Zij durft niet te kijken.
De weetjes en de feiten.
Zo snel mogelijk wegsmijten.
Want floep, floep, floep.
Wat moet je met die troep.
En zo gaat er heel wat verloren.
Alles dat bij je hoorde.
Zo deed mijn oma dat.
Die haar complete Jodendom.
Alle aktes, alle papieren.
En alle bewijzen.
Van zich af wist te schudden..
En soms waren het druppels.
Druppels op een gloeiende plaat.
Als druppels op vleugels.
Van een vogel.
Zo deed mijn moeder dat.
Maar sommige dingen bewaarde ze.
Zoals de magendavid die ze ons omhing.
Ze had voor een mooie gekozen.
Donker goud.
En de scherpe punten.
Gebed in een cirkel.
Zodat het je geen pijn zou doen.
Er is nog ergens zo’n sterretje.
Dat ik of mijn broertje.
Kapot hebben gebeten.
We zetten er onze tanden in.
Maar onze spullen.
De dingen die we maakten.
Die we aan haar gaven.
Alles dat we leerden.
Dat heeft ze weggesmeten.
Zo ben ik gaan zoeken.
Naar mijn eigen roots.
En alles dat moest.
En als je dat met hart en ziel doet.
Je met huid en haar uitlevert.
Dan wordt er ook heel wat weggedaan.
Als je naar een ander land gaat.
En kiest.
Dit de essentie van mijn bestaan.
Daar ben ik naar gaan kijken.
En ook dit werkstuk bestaat niet meer.
Een ander stuk van mezelf.
Dat mijn art teacher.
Onder de maat vond.
En mij heenzond.
Maak het maar stuk.
Maar je weet wat ze zeggen.
Scherven brengen geluk.
Mazal tov.
Op een dag als vandaag.
Waar ik met mijn talent.
En alles dat ik kan.
Nu moet werken in een strandtent.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Pascale
Good bye 1 30-04-05
Good bye 2 03-05-05
Good bye 3a 04-05-05
Good bye 6 08-05-05
Good bye 5 08-05-05
oningelogd jezz
en de tekst nog niet gelezen;
met een snotterneus je half aanbevolen?
je tekst zegt het ongezegde,
je beelden zijn onnoemelijk
dank Jezz
Reactie is geredigeerd
Dank Joost, halve punten tellen ook. 🙂
Word gezond.
Want floep, floep, floep.
Wat moet je met die troep
zo ben ik ook vaak…
Daarentegen
houd ik veel in mijn geheugen
@Maria, toch heb ik wel een paar ‘schatten’ weten te bewaren.
Blijkbaar was het belangrijk voor me.
Alle boeken die hier op dat niet meer bestaande werk liggen, zijn mee. 🙂
Fijn ook om daar doorheen te kunnen struinen.
En je nog eens af te vragen.
Maar hoe zit het dan?
Mijn geheugen gelukkig ook scherp 🙂
😆
Mooie tegeltjes.
Waar heb je die gevonden?
😉
Succes gewenst, want dát is je blijkbaar niet blijven aankleven…
Met plezier gelezen.
Tja…die tegeltjes..:-))
Wat betreft Gee.Bee?
Wat moet je er mee?
Laat voor wat het is,het is zoals dat water naar de zee.
Het is niet hem ,maar de waarheid die ik mis.
En dus gaat deze Gee.Bee , zo ik beslis ,daar waar hij hoort..op het rolletje aan de muur daar waar ik met plezier pis.
Reactie is geredigeerd
@Jezz: indringend en liefdevol geschreven. Ik zou op veel willen reageren, maar heb daar de tijd niet voor. Dus even los uit de pols.
Het mag niet zo zijn dat een leraar je verteld wat je weg moet gooien. Hij/zij kan je natuurlijk wel helpen met in te zien welke werkstukken substandaard voor jou of de kunstwereld zijn. (Of hij/zij dat écht weet is natuurlijk nog maar de vraag) Dat is over het algemeen net als bij fotograferen het overgrote deel van de producten. Ik ben bijvoorbeeld met ruim 3000 fotos teruggekomen uit Rajasthan. Na selectie hield ik er ongeveer 500 over. Ik haalde mijn vriend erbij die heeft er een beter oog voor en die was er zo mee klaar. Er bleven er 20 over. En, vertelde hij me erbij, was hij nog aardig voor mij geweest. Een ander voorbeeld. Mij vrouw zet de vuilcontainer al klaar na een ovenstook. Ze flikkert alles onmiddellijk weg wat haar niet bevalt. Om te voorkomen dat ik het er weer uithaal gooit ze het kapot. Mijn schoonmoeder die haar hele leven heeft geschilderd heeft het overgrote deel van haar werkstukken ook vernietigd.
Ik ben nog geen kunstenaar tegengekomen die écht tevreden was op zijn/haar eigen werk.
