, beste Jezzebel, dat ben ik niet helemaal met je eens. Ik ken het probleem van de huur en alle andere vaste lasten. Ook bij mij is het een dagelijks terugkerend probleem. Geld om rond te komen. Ik weet precies hoe benauwend dat is en spreek dus niet vanuit een comfortabele positie. Wat je uit mijn eerdere reactie hebt kunnen opmaken, is dat mijn voorstel niet eens zo nobel is (moet hierbij denken aan ‘De val’ van Camus), maar het helpt jouw problematiek vanuit een ander oogpunt te zien. Het verbreedt de horizon, om maar eens in cliché’s te vervallen. Door het loslaten van jouw problemen, al is het maar voor een uurtje, gaan andere processen een rol spelen. Al die informatie die opgeslagen is in jouw onbewustzijn (niet die esoterische, maar gewoon dat archief waarin ook heel wat hersencellen actief aan het ordenen zijn en bijvoorbeeld ook zorgen voor jouw ademhaling en dergelijke). Concentreer je je dus op andere zaken, dan alleen die van jou zelf, dienen oplossingen zich vaak ‘als vanzelf’ aan. En wat dacht je van het netwerk, dat je op die manier opbouwt? Plus dat je weer op een positieve manier gedreven raakt, wat meestal een veel meer interessante indruk wekt bij mensen van wie jij bij sollicitaties afhankelijk bent. Ook ik ben al enige tijd geleden bij jou afgehaakt om jouw voortdurende egocentrische geweeklaag. Nu snap ik wel, dat dit jij in jouw blog een bewuste keuze is, en maakt het niet uit, wat ik hiervan vind. Wat ik probeer aan te geven, is dat wanneer je je op anderen richt, met belangstelling en inzet, dit voor jouzelf een enorme hulp kan zijn. Dat dit jou ook weer op beide benen zet en dat je weer kracht krijgt de ‘strijd om het dagelijks bestaan’ aan te kunnen. Iedereen is natuurlijk anders, en wat voor mij werkt, hoeft niet persé voor jou ook te werken. Zie het als een suggestie.
"Soms is sterven in de armen van een geliefde, voor even…
Al heel wat."
Goed zo…
"Ja, Schiele…
Grappig dat mijn art teacher, een vrouw, helemaal niet van hem hield."
Ja en ik snap niet waarom de nazis hem niet mee lieten doen bij "Ontaarde kunst", waar anders wel iedereen van kwaliteit hing. ( Ook Mondriaan bijvoorbeeld)
Thera, echt, heel lief van je.
Je brengt het ook zo schattig.
Maar het helpt mij niet.
Ik heb in deze periode heel wat vrijwilligerswerk gedaan.
En iedereen is zo blij… het is allemaal zo goed!
Ik schrijf brochures, merkenpaspoorten en nog wat dingen voor arme kinderen met talent in Afrika.
Maar… dat is mijn vak.
Dat ik dus gratis moet weggeven.
En aan het einde van het liedje hebben al die zielige mensen allerlei dingen voor elkaar kunnen krijgen.
Maar bij mij is het droogbrood op de plank.
Ik schrijf en godzijdank schilder ik.
Dat houdt me op de been.
Mijn blog is indeed mijn bewuste keuze.
Waarschijnlijk zoals dat van jou.
Je kunt moeilijk zeggen dat iemand ‘per ongeluk’ elke dag blogt.
En ben nooit zo’n groot voorstander geweest van alle zweverij.
Over vrijwilligers kan ik je trouwens ook nog wat vertellen.,
Zoals jij al zegt… al die mensen die zich zonodig inzetten voor ‘een ander’.
Ze worden er zelf zo prachtig beter van.
Het spijt me.
Dat ligt me niet.
@Maria, Schiele is een groot ‘ontaard’ kunstenaar.
En man, wat een troost geeft hij!
Grappig hoe kunst me elke keer weer op de been houdt.
Blij met je woorden Maria.
Ik kan niet goed overweg met holle frasen… van alles en iedereen die altijd alles maar beter schijnt te weten.
@Thera, ik merk dat ik echt boos ben.
Wat mij betreft kun je gewoon blijven afhaken.
Ga je eigen broek maar ophalen.
