Vandaag ben ik woedend, razend, jankerig.
En wat niet.
Now that we know symbols, zoals Marlene Dumas zei…
En daar begint het mee.
Waarom hing ze me een Davidster om?
Bij ons alle drie.
Nog steeds heeft ze er voor zichzelf heel wat.
Beautified.
Goud, witgoud en zilver.
Sommigen als een vuist zo groot.
Alles behangen met diamanten.
Ik moet steeds denken.
Aan dat kleine meisje in zee.
Met dat kettinkje om.
Waarom?
Dus krijg ik ruzie.
Alles en iedereen.
Godmagweten waarom.
Ik schrijf twee sollicitatiebrieven.
Schrijven, wat is schrijven.
Copy paste.
Pleur ik mijn ziel de wereld in.
Want godverdomme.
Waar is plek voor mij.
Dus daar gaan we weer.
Voor de vorm.
Eye in the storm.
Avonturen waar ik geen trek in heb.
Want flap flap flap.
Je moet wat.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Pascale, vleugels 23-06-07
Eerlijk,
ik heb je verhaal niet goed gevolgd.
Ik zie wel regelmatig ‘sollicitatiebrieven’ passeren.
En toen dacht ik ‘Jezz, waarom begin je niet zelf iets’? Een zelfstandig-iets. Je plek in deze wereld veroveren, zelf vechten…
Een avontuur waar je wel zin in hebt,
misschien…
Ik had gister een woede-aanval om dat fredje de fred weer langs was geweest…verbannen heb ik hem nu…ben naar beneden gegaan…café Feli op de Rambla en 2 glazen wijn gedronken…een bordje kaa..en Catalaans gekwekt…naar boven toen nog een 2 flessen aan inhoud opgedronken…ben ziek…ziek en depressief van de vrolijkheid…nu ben je zeker helemaal teoreloers geworden…Deo
Reactie is geredigeerd
@Morticia, het treurige is.
Ik weet niet wat.
Maar kon nog net een blogje poepen…over slapende stenen en zo………………..
@robert, ik weet ook niet wat.
Ik doe mijn best.
Weet ik veel.
Ja zo is het en zo gaat het. Vandaag dacht ik nog hoe misvormend het bedrijfsleven en de maatschappij is.
Ik kwam er op omdat mijn dochter het grote geluk heeft nooit voor een werkgever te hebben moeten werken. Ze heeft nu haar eigen ontwerpstudio, maar is er niet financieel afhankelijk van, en heeft haar authenticiteit ook in haar contacten met klanten kunnen bewaren.
Het is maar goed dat je het van je af kunt schrijven hier op het blog en als ik dit dan lees dan voel ik met je mee. Misschien helpt het een beetje dat ik precies weet hoe het voelt.
hm… weet ook niet veel meer te zeggen dan dat ik het heel erg precies herken: alles tamelijk goed kunnen en in feite alles wat ik aanpak tot een goed einde brengen, maar niet weten wat ik zelf echt zou willen. heb er pas een boek over gekocht, in het Duits: ich koennte alles tun, wenn ich nur wuesste, was ich will (uit het Amerikaans, geschreven door Barbara Sher). is een mooi boek, maar het antwoord stond er ook niet echt in. of beter gezegd: er werden zo’n veertien ‘probleemthema’s’ in beschreven en ik heb ze alle veertien.
ciao,
morgen is sleevefacedag, hoorde ik vanochtend.
Ik ben al vaak door mijzelf op straat gezet,
heengezonden, onbewoonbaar verklaard,
uitgerookt, door ploffende kachels beroet.
En nu hier, het lekt er en tocht. Te moe
voor ander onderdak. Maar ruimte is er
te over voor wie ik bij me heb, in armen sluit
als liefste doorluchte, als kroonluchter
ontvlammen laat, in rust voel aan ‘t geraamte.
Een klein maar taai oneetbaar hart blijft fier
zich weren tegen binnenschuivend donker. Blijf.
Blijf met mij hokken in dit schrale ribbenkast
in het innig bed van geest, bij het weerlicht
getemperd door weemoed, van ons verstand.
@lidy, het troost.
Echt waar.
Maar man oh man.
Wanneer.
Kom ik eindelijk thuis?
@Maria-Dolores, het helpt dat je het herkent.
Sleevefacedag, je ponem op een draaischijfhoes.
Maar hoe verder?
@Robert, je woorden erg mooi.
Maar ik kan het niet helpen.
Ik lees.
Kom met mij jokken.
