Dit mijn derde poging.
Om het verhaal
Te vertellen.
Van mijn grootmoeder.
Te gecompliceerd.
Om het kort en krachtig te doen.
Daarom begin ik.
Bij haar kugel.
Mijn omaatje wilde na de oorlog niets meer.
Niets van, met of door het Jodendom.
Dat verbond van God met Avraham.
Had haar bijna het leven gekost.
Was de dood voor haar ouders en haar broer.
Kostte haar het gezin dat ze kende van voor de oorlog.
En op een bepaalde manier ook haar man.
Ook al leefde hij nog.
Dus als je iets vroeg.
Dan deed ze net.
Alsof ze niet wist.
Zich had vergist.
Ze veinsde.
Niet te weten.
Alles vergeten.
Haar eigen kinderen vroegen niet.
Hun moeder wilden ze sparen.
Maar ik ben een generatie later.
En ik wilde weten.
Weten wie ik ben.
Maar als ik aan haar vroeg.
Omaatje, wat is shabat.
Dan deed ze alsof ze niet thuis was.
Daar deden ze bij hen niet aan.
Behalve op vrijdag.
Maar dat had er niets mee te maken.
Dan ging ze met haar moeder naar de markt.
Maagdenperen halen.
Voor de peren met kugel van die avond.
Op het petrolstel, de hele dag.
Hier is een recept dat ik geleerd heb van Esther Barendse.
Toen ik me begon te verdiepen in kosher koken.
Nadat mijn omaatje overleden was.
En ik eindelijk kon proeven.
Waar ze het over had.
Al die jaren.
Proeven, voelen, zien, ruiken en maken.
Dat is wat mijn omaatje me heeft geleerd.
Zij die toch dat zaadje plantte.
Ik heb haar recepten geërfd.
En haar Singer naaimachine.
Maar dat is voor later.
Want ik houd van garen.
Shabat Shalom
Jezzebel
Tussen water en water
Art: Pascale, Fertility 21-01-05, werk dat ook niet meer bestaat.
Helaas, gesneuveld in verhuizing van Israël naar Nederland
Peren met kugel voor 6 personen:
2 kg stoofperen (Giese Wildemanperen)
wat water
150 gr suiker
Kaneel
Citroensap van 2 of 3 citroenen.
Zet de peren met een bodempje water en de suiker met kaneel op het vuur.
Voeg het citroensap toe en breng het aan de kook.
400 gr bloem
250 gr olie
400 gr suiker
130 gr rozijnen
1 thl kaneel
80 gr gehakte of geschaafde amandelen
130 gr gember met vocht
1 ½ glas lauwwarm perenvocht
Citroen
Maak van het deeg een dikke brij.
Schep de peren die inmiddels ongeveer half gaar zijn, in de vorm.
Schenk het vocht over de peren zodat ze onder staan.
Giet daar dun het deeg op.
En schep daar ook perenvocht overheen.
De kugel moet bedekt zijn.
In een voorverwarmde oven van 150 C.
Ongeveer drie uur bakken.
Telkens overgieten met perenvocht.
Zodat het geheel lekker klef wordt.
Wel moge het je bekomen.
Herkenbaar, gevoelig verhaal en ik hoop dat mijn lieve schat het recept gaat maken en we het resultaat samen opeten.
@blogpieper, het recept is vurrukkeluk 🙂
Esther Barendse was in die tijd de enige die dat soort curcussen gaf.
Oorspronkelijk deed ze het voor de Joodse Liberale Gemeente.
Maar later was het ook onderdeel van de orthodoxe vrouwengroep Devorah.
Allemaal in Amsterdam uiteraard.
Ze deed ook de catering voor de feesten en partijen van de mispoge, bar en bat mitswa, choepa en wat niet.
Ik ga er nog veel meer over vertellen.
