Eye of the storm

In Zandvoort breekt spontaan.
Storm uit.
Hoewel die hele week niet luwde.
Nu is het als een orkaan.
Melkwit licht.
Fluitend gaat de wind langs mijn huis.
Ik denk aan mijn moeder.
Ik kan haar geen brief schrijven.
Voor moederdag.
Te bang dat ze schrikt.
Want hoe ga ik dat aanpakken.
En wie schrikt er niet.
Van mij.
Maar dat heb ik geprobeerd naast me neer te leggen.
Ik ben ik.
En de moeder van alle gevoelige vrouwen.
Aan haar denk ik ook.
Zij die sprak over mijn vrijheid.
Waar ze jaloers op was.
En waarvan ik wist.
Dat het een leugen was.
We hebben geprobeerd elkaar beter te leren kennen.
Maar ze schrok van mijn liefde.
Voor Sigalit Landau.
Vrouw die zichzelf te grabbel gaf.
Strand van Tel Aviv.
Toen ze sprak over symbolen en haar leven.
Over alles wat ze tegenkwam.
En hoe het haar prikkelde.
Ze was altijd bang, zei de liegende moeder.
Dat Sigalit het niet zou houden.
Maar daar smaalde ik om.
Kijk naar Sigalit, zei ik.
En hoe mooi ze aan het vertellen is.
Zij verliest het niet.

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Sigalit Landau, Installation

Sigalit; violet, viola tricolor, or treasure
Maar ik zou zeggen; blauw golfje