En dan weet ik het wel.
Jezz, komaan, je kan het toch niet blijven van je afschrijven (zoals Lidy schrijft)
Als volkskrantblog zolang zou blijven bestaan ben je op je 80ste hier nog te vinden met je klaagzang.
Je weet niet wat…
OK.
Waar ben je goed in?
Wat zijn je dromen?
16 jaar geleden had ik een geniale gedachte.
Toen ben ik mijn zaak begonnen in tweedehandskledij. Dat was 1 gedachten, een kort moment. Mijn enige argument was ‘als ik het niet probeer ga ik er mijn hele leven lang spijt van hebben’
Et voilà, 16 jaar later, heel veel over mezelf geleerd en 2 mooie stijlvolle zaken.
Deze morgen (zie mijn blog van vandaag) vertelde ik het aan mijn kennis. Ik geloof het soms nog niet dat dat verlegen meisje 16 jaar geleden in zo’n klein winkelke ooit is gestart.
Zie waar ik nu sta.
Heel veel gevochten… en intens gelukkig.
eentje aan Maria Dolores:
oplossing=jezelf écht leren kennen.
Zo kom je er vanzelf achter wat je wil.
Laat je moeder gaan en richt je op jezelf.
D’r is plaats zat voor je, alles op z’n tijd.
Reactie is geredigeerd
wat een mooi beeld
hoe kun je twijfelen waar jouw talenten liggen
be strong babe
geen werk is vreselijk
ik weet het
klaag dat is jouw goed recht
op jouw blog
Hier!
prachtig schilderij jezz!
van jou…door jou
een cliché: je krijgt ruimte wanneer je loslaat (niet alles, maar dat wat pijn doet en blijft schuren)
jezzebel, volgens mij heb je je plek al en die ziet er prima uit. verder zoeken (okay af en toe wat sollicitatiebrieven voor het systeem, moet kunnen)is niet nodig. ik zie je hart en ziel allang. doe je ding en vertrouw er op. niemand zegt dat dat gemakkelijk is.
Er is maar een plek voor een mens, die rond en in het eigenzelf. Luister eens naar "Ik hou van mij" van Harrie Jekkers, zo mooi. Word je echt vrolijk van.
http://www.youtube.com/watch?v=yn22miUZqrA
Sorry, even zelf copy paste. 🙂
Reactie is geredigeerd
Jezzy,ik vind het niet goed dat die engerd steeds maar bovenaan staat,hij heeft jou en mij de dampen aangedaan.
Stuur maar eentje naar mij,ik zal als kruiwagen fungeren.
Reactie is geredigeerd
Jezzebel,
mijn reactie was veel te direct, vanuit mij.
Dat heb ik vaker.
Ik wilde je helpen maar dat kan ik niet!
Ik hoop dat het er morgen weer wat zonniger uitziet.
Ach laat je toch niet in de maling nemen,je weet toch wat je waard bent.
Morgen weer de schouders eronder,jij laat je toch niet kisten?
Hoe harder het duo schreeuwt, hoe treuriger de voorstelling.
Het doet me denken aan een vorige poging een blogger uit te schakelen.
Heb `m gesproken,hij zal een goed woordje voor je doen hij was jarenlang de adjunct bij de krant.
Wel erg gewelddadig en streetwise.
En die twee lieverds hebben mij zo schandalig verwend,niet na te vertellen,joh!
Is het wel nodig om nog te gaan werken,we kunnen toch rentenieren?!?
Zij heeft een vaste loge bij Camp Nou,nou?
Ze eten op donderdag altijd een vis,en postelein nou dat had ik al 100 jaar niet meer geproefd.
Ja,en buiten op dat onmetelijke landgoed,je weet niet wat je ziet,mens.
Overal velden felgeel koolzaad zo ver je oog reikt.
En lila spul en bossen met viooltjes,mooi mooi mooi…sprakelóós!!!
Kwark,ládingen kwark..
Ja zei ze geen enkele gram suiker,maar wat ze niet vertelde is dat het vol likeur zat…hou maar op,schei maar uit…en zij maar hollen voor en achteruit,dan weer tit dan weer tat,
ze sloven zich uit als bezetenen
Die bolide heeft een power onder de kap,6 cilinder,knokkenasaandrijving en hij had alles uitgerekend tot achter alle komma`s.
Hij is wetenschapper,een echte geleerde,dat straalt hij ook uit.
Hij kan het niet snel,maar wel heel secuur.
Een nieuwe methode,maar ik begrijp er de ballen van.