@ oef, da’s zwaar.
Ellende.
En geen mooi vooruitzicht.
"Het komt wel goed’. Makkelijk.
Het komt nooit meer goed.
Denk ik zelf altijd.
En dan loop ik naar de koelkast en trek een fles bier open.
Maar dan moet je wel bier in de koelkast hebben staan en dat heb je waarschijnlijk ook al niet.
Als je wat nodig hebt zeg je het maar.
Wat ik niet heb kan ik niet geven, de rest wil ik graag van af.
@Sjaal, en dan kan ik gelukkig ook nog lachen.
Dankzij jou.
Geen bier.
Geen droogbrood ook.
Maar gelukkig valt er nog wel wat te ritselen met wat blikken in de kast.
En… ik kan goed koken.
Dat troost ook. 🙂
zoek wat zand dat je schuurt
vind wat vochtigs dat duurt
geef je over… dat puurt.
en knipper wat tegen de zon in die over de branding twittert,
dan krijg je weer zo`n lekker strak smoel.
gr frp
@Frap, fijn dat je meegluurt 🙂
Dat is dan duidelijk. Overigens is er niets zweverigs aan lichamelijke processen, of je moet bijvoorbeeld ook de hormoonhuishouding een zweverig gegeven vinden. Ja! Schilderen en schrijven! Enfin, ik wens je hoe dan ook toe, dat er snel verbetering zal zijn en dat een aantal zorgen weg zullen vallen. Kom je niet in aanmerking voor WW? Alhoewel dat natuurlijk ook amper voldoende zal zijn en vaak niet eens toereikend is voor de vaste lasten. Als ik nog iets hoor of zie, zal ik het je toezenden.
@Thera, ik ben blij met alles wat je me toezendt.
Grapevine, was een opening voor me.
Ik had recht op drie maanden ww.
Vorige week kreeg ik te horen, dat dat een maand geleden is stopgezet.
Ipv te voren, kreeg ik het dus een maand te laat te horen.
Zo had dat niet moeten gebeuren.
Dat geeft iedereen toe.
Maar ik loop dus een maand achter.
En je kunt het aanvechten.
Maar extra geld krijg je er niet mee.
Ik laat het dus.
Ik heb recht op bijstand.
Dat heb ik deze week
met eindeloos hollen van loket naar loket
proberen voor elkaar te krijgen.
Maar dat dekt niet eens de huur.
De paniek is dus wel degelijk groot.
En dan helpen al die woorden niet.
Vandaar mijn kregele reactie.
Enneh… Thera?
Fijn dat je tóch doorzet 🙂
Dat snap ik maar al te goed. Ik ben ook wel eens uitgevaren hier tegen iemand om dezelfde reden. Nu heb je gewoon geld nodig en snel, al het andere is bijzaak. Is er niet een bemiddelde bewonderaar(ster) hier, die goed wil betalen voor een van jouw schilderijen? Of verkoop je ze niet? Zo ja, dan kan je weer een tijdje verder. Eigenlijk zou er een fonds moeten zijn, van waaruit acute problemen als deze opgelost konden worden, ik droom er wel eens over, zoiets ooit te starten. Maar aan mijn dromen heb je nu ook helemaal niets. Ik blijf voor je uitkijken en ik realiseer me, dat mijn eerdere voorstel erg ongepast was op dit moment. Sorry.
welk een blogtroost kan sprakeloos verschaffen? Niets volgens mij dan alleen zijn ‘poot’ onder dit blogje zetten.
misschien toch wel: keek nog ff naar de uil, je schreef
Jezzebel 13-04-2009 20:59
@Sprakeloos, dank, het was een cadeautje van de goden. Mijn mooie denkende vriendin zei altijd: ‘The universe loves you.’
@Thera, er zijn veel lieve en goede mensen.
En man, wat hoop ik, dat er straks een beetje lucht is.
Misschien knokken jij en ik dan verder,
schouder aan schouder.
Zodat zo’n fonds er komt.
Ik vind het een mooi idee.
En dank voor je woorden.
Want al kletsend hoe bozig ook,
kwamen jij en ik verder.
@sprakeloos, als ik naar buiten kijk.
Dan zie ik de zon.
En de zee…
Al die mensen die plezier maken.
