Zij die zonder gezicht is.
Zij heeft geen stem.
Geen aangezicht.
En geen recht van bestaan.
Daar ben ik dus mee bezig.
Want hoe lang al.
Is dit aan de gang.
En ik heb er meer dan genoeg van.
Even in het kort.
De feiten.
Mijn moeder een Jodin.
Onderduikkind.
Van haar tweede tot haar vijfde.
Ondergedoken gezeten.
Net als haar broer en twee zussen.
Haar ouders vlak voor de oorlog gescheiden.
Omdat de vader dacht dat hij eronderuit kon komen.
Dat hij Jood was.
Als hij scheidde van haar.
Maar dat bleek later niet waar.
Hij een puur Sefardische Jood.
En zij Ashkenaze
Hele gezin heeft in de oorlog ondergedoken gezeten.
Ieder apart.
Mijn vader.
Een goy.
Zoals ze dat met dedain noemen.
Of zoals hij het zegt.
Niets.
Niet zo heel erg liefdevol gezin.
Waar hij uitkomt.
Er zijn issues met zijn moeder.
Die hem geen ruimte gaf.
En er was een zusje.
Ik geloof tussen hem en zijn jongere broer in.
Dat is overleden aan een bacterie in rauwe melk.
Als baby.
Heel precies weet ik het niet.
Daar spraken we thuis niet over.
Toen kwamen de kinderen.
Ik de oudste.
Zware bevalling.
Ze heeft het hele ziekenhuis bij elkaar gegild.
Bij de tweede ging dat beter.
Mijn broertje.
En de derde floepte er uit.
Mijn zusje.
Op zijn zestiende is mijn broertje.
De straat op gerost.
Hij had mijn zusje in elkaar geslagen.
Die ik op straat.
Verdwaald op een bankje gevonden heb.
Zoals dat bij ons thuis vaak ging.
Ik sprong er tussenin.
Maar mijn broertje kon ik niet redden.
En die stond dus op straat.
Mijn zusje heeft van haar veertiende, vijftiende?
Bij mij gewoond.
Tot haar zestiende, zeventiende?
Mijn ouders konden het niet meer aan.
Met haar.
Toen heb ik geprobeerd haar een veilige plek te geven.
Maar was zelf nog een meisje van een jaar of negentien.
Op een dag heeft ze haar spullen gepakt.
En die van mij.
Zij liet mijn huis achter dat compleet leeg was.
Toen ik thuiskwam van mijn werk.
Mijn eerste schreden in de journalistiek.
Bij een roddelblad.
Omdat mijn vader niet zoveel zin had.
Om mij verder te laten studeren.
Of wie dan ook van ons.
Dit de basis van een ‘gewoon’ Gooisch gezin.
Straks weer verder.
Want zoals mijn mooie denkende vriendin zei.
Een tijdje terug.
Poverty makes you faceless.
En dat had ik al begrepen.
Het eerste jaar dat ik terug in Nederland was.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Pascale, Faceless 11-01-08
Indringend als altijd….
Dank annetta, fijn dat je het zegt. 🙂
besef je dat ieder paragraaf een verhaal op zich is…ver van gewoon…
@Richard, I know.
Daarom wil ik het zo kort mogelijk houden.
Dit de feiten.
Nu verder.
Krachtige stijl weer Jezzebel; ook het schilderij van Pascale is indrukwekkend.
In de afronding komt het prachtig samen!
Reactie is geredigeerd
Jezzebel, fanstisch schilderij!
Zij die geen gezicht heeftdat kan ook positief zijn: het loslaten.
Ik heb het al eerder geschreven , dacht ik, over een van mijn vele identiteiten, Nina Niemand.
@Jezz: De contouren komen voor mij wel duidelijk door. Net als de moed. Volgens mij krijgt het plaatje ook gewoon een keurig ingevuld gezicht als je gefocust kunt en durft te blijven.
Met een glimlach aanbevolen.
En ik tel voor…2.
@Joost, dank.
Zij die alles rond maakt, heeft de afronding nog niet voltooid.
Maar dat komt misschien nog.