Hij kende Vuijsje persoonlijk,wel een wildebras,een zwijnennstal een huishouden van Jan Steen,ja maman een rasechte intellectueel,dus dan weet je ut wel,he!!!
Waarom zeg je náks terug,ben je rigor mortis of met de muziek mee???
Naarmate je wanhopiger wordt lijken je blogs wel prachtiger. Die kunst, al is het twee jaar oud, is eeuwig schoon. Echt SCHITTEREND. En die Davidster: veel van je hefigheid die ik niet deel is voor mijn gevoel daarvan afkomstig, maar dat weet je zelf natuurlijk al eeuwen.
Een plek vinden is het moeilijkste dat er is. Ik heb voor mijn gevoel pas op mijn 50ste een klein tijdelijk plekje gevonden, nie DE PLEK. Want helemaal bevredigend zal het wel nooit worden. Je daarbij neerleggen en ondertussen je eigen prachtige kunst maken lijkt een mooie optie toch? Waar wil je in godsnaam bijhoren in deze treurnis, (bijna) nergens toch?
twee vooruit, eentje terug
Mooie, getalenteerde vrouw.
Die strijd om je plek te vinden is ook voor mij herkenbaar.
Luister naar Gala….ze zou zo maar gelijk kunnen hebben. Ik probeer het.
Lieve groet.
Oi vee, ik kan er niet van slapen.
@Morticia, de vraag is altijd, hoe doe je dat?
@Richard, ik weet waar mijn talenten liggen.
Het wordt alleen zo sneu, als niemand die wil hebben.
@Sparkietje, dank voor je woorden.
Is dat het?
Zelfs dat weet ik niet.
@Richard, ja geen werk is klote.
En poverty makes you faceless, zoals mijn mooie denkende vriendin zei.
Hoe waar die woorden.
@Blew, ja hier.
Deze plek die ik heb uitgekozen.
Ook hier geef ik mezelf gratis weg.
Wat een leed is dat.
@Gala, praat me niet van loslaten.
Want hier zit ik, alleen, niemand die het vasthoudt, of volhoudt, of godmagweten wat.
@jp, wat mij betreft hoeft het niet gemakkelijk te zijn.
Ik doe al heel lang ‘mijn ding’.
Maar het brengt me nergens.
En ook dat is waar.
@Iso, dank.
@sparkietje.
Ja dat zeggen ze.
Laat je moeder los.
Laat je vader los.
Laat je zusje los.
Laat je broertje los.
Mijn ouders hebben hun hele leven niets anders gedaan dan ons los te laten.
@Ruiz, op dit moment ben ik een ww-uitkering per maand waard. Maar ook dat zal minder worden, snel al.
@Kistenmaker.
Morgen meer, morgen verder.
Zo gaat dat.
@Westerstorm, is het weer zover?
Ik heb daar al lang mijn schouders over opgehaald.
@Dunya, en wat zei hij? 🙂
Vertel…
Het klinkt heerlijk.
Kwark?
Ik was even weg, weet ik veel.
Dank voor je woorden.
@René, dat is wel een beetje het probleem.
Als je nergens bij wilt horen.
Dan ben je alleen.
Dank voor je complimenten, het verbaast me.
Ik weet niet, ik denk altijd dat mijn spullen niet veel voorstellen.
@landheha, het schiet voor geen meter op.
@Geroma,
dank.
@Trekmoment, dank voor je link. 🙂
Reactie is geredigeerd
Heb een fijne dag!
@jezz,
dankzij jou en Morticia heb ik gisteren dat boek toch weer opgepakt. er staan best zinnige dingen in, bijvoorbeeld dat ‘niet echt weten wat je wilt’, er uiteindelijk altijd op neerkomt dat je je leven lang hebt geprobeerd om de wensen en dromen (of bv. ook de angsten) van je omgeving uit te laten komen. of je er juist tegen af te zetten, wat net zo lastig en hardnekkig is als je aanpassen. als je er niet uit komt, houdt meestal in dat je bij een blinde vlek bent aangekomen, bij ‘iets’ wat je om allerlei redenen zelf niet zo goed kunt zien… of waarvan je dénkt dat je het ziet, maar iets over het hoofd ziet.
ik ga het boek nog een keer lezen, want er stonden best een paar dingen in waarvan ik wìst dat ik er eigenlijk bij stil moest staan, maar waar ik toen geen tijd voor had.
ciao
ik ken dat
als je je eigen ding doet
en niet die van de ander
lijkt het als of je er niet bij hoort
niemand je wil
raak je de controle kwijt
komt eenzaamheid
ga je nergens naar toe
todat je er achterkomt
op een onverwacht moment
dat je allang ergens bent
@sparkietje, ook een fijne dag voor jou. 🙂
Het is erg grauw aan de kust.