Een ander onderdeel van je schrijven wat nmm eigenlijk veel meer aandacht vereist in een reactie is daar waar je liefdevol (zo lees ik dat in ieder geval) over je wortels schrijft. Leven is ook een kunst. Overbodige ballast over boord zetten is daarbij noodzakelijk. Of je oma gelijk had of niet en of het overbodige ballast was of juist een kiel om goed op koers te blijven dat weet ik natuurlijk niet. Mijn omgeving sprak na de oorlog nooit meer over joden maar alleen over Mexen. Afkorting voor Mexicanen. Ze waren allergisch geworden voor het woord Jood, maar wilde wel altijd weten of de persoon die hun aandacht had getrokken een Mex was : -)
@Mephisto, de tegels zijn authentiek.
Het appartement zo ud als de staat (1948, zo ook de tegels.
Die werden toen nog door de Jemeniet met de hand gemaakt.
Ik vond ze ook prachtig. 🙂
Succes heb ik nooit gehad.
@The Saint ik begrijp er niets van.
Ik doe echt mijn best.
@Jack, mijn art teacher was een figuur apart 🙂
Ze heeft me veel geleerd.
Mijn omaatje deed het op haar manier.
Net als mijn moeder.
Art teachers… weg ermee!
Wegdoen is een pijnlijk proces. Een kleiner huis (ooit een noodzaak als ik oud en vermoeider ben) zal een drama zijn. Ik kan moeilijk afscheid nemen.
@Duval, nou nee, niet weg ermee.
Maar er waren werken die voor mij belangrijk waren.
En waarvan ik nu denk, dat ze de lading misschien niet goed kon inschatten, als geboren sabra.
Ja afscheid nemen is heel pijnlijk.
Ik ben ook wel van de floep, floep, maar in jouw oma’s geval is het schrijnend.
Jezz ik heb geleerd voor kok en kelner toen ik een jongetje was. We serveerden in een restaurant bij de school aan aardig opgevoede mensen uit de buurt. Op een dag pakt een klasgenoot van me zijn schaal met kip en roept heel hard toktoktoketc. en gooit alle kippenpootjes door het restaurant. Eigenlijk had hij gelijk: al het echte is er af in zo’n situatie. Hij was even echt zichzelf, maar kon vervolgens opkrassen. Daar moest ik aan denken toen ik dit las. Klote zeg.
Apropos weggooien en bewaren: wat gebeurt nu met de oude blogs?? Blijven die toegankelijk??
Heb jij een back-up van je blogs?? Ik niet, maar ik wil de mijne niet verliezen!
Goedemorgen, zij die in een strandtent rondrent, was vroeg wakker deze ochtend 🙂
@Blew, ja het is schrijnend.
En wat mijn moeder deed met mijn spullen schrijnt ook.
Mijn werkstukken, mijn opstellen, mijn kinderboeken al die spullen…
En toch, ik heb een paar dingen weten te redden.
Heel sumier, maar misschien had ik een goed oog voor wat er toe deed.
Daar hoop ik op.
@Martin, ik doe mijn best.
@Maria, als het goed is migreert de hele bups mee.
Daar hoopt men op.
Dus al je blogs zullen toegankelijk blijven.
GJB heeft beloofd dat als dit niet het geval is, er desnoods weer overgegaan wordt op het huidige systeem.
Ik denk dat het een behoorlijk rommeltje zal worden.
Ik ken dit soort toestanden.
Het is even afwachten.
Uiteindelijk komt het ook weer goed.
Je bent nooit je spullen kwijt.
VK maakt backups…
Mijn eigen stukken, staan gewoon in Word op datum op mijn eigen computer.
Zodat in elk geval de tekst blijft bestaan.
Wat er ook gebeurt.
Heej in de reacties zit een mooie tip verborgen! Ik vertrouw iedereen maar ik denk dat ik toch even ga copy/pasten naar word vandaag…
@Duval, al je stukken?
Man, ik weet niet eens hoeveel ik er heb geschreven.
Bijna drie jaar bloggen, bijna elke dag en soms meerdere malen per dag…
Oi va voi li 🙂
Ik mijn stukken niet bewaard en vooral vind ik op mijn blog de discussies heel belangrijk. Zal ik vandaag nog redden wat te reddenis?? Op een zonnige zondag? Neeeeee
Jezzebel, Aantal staat toch op je overzichtje .. Ik heb 450, veel minder dan jij, maar toch..
Reactie is geredigeerd
Ik kijk nooit naar aantal.
Zal wel.
Soms krijg ik te horen dat ik ‘verslaafd’ ben.
Ook dat zal dan wel.
Ja de discussies zijn ook belangrijk.
Maar weet je.
Als de boel klapt.
Dan bedenken we wel weer wat.
Niet van binnen blijven hoor.
Veel te mooi vandaag. 🙂
En dan nu toch even gekeken… 877 stukkies van mijn hart.
ah, maar dan ben ik aloema nog vergeten…
En daar weet ik niet eens meer hoe ik in moet loggen. 🙂
om je laatste reactie moet ik lachen…
over je blog, afscheid nemen, lossscheuren en opnieuw (vast) lijmen lijkt een constante in je leven… 877 stukjes van je hart…maar wel een hart dat klopt 😉
fijne avond
gala
Fijne avond gala, tot snel!