Gisteren zijn de stoppen doorgeslagen.
Ik was bezig in de keuken.
Iets lekkers maken.
Voor mezelf.
De droger draaide.
De oven stond aan.
En de afzuigkap loeide.
Terwijl ik nog even naar de computer liep.
Even kijken.
Mezelf in honderdduizend stukken.
Maar ik probeer gericht te blijven.
Aandacht erbij.
Ik moet wel.
Ik kan niet anders.
Terug in de keuken.
Bak ik entrecote.
Kijk naar flinteraardappelschijfjes.
In olijfolie met knoflook.
En ik maak een tomatensalade.
Met de eerste basilicum.
Die ik zelf zaaide.
Toen ik niet voor mooie bloemen koos.
Maar voor kruiden.
In mijn ene bloempotje.
Die mooie.
Misschien had ik het nodig.
Later.
Toen werd het opeens stil.
Oh, denk ik, een nieuwe stop.
Daar ben ik op voorbereid.
Maar ik ben huiverig.
Van die ouderwetse elektriciteitskast.
Met vaste hand verwissel ik de stoppen.
En hoor het knetteren.
Oh jee, niet goed weet ik.
Ik zet de wekker op vijf minuten.
Loop terug naar de computer.
Ik ben nog een kunstwerk aan het maken.
Daar wil ik bij zijn.
Na vijf minuten kom ik terug.
En ruik de brandlucht.
Oh God, daar gaan we.
Dapper draai ik de knetterende schakelaar om.
De elektriciteit eraf.
Voordat er ongelukken gebeuren.
In mijn keuken geen licht meer.
Een hele nacht lang.
’s Ochtends bel ik naar het antikraakbedrijf.
En ook zij schrikken.
Ze sturen een elektricien.
Hoofd erbij dus.
Niet dromen.
Ik kijk rond in de keuken.
Zo kan ik voor hem geen koffie maken.
En vis de Senseo van mijn dode koelkast.
Waarin nu mijn eten verpietert.
In het atelier zet ik een lekker bakkie voor hem.
Dat had hij niet verwacht.
De meesten vergeten.
Ja, maar zei ik, ik wist dat je kwam.
Daar heb ik mijn best voor gedaan.
Er moet een nieuwe meterkast in.
Ik heb teruggebeld naar het Antikraakbedrijf.
En dringend uitgelegd.
Dat het zo echt gevaarlijk is.
En dat ik wil weten wat hun beslissing is.
Dan kan ik er rekening mee houden.
Daarna heb ik mijn bankrekening gecheckt.
En zucht.
Misschien duurt het niet lang meer.
Dat ik ook dit moet loslaten.
We zullen zien.
Ik doe mijn best.
Maar de sollicitatiebrieven die ik wilde schrijven.
Avonturen waar ik nu al de afloop van weet.
Dat lukt me niet.
Ik ben maar weer gaan schrijven.
Op mijn eigen manier.
Als het vrij is.
En naar kunst kijken.
Dat troost.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Ed Ruscha, anders gesneden dan het oorspronkelijke werk.
Die avond was er tijd voor…..kaarslicht
@morticia, in de keuken?
Dacht het niet.
Effe geen vuur meer voor mij daar.
Maar nu is alles weer oké.
De elekricien heeft er zo goed als hij kon iets van gemaakt dat voorlopig veilig is.
🙂
Vanavond entrecote?
@Oi, Morticia, lees jij mijn stuk niet?
In mijn koelkast dus geen eten.
De elektriciteit is er een nacht vanaf geweest.
Ik heb de hele zooi weg kunnen flikkeren.
Zo gaat dat.
Soms.
Bij een echt mens.
Sorry,
ik was blijven hangen bij de ‘vis’ en de slechte koffie van senseo (ik ben terug overgeschakeld op echte koffie, mijn senseo staat onder het stof en voelt zich eenzaam) en las over de verpietering…
Een gebakken entrecote wordt niet zuur in 1 nacht zonder koelkast. Vroeger werden etenswaren ook niet in de koelkast opgeslagen.
Of is de kwaliteit van het voedsel er zo op achteruit gegaan
…
bij een echt mens?
Dacht even dat je jezelf bedoelde met die doorgeslagen stoppen Jezzebel,
was misschien ook je opzet,
weer graag gelezen evenals vorige post.