@Maria-Dolores, ah wat goed.
Ik heb toevallig een boek van Renate Rubinstein weer opgenomen.
Niets te verliezen en toch bang.
Raar genoeg haal ik daar ook veel uit.
Laat me weten als er iets interessants is, misschien kunnen we delen.
Dank 🙂
@jp
Weet je wat treurig is.
Dat zowel mijn vader als mijn moeder vinden dat ik niet moet schrijven en niet moet schilderen.
Of in elk geval niet op mijn manier.
Maar dat geef ik niet op.
En ik ben nu mijn eigen ‘art work’ een beetje aan het ordenen.
Ik heb best veel gemaakt terwijl ik altijd dacht geen flikker uit te voeren.
Dat ik snel thuis mag zijn op een manier dat ik voor mezelf kan zorgen en er toch gelukkig van word.
Dank voor je woorden.
Je laatste zinnen maken me erg blij.
ja veel ouders willen nu eenmaal dat je advocaat, dokter of professor wordt. Leuker voor hun ego en het ontslaat ze van verantwoordelijkheid. Totdat je een gevierd kunstenaar bent. Dan zeggen ze: het zat er altijd al in, we zagen het en hebben haar vrij gelaten het te vinden.
Hij was zo sympathiek voor mij,hij sleepte al zijn zware literatuur uit zijn kast voor mij aan,en dan wilde hij met mij in discussie gaan.
Maar daar had madame geen trek in,in die bloedhete zon ga je toch niet ingewikkeld zitten te doen.
Ben je nou al uit die fysica these,die ik aan je voorlegde?
Of ben je meer Alpha?
Universitair dilemma van de Erasmus,u know.
Uit de eerste hand!
Heb je totaal geen begrip voor
de aversies van je oude lui?
Ze hebben daar echt wel een punt,hoor.
Heb jij een allergie tov Truyens?
Wim kon ook niet tegen kritiek,
dat wist ik al van die bi hier op het blog,die had naast hem gewoond.
Met Hermans was geen land te bezeilen,ja bolides,daar kon hij voor warm lopen,maar
het tonen van zichzelf?
Daar had hij een broertje aan dood!
Reactie is geredigeerd
Prachtige titel van Tommy laatste baby,
wat jammer dat hij verhuisd is!
Hij kan nu in drie windrichtingen pissen!
In zijn oude huis nota bene in 4!
Of 5,of 100!
Arjan heeft een rare zin geschreven,ik blijf daar nu de hele dag mee zitten,joh!
Lees Aleid ajb,gaat over jou en mij!
Reactie is geredigeerd
@jezz,
dat jouw ouders vinden dat je niet op jouw manier moet/mag schilderen en schrijven, dat herken ik ook heel erg. en verstandelijk weet ik natuurlijk dat dat absurd is en ze daar niks mee te maken hebben. hun tijd is voorbij: vroeger hadden ze de kans om het goede voorbeeld te geven en/of eisen te stellen (voor ons bestwil natuurlijk), maar nù niet meer. maar het blijft een lastig pakje, vooral als niet echt goed bewust is hoe die wensen en eisen er precies uitzagen en hoe tegenstrijdig die vaak zijn…
@jp, mijn ouders wilden niets liever… dan dat wij zo snel mogelijk op straat stonden.
Helaas, geen hoogvliegers voor ons.
@Dona Duña, ingewikkelde theses, daar ben ik nog niet.
Dat komt misschien nog, met mijn brein.
Jawel wel begrip voor mijn ouders.
En heel veel respect.
Maar er is ook een moment.
Dat het goed is.
Dat er plek voor mij is.
Daar ben ik mee bezig.
Met alles dat ik heb.
Zo goed als het gaat.
Oeh, vertel me over Aleid.
Daar wil ik meer van weten.
Dan weet je het wel. 🙂
@Maria-Dolores, ja daarom is het goed om er eens naar te kijken.
Dat is wel heftig.
Want ik doe het alleen.
Ik heb ook geen zin in toestanden met psychologen en zo.
Ik doe het met kunst.
En met schrijven.
Want nu ben ìk bezig.
Mijn eigen kunstwerk maken.
You go girl, dat gaat jou ook lukken.