Laat me nog weten als je wilt, of je lieve schat er iets lekkers van heeft gemaakt. 🙂
Hiep piepelooi en dan lekker met de vingers eten, mijn idee van een culinair hoogstandje waar heb je die vlerken anders voor
helemaal weer bij met lezen. internet via gsm viel nog tegen.
recept klinkt als muziek , na zoveel oesters en mosselen.
Die gaan er ook wel in. En dat weer op video.
het lijkt wel vakantie
49’54"14 N / 0’54"55 O
Reactie is geredigeerd
@De Muze, ik ben ook een groot voorstander om met je vingers te eten.
Dat is lekker.
Maar dit wel een erg kledderig en kleverig zooitje. 🙂
@hjv, ha je bent er weer! 🙂
Oeh, maar oesters…
Daar kun je mij heel blij mee maken.
Ja en die lengte en breedte graden, daar snap ik dan weer geen donder van. 🙂
Dan kan je lief toch altijd je vingers schoonlikken, heb je ook geen oesters nodig, of is dit erg ondeugend
Quote:Ja en die lengte en breedte graden, daar snap ik dan weer geen donder van. 🙂
op google earth opzoeken en verblijfplaats is bekend.
Reactie is geredigeerd
@De Muze, uhm… ik ben een vrouw alleen.
En oesters, niet kosher, die vind ik lekker.
@hjv, oh man, daar moet ik google earth voor downloaden en krijg zo bezoek.
Straks, later misschien.
ach je oma…. gotogot…
en jij dan als kleindochter, constant pulkend en plukkend…
liefde en kennis zit niet altijd in woorden
> ik houd van garen< is mooi jezz
ow , ik ging ervan uit dat je Google Earth al had, al was het alleen om af en toe eens virtueel door Tel Aviv – Yafo te wandelen.
Dan moeten wij daar eens iets aan doen, bedoel dat alleen zijn
Ik ben gek op oesters. In Motero weer eens lekker gegeten. Liefs haal ik ze bij Hypercore weg. En die sculptuur die maak ej nog eens… .
Deo
Jezzebel,
Ik vind je fantastisch. Ben op je blog terechtgekomen via dat rare geschreeuw van Gus B., maar ik blijf hier!
Geniet van je schrijven…
oma’s, oh ik had ook zo’n lieve oma,veel tijd doorgebracht lagere schooltijd. Vooral nadat m’n vader overleed, woonden we voor een paar maanden bij haar in huis. M’n moeder trok het totaal niet in d’r eentje met 3 kinderen, ik ben ook de oudste. Die kugel, ik ben niet zo dol op zoet.
Interessante manier van schrijven. Origineel.
@Gala, dank, ja het was niet gemakkelijk.
Maar toch, als ze vertelde, dan deelde ze dat met mij.
Ik zal er nog meer over vertellen.
@hjv, nee, Israël, land van mijn hart, maar vooral door de mensen die me raakten.
Niet de straatjes, het uitzicht, of de vergezichten, hoe prachtig ook.
@De Muze, dat lijkt me niet.
Dit mijn keuze.
En mijn leven.
@Robert Kruzdlo, heb je gezien dat dit stuk over peren met kugel gaat en een ode aan mijn grootmoeder is?
@Andre Robert, welkom 🙂
Dank voor je compliment.
@sparkietje, die kugel is goddelijk.
@Johan Linssen, dank en ook welkom. 🙂
Weet je, ik kan het me voorstellen, van je oma. Dat je niks meer te maken wilt hebben met datgene dat van jezelf is en waarom je jarenlang vervolgd bent. Voor de generaties daarna is zoiets natuurlijk extra lastig. Breek maar eens door dat pantser heen! Je bent dapper geweest (en dat ben je nog steeds!). Kugel lijkt me heerlijk en je kunst is prachtig. Blijkbaar had je destijds de tegenwoordigheid van geest om foto’s te maken van werk dat je niet mee kon nemen! Groetjes, Blew
Spinnen dus, Jezz, spinnen aan het spinnewielmachien.