@maria, dat ga ik proberen.
Er iets positiefs van te maken.
Want wat ook waar is.
Dat al deze ditjes en datjes.
De weten en de feitjes me wèl gemaakt hebben wie ik ben.
Alles wat ik ben.
En ik begin er achter te komen.
Dat ik toch heel wat schatten voor mezelf heb weten te verzamelen.
In dat karige huis.
Heb je een link voor me van Nina Niemand?
@Jack, dank, we zullen zien.
Wat het is en wat het wordt.
Dat vind ik wel interessant.
Dan weet je het wel 🙂
@Tegenwind, veel dank.
Met jouw glimlach ben ik altijd blij.
Fijne vakantie, rust lekker uit en kom gezond weer terug.
Ik verbaas me telkens weer hoe je die prachtige woorden als een vanzelfsprekende vloed zo mooi kan neerschrijven. Ik mag met je meevoelen zonder het te hoeven ervaren, zo waardevol. Blijf me aan je laven.
toch zagen we die mooie kleine witte plankjes al liggen 🙂
@Trekmoment, dank, ik word er een beetje verlegen van.
@landheha, ik begrijp je niet, vertel eens?
2 dagen geleden, op de grond, met afplakband over de ogen
Nina Niemand ontstond tijdens het schrijven van mijn tekstcollage ( De ontdekking van de hel) toen iemand mij niet kende en ook mijn naam niet, terwijl ik dacht dat ik een bonte hond was.
Toen schreef ik in het Duits-Engels-Nederlands:
Bin ich ein no-name nonsense nobody? Nina Niemand, een nietsnut-nulliteit?
En sindsdien ben ik soms Nina Niemand, meestal als ik melancholiek ben. Het is geen vrolijke of positieve figuur, maar een van mijn vele identiteiten.
En jij, jij hebt toch een sterk profiel, daar heb je toch soms vakantie van nodig?
@landheha, geen plakband over de ogen.
Ook geen zes plankies.
Zoals ze in Amsterdam zeggen.
Je hebt niet goed gekeken.
Maar dat geeft niet.
Het is nog een kunswerk in wording.
@maria, grappig die vermenging van die talen.
Ik had dat in het Nederlands, Engels en Hebreeuws.
Ik weet niet precies hoe het bij mij zit.
Te lang al een nobody.
Ik ben de boel aan het terugclaimen.
Geloof ik.
Dat weet je bij mij nooit zeker 🙂
gevalletje extrapolatie, wishfull thinking, zullen we dan maar denken. Matig laptopscherm, brilletje nodig. Stapje terug, zand in de motor. Shitspul, ik hou niet van zand
jezz, ik zeg er niets over, het is van jou… ik kan er zelf nooit tegen wanneer anderen iets over mijn vader zeggen…mag alleen ik en zijn zonen… maar toch…
ik lees je en vind je de moeite waard, zeer
@ Landheha, Wishfull thinking?
Doe ff normaal man!
Ad Meah Ve’esriem.
Tot 120 jaar.
In gezondheid!
En je weet wat ze zeggen.
In het Chinees het karakter van crisis.
Hetzelfde als kans.
Maak er maar wat van.
Haal je kop uit het zand.
Reactie is geredigeerd
@gala, toch hoop ik dat je wat moediger gaat worden.
Gewoon, omdat het fijn is om te delen.
En ik heb veel meer aan je expliciete woorden, dan wat vaag dit of dat.
We hoeven het niet met elkaar eens te zijn.
Maar het is fijn als iemand iets zegt waar je nog eens over na kunt denken.
Dank toch voor je woorden.
Ik ben erg blij dat je er bij bent.
ha! jezz!, dat waardeer ik in je, dat rechtuite… maar ik kies mijn eigen tempo en ben voorzichtig met mijn mening over jouw zaken…want daar gaat het niet om, om mijn mening, wat ik doe is proberen te begrijpen wat jouw worsteling is…
Extrapolatie. Twee stukjes plakband, gelige vlek op het gezicht, het jongere gezicht.
Interpretatie: dat ben jij.