@Morticia, ik hou niet van koffie.
Dat is een grote makke in Nederland.
Waar al die werkmannen op koffie teren.
Ik weet dus echt niet hoe ik dat op smaak moet maken.
Daarom heb ik maar Senseo gekozen.
Maar dan wel verschillende smaken.
Capuccino.
Espresso.
En Arabische.
Ook altijd koffiemelk in huis.
Maar die was jammergenoeg wel zuur.
Daar heb ik hem mijn excuses voor aangeboden.
Hij was gelukkig heel aardig.
Ik heb trouwens ook cola voor de werkmannen in huis.
Werkt voor mij veel beter.
Lekker zoet.
En fris.
En de entrecot was natuurlijk van gisteren. 🙂
Ik heb wel nagedacht over het gehakt in het vriesvak.
Voor barre tijden.
Toch maar laten zitten.
Kan later altijd nog.
En in de huiskamer ligt een heerlijke mango.
En weet je…
Ik heb ook mijn eigen basilicum nog.
En zoals je zegt, de tomaten blijven gelukkig goed.
Maar zo gaat het bij mij altijd.
Dank voor je woorden.
Je maakt me aan het lachen.
Dat vind ik leuk. 🙂
@Joost, dank. 🙂
@Morticia nog even.
Ik ben weer aan het babbelen geslagen.
Het antikraakbedrijf belde net ook.
Het was gelukkig een vrouw met wie ik sprak.
Ik krijg een nieuwe stoppenkast. 🙂
Ik moet er om lachen.
De lachkriebels kropen via de
internetkabel op mijn schermke en sprongen me spontaan in het aangezicht.
Die lach had ik nodig. De donkere rotweer speelt spelbreker vandaag…
Dank is wederzijds 🙂
wat een schoonheid
vandaag pas ontdekt
laat maar niet te
dank je wel
@Morticia, nog heel even kletsen.
Ik heb ook geschilderd.
En toen wist ik het weer.
Alles wat belangrijk is.
Dag mooie vrouw. 🙂
@jp, dank 🙂
Hoi Jezz….
Als cafeine en koffie verslaafde doet senseo my gruwen.
Jij bent een perfecte gastvrouw merk ik. Merk sowieso aan jouw schrijven dat je ontzettend goed bent in mensen zich goed te laten voelen. Jouw effort om anderen te begrijpen is bewonderingswaardig en voor mij een voorbeeld.
We zijn zo afhankelijk geworden van moderne gemakken…
Waarom een geluk dat je een vrouw aan de lijn hebt?
Natuurlijk gelukkig dat er een vrouw aan de lijn kwam. Dat spreekt voor zich.
Maar ik ben dan ook zelf een vrouw.
Dat heb je kordaat aangepakt Jezzebel met die stopjes!
@Richard, ik begin te begrijpen dat Senseo nog een hachelijke keuze is geweest. 🙂
We moeten het samen doen.
Een vrouw aan de telefoon verstaat mij meestal beter.
Hoewel ik ook heel direct voor een man kan zijn.
Heel feitelijk, technisch, of zakelijk. 🙂
@sparkietje, ik was wel geschrokken hoor… 🙂
Voorzichtig hoor, we hebben je nog nodig!
@Blew, no worries.
Ik heb het gedaan.
Op verstand.
Dat ging heel goed. 🙂
Ik ben maar een mus…_@_
Man, je bent een pauw.
Wist je het maar.
Sigalit Landau heeft er mooie beelden van gemaakt.
En als je lang genoeg doorgaat.
Dan zal ik ze tonen.
Om van te genieten.
Die stijve lul.
aiaiai
@Landheha, ai ai ai,http://www.youtube.com/watch?v=-9OisfUDTJQ
Reactie is geredigeerd
je zat erbij en keek ernaar?
En mashiach wilde niet komen 🙂
Hoofd erbij 🙂
Hoe laat is het nu?
Wordt jij nu net wakker?
Good morning Koekie, vijf voor zes, wakker, gedoucht en aangekleed 🙂
Jezus Jezz..heb je koeien die je moet melken ?
knap hoor ! en goedmorgen ook voor jou natuurlijk…
Reactie is geredigeerd
Ik kom altijd leuke dingen tegen.
Op elk tijdstip.
En ik hou van de ochtend.