En weet je…
hoe banaal ook.
Dan dank ik de goden.
Want het troost.
Nu hoop ik op een kansje.
Een kleine opening.
En hou ik me vast…
Zoals de woorden die je vond.
Van mijn mooie denkende vriendin.
Misschien… is er nog een beetje liefde over…
In het universum.
Fijn dat je er bent.
Sprakeloos verschaft je niet dat krijg je.
Heel scherp Robert, maar troost verschaffen is geen oplossing bieden, toch….
Jongens, lief blijven!
Woorden troosten soms meer dan je denkt.
En fijn dat je er even bent.
sorry
Mijn link pakt niet dus daarom maar even zo
api.ning.com/files/BpV4iCmcywQ…*tyvXaB-/godinnen_Page_1.jpg
Beschouw deze opmerking maar als ongeschreven verwijder maar, ik wilde naar een Loesje linken dat aangaf:
HAANJTESGEDRAG
Alsof dat gekraai compenseert dat ze geen eieren kunnen leggen.
Maar goed het werkt dus blijkbaar niet.
sprakeloos ik krijg errors… wat ik ook doe.
Kun je het nog een keer proberen…?
@sprakeloos, gevonden! 🙂
http://www.godinnenspektakel.nl/documents/081206godinnen.pdf
Ik kan ook geen eieren leggen, maar ik broed wel. 🙂
En als je verder scrollt:
‘Dat betekent nog steeds niet dat we ons als mannen moeten gedragen hoor’.
Het gaf me een dikke glimlach. 🙂
In de bijstand. Wat een ellende. Te weinig om van te leven en net teveel om van de honger om te komen.
Ik hoop dat je het kan opbrengen om minstens elke dag een uur te lopen, te bewegen in elk geval. Dat helpt tegen somberheid en depressie en houdt je lijf in conditie. In de bijstand leven is niet goed voor je gezondheid, mentaal en fysiek. Dat vergeten buitenstaanders wel eens. Die zeggen vaak dat het lekker makkelijk is om je hand op te houden.
Bregje, dank voor je woorden.
Ik heb ze gemist.
Ik doe het op mijn tandvlees.
Maar in Zandvoort wonen mooie mensen.
En ook zij houden me op de been.
Ik doe mijn best.
Kom je nou nog eens asperges bij me eten, of hoe zit dat! 🙂
Ik bedacht me, dat ik jou wel een column zie hebben in een kunsttijdschrift, zoiets http://www.bestexpressnetworks.nl/kunst_tijdschrift.htm, misschien eens wat werk naar de diverse bladen sturen? Maar ja, ik vrees dat het ook niet veel zoden aan de dijk zal zetten. Dit artikel vond ik wel inspirerend: http://www.metropolism.com/magazine/2008-no6/het-verlangen-naar-een-ander-typ/
Jezzebel, asperges eten? Als wij een tijdje kunnen bloggen zonder bonje dan durf ik wel weer. Ik vind je maar een heftig tiep:)
(Ben ik zelf ook af en toe…hahahaha)
@Thera, dank voor de links.
Ik heb er even snel naar gekeken.
Maar een drie-jaarlijks en half jaarlijks tijdschrift…
oi va voi,
ook dat is liefde oud papier.
En ik wil niet snobbistisch zijn.
Maar daar ga ik het niet mee redden.
Wel inspirerend, en ik ga er verder naar kijken.
Misschien kan ik wat bedenken. 🙂
@Bregje, dat durf ik niet te beloven hoor.
Jij zoals ik.
Opgewonden standje.
En soms is dat hobbelen.
Wat kan ik zeggen, het is zwaar klote dat je in deze situatie zit!! En wat moet je er allemaal onder zetten om eruit te komen, zijn je schouders sterk genoeg? Wat Bregje zegt over bewegen, dat is een goede tip: helpt ook tegen de val die je maken kunt richting depressie of de somberheid die je verlamt. Rennen zoals van het artist boek, je weet wel. Als je niet verlamt, kan het lang duren of kort duren, maar dan vind je weer iets, iets dat voldoende is om boven dat bijstandsniveau uit te komen, ik weet het zeker!!
@Solv, van jouw lippen naar Hun oor 🙂