Wishful thinking, ja, ik hoop dat je jezelf een gezicht waard vind.
stuiterdestuit120jaarterugendanzullenwezienwiemetzijnzelfbeeldkanleven…
@gala, ja tuurlijk, dat is ook zo.
Toch erg blij dat je het nog even zegt.
En fijn dat je er bent.
Ben vandaag van het overgevoelige Jezzebel, je woorden hakken er zo in dat ze me pijn bezorgen.
Een nieuw verhaal volgt, je hebt wel iets bij me opgeroepen!
@landheha, ah zo.
Maar het is wat het is en wat het zal zijn.
Ik kwam iets moois tegen, in die vlek.
Maar laten we niet gaan oordelen over een kunstwerk dat in feite nog niet bestaat.
Als het klaar is.
Dan heel uitgebreid graag. 🙂
@sparkietje, kan ik me goed voortellen.
Grappig genoeg is er voor mij rust.
Hoe feitelijker, hoe droger, hoe beter voor me te aanvaarden.
Het is zoals het is.
Of zoals ik zo vaak zei.
De wereld draait, zoals zij draait.
Op de heupen van een buikdanseres 🙂
dag lieve buikdanseres, moedig dat je zegt wat je vindt, ook van de mensen die zo dichtbij je staan. Ik heb het altijd moeilijk gevonden, zeg over mijn vader nu wel gemakkelijker dingen, nu hij dood is (weet je nog, de dag dat wij elkaar zagen), maar toch, altijd die schroom die niet zomaar een twee drie van me afglijdt, terwijl ik dat wel zou willen, wie weet ooit……..
Ja…, nu begint iedereen over zijn vader. Ik niet, maar toen ik voor het eerst een Joods museum binnen durfde te gaan was ik kapot. De tranen stonden in mijn ogen en vooral dat ik wist dat die Spaanse katholieke alles verniettigt hadden van de Serfardische joden. gelukkig hield er iemand mijn hand vast.
I ga verder niets vertellen want ik hoor bij geen enkel groep hier of groepje.
Waarom begint men meteen over zijn eigen vader terwijl Jezzebel een gelaat maakt die blind is. M.a.w het is geen portret want dat kan het niet zijn. Dat maakt ze ook duidelijk in haar schrijven. Wie heeft er een portret. iedereen heeft een gelaat achter het portret. Nu ik dit gezegd heb …, heb ik ook gereageerd op jouw blog Jezzebel.
Ik heb lang gekeken naar het schilderij dat géén portret is. Wat is het dan…, vroeg ik mij af…, een gelaat. En een gelaat kan je niet zien. Een portret wel. En nu gaat iedereen portreteren alsof het koekjes zijn.
Neen. Ik ga nog even terug naar dat Joodsmuseum. Dat was mijn eerste keer dat ik een stap in een Joodsmuseum dorst te maken. Er zijn bloggers die reizen naar vernietigingskampen en komen met foto terug en schrijven dat ze zo ongelukkig waren dat ze snikkend daar zijn blijven slapen. Nee natuurlijk niet. Hup in bad etc.
Ik kan daar niet tegen. Probeer het wel te begrijpen maar ik blijf liever die ik ben.
Mijn slot. Emotie dames en heren moet u VERHEFFEN anders heeft het geen zin.
Emotie die u in de put brengt, een ander in de put zet, je zelf dieper in de put laat zinken is niet goed. Hoeveel pijn dan ook, het moet U verheffen.
Zodoende heeft iedereen er iets aan. En zo om mij heen kijkend is iedereen met zijn eigen put bezig.
Jezzebel het is een gelaat.
Groet
Een groet die een belofte inhoudt.
Jezzebel, jij faceless? Je komt over met meer face dan de meeste bloggers. Even schrok ik, doet Jezz mee aan sleeve face (de vorm en titel van het schilderij). Daar is ze toch veel te eigenzinnig voor.
Heel even maar. Een ijskoude douche maakte me wakker.
‘Straks weer verder.’ Goed idee.
