Zij durft niet te kijken.
De weetjes en de feiten.
Zo snel mogelijk wegsmijten.
Want floep, floep, floep.
Wat moet je met die troep.
En zo gaat er heel wat verloren.
Alles dat bij je hoorde.
Zo deed mijn oma dat.
Die haar complete Jodendom.
Alle aktes, alle papieren.
En alle bewijzen.
Van zich af wist te schudden..
En soms waren het druppels.
Druppels op een gloeiende plaat.
Als druppels op vleugels.
Van een vogel.
Zo deed mijn moeder dat.
Maar sommige dingen bewaarde ze.
Zoals de magendavid die ze ons omhing.
Ze had voor een mooie gekozen.
Donker goud.
En de scherpe punten.
Gebed in een cirkel.
Zodat het je geen pijn zou doen.
Er is nog ergens zo’n sterretje.
Dat ik of mijn broertje.
Kapot hebben gebeten.
We zetten er onze tanden in.
Maar onze spullen.
De dingen die we maakten.
Die we aan haar gaven.
Alles dat we leerden.
Dat heeft ze weggesmeten.
Zo ben ik gaan zoeken.
Naar mijn eigen roots.
En alles dat moest.
En als je dat met hart en ziel doet.
Je met huid en haar uitlevert.
Dan wordt er ook heel wat weggedaan.
Als je naar een ander land gaat.
En kiest.
Dit de essentie van mijn bestaan.
Daar ben ik naar gaan kijken.
En ook dit werkstuk bestaat niet meer.
Een ander stuk van mezelf.
Dat mijn art teacher.
Onder de maat vond.
En mij heenzond.
Maak het maar stuk.
Maar je weet wat ze zeggen.
Scherven brengen geluk.
Mazal tov.
Op een dag als vandaag.
Waar ik met mijn talent.
En alles dat ik kan.
Nu moet werken in een strandtent.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Pascale
Good bye 1 30-04-05
Good bye 2 03-05-05
Good bye 3a 04-05-05
Good bye 6 08-05-05
Good bye 5 08-05-05
22 Responses to Zij die alles weggooit