@Blew, ja, ik begrijp mijn oma.
Maar ook mijn moeder.
En zo, en zo, en zo…
Daar kwamen avonturen van, voor mij.
Daar ga ik nog over vertellen.
Het is raar om foto’s te laten zien van werk dat niet meer bestaat.
Eigenlijk bestaat de foto dus ook niet.
@Appelvrouw, ja, weaving the web…
Thema waar ik al een tijdje naar kijk en wat ze met een officiële term Matrixial Border Space noemen.
Oftewel dat wat in beweging wordt gezet.
‘Zij die toch dat zaadje plantte.’; is dat niet de kern van je verhaal?!
En in oh zo heerlijk staccato geschreven.
Best vaak gegeten vroeger…
Eerst linzensoep en dan Kugel met peren…
mijn moeder zong hierbij
en daar kwam Rachel an
met zo een grosche pan
maar ach wat was dat nou
die Kugel was te rauw
Over die Kugel
ga ik het gasthuis in
Ik schrijf het even foenetisch op…
Best zwaar was het maar overheerlijk…
Wat een historie draag je bij je. Goed om ervan te weten, en dan er niet in verzwolgen raken.
Goedemorgen,
@kornelis, ja, zij die toch het zaadje plantte, dat is de kern…
Fijn dat je het ziet.
@Annetta, het gasthuis in?
Dat begrijp ik niet.
Wat mooi de woorden van je moeder.
@Viktor, ah nee, niet zwelgen.
Maar ik ben altijd hongerig naar kennis geweest.
Daar heb ik mijn best voor gedaan.
Hoe moeilijk het soms ook was om informatie te krijgen.
Jezze, ik denk dat het een oud woord
is voor iets wat nu niet meer bestaat
dit is de tekst zoals ik het altijd
hoorde, ik kan het haar nog vragen want
mijn moeder is er nog, zij het broos
en breekbaar…ze groeide op in Amsterdam
in een Joodse buurt, eerst de Anjelierdwars
en later de Transvaalbuurt, ze werkte als
kinderverzorgster in een Joodse kindercrèche,
later was ze samen met mijn vader actief
in het verzet
sorry niet ingelogd…
@Annetta, ik ben erg benieuwd.
Maar misschien wordt het toilet bedoeld?
Omdat die kugel zo zwaar op de maag lag en ook nog rauw was?
Wat mooi dat je moeder die liedjes kent.
Gasthuis is een ziekenhuis, het voormalige zgn. Wilhelmina’s Gasthuis, in de grote stad A.
in de tuin schoot het me te binnen
ziekenhuis natuurlijk maar wiljan 45
was me voor…het lied zal een gevolg
zijn van typisch jiddisje humor,
mijn moeder at vaak bij tante Shelly en
dat was de moeder van haar vriendin Esther
zij zong dat lied bij het opdienen van de Kugel….
Rachelle/Shelly Cohen kwam om in de kampen…..Esther overleefde……
@Annetta, ik moest daar ook aan denken toen Wiljan ziekenhuis zei.
Natuurlijk, echte jiddische humor.
Oi gevalt!
Mogen de nagedachtenis van Rachelle en Shelly Cohen tot zege zijn.
mmmmmmmmm..lekker ..was het recept kwijtgeraakt bij een verhuizing; dankjewel voor plaatsing.
@Motek, bete’avon 🙂
Het recept van Esther is écht goed.
Klassieker voor mij.
🙂 voor mij ook, ik ruik um al weer! 🙂
Mmmm, ik ben weer terug in de tijd.
In de keuken van mijn moeder…
Ik ruik de geuren weer.
Heimwee.
Verlangen.
Maar ook verdiet.
Lechajiem van Afi
labrijoet Afi, op je gezondheid, wel moge het je bekomen.
Ja die geur, oh man, ik moet het zelf ook weer eens maken 🙂