Martin goed kritiek op jezelf hebben is gezond. Heb je mijn reactie wel gelezen of vind je dat te min? Poverty makes you faceless.
Nee Jezzebel nee niet waar
dag
exit
Goedemorgen 🙂
Ze is weer een vroege vogel.
Dan weet je het wel.
@Solv, ik ben het niet vergeten.
De dag dat wij elkaar leerden kennen.
Weet je dat ik toch veel aan The Artist Way gehad heb?
En de Ochtendpagina’s schrijven, doe ik nog steeds.
Op mijn manier.
Over de mensen die dichtbij staan.
Van wie ik veel hou.
Ik probeer afstand te nemen.
Want ik vind dat het tijd is.
Tijd voor mij.
@Robert, ken je het boek The Mezuzah in the Madonna’s Foot van Trudi Alexy?
Oral histories exploring 500 years in the paradoxal relationship of Spain and the Jews.
Dat boek gaf me veel kracht.
Er is ook veel bewaard gebleven.
Dank voor je woorden.
@Klaverblad, en je weet wat ze zeggen… 🙂
Fijne vakantie, man die maar geen afscheid kan nemen.
Leuk vind ik dat, die blijft.
@martin, het is mijn verhaal.
Uiteraard heeft mijn Faceless ook een beetje met sleevefacedag te maken.
Maar dan op mijn eigen manier.
Want je ontkomt er niet aan een kind van je tijd en je omgeving te zijn.
Net zoals moederdag, pasen, of bevrijdingsdag een rol spelen in de verhalen die ik vertel.
@Robert, ik vind van wel.
Poverty makes you faceless.
En daarom is het belangrijk dat het verhaal verteld wordt.
Misschien heeft iemand er iets aan.
Misschien gooi ik een kansje naar de goden.
Misschien kan het anders.
Daar ben ik naar aan het kijken.
@landheha,
exit / exodus
escapist
maar onderjezelf kom je niet uit.
Heb je nog contact met je broer of zus jezz?
Richard
@Richard, nee.
het is wat het is
ze deden wat ze konden
meer konden ze niet
niet erg veel
het is ook familiegeschiedenis
die je kan keren
je leven er niet zo’n last van heeft
het is nog zo groot
maar dat hoeft het niet te blijven
in je trauma zit je talent
in boosheid je energie
in verdriet je poezie
waarom reageer ik op je?
omdat ik niet wil dat je
sollicitaiebrieven schrijft
of merkpaspoorten maakt
heb ik iets te willen?
@jp, dank voor je woorden.
Je raakt me.
Tranen, deze ochtend.
Ik wil al die drap ook niet schrijven.
En nog minder werken voor dat soort bedrijven en organisaties.
Maar wat ik wil…
Oi, daar is blijkbaar geen markt voor.
En dus ga ik door.
Zo goed als het gaat.
Dank, het is fijn dat je het zegt.
poverty may also make you strong…
is in elk geval mijn ervaring. ik heb altijd zo iets gehad van: als ik weinig heb, dan zorg ik dat ik hoogstens de helft ervan uitgeef, en dan ben ik uiteindelijk toch rijk. maar da’s natuurlijk gewoon mijn idee. ik wil graag geloven dat zelfs geld (rijkdom) een keuze is…
@Maria-Dolores, als je geen nagel hebt om je kont te krabben, zoals ze het in Amsterdam heel eenvoudig zeggen, dan zijn dit leuke theorietjes, maar de praktijk… en zo.
Ja en dan als alles weer top gaat vertellen hoe geweldig die goede oude arme tijd was… ik vind dat zo een onzin… hoewel ik in Mccourt’s angela’s ashes wel zag dat de armoede an sich situaties oplevert die simpelweg humoristisch zijn omdat ze zo vreselijk zijn..zoals bij Celine’s dood op krediet…
Maar armoede is ook betrekkelijk
zeker als je in Nederland woont
@Richard, ja alles kan erger.
Totdat je je laatste adem uitblaast.
Dan heb je het ergste gehad.
dat is dan het minst erge van alles…;-)
"poverty makes you strong"… my ass…
@Alexandra 🙂
.