Moeilijk nieuw doek

Ik ben aan een moeilijk nieuw doek begonnen.
Daarmee zit ik mezelf behoorlijk in de weg.
Het zal mijn moeder worden.
Ik heb niet veel foto’s.
Van vroeger.
Van mijn ouders.
Of mijn jongere broer en zus.
Wel wat, een bescheiden mapje dat ik vijftien jaar geleden mee naar Israël nam.
Ik heb niet veel met foto’s.
En zelf een enorme hekel om gefotografeerd te worden.
Er was bij ons thuis iets raars aan de hand met foto’s.
Niemand keek er ooit naar om.
En na de eerste enthousiaste babyboeken werd dat bij mijn broer en zus al steeds minder.
Het heeft me jaren gekost voordat ik me realiseerde.
Dat er in heel mijn ouderlijk huis bijna geen foto’s van mijn jongste zusje zijn.
En ik kan me herinneren dat ik heel wat tranen heb gelaten.
Als ik weer eens op de foto moest.
Als klein meisje was ik model voor Dralon.
Toen er net peuterkleding van nylon werd gemaakt.
Ook toen heb ik tranen met tuiten gehuild.
Er ligt ergens nog een verfomfaaide pagina uit de Libelle in een album weggemoffeld.
Ook daar zie je de tranen, bij dat kleine meisje, in haar schattige jurkje.
En ik kan me herinneren, al wat ouder, jaar of negen, dat ik erg chagrijnig werd als mijn vader ging fotograferen.
Zondag vond ik daar een afbeelding van.
Toen ik door de enige twee albums bladerde die ik heb.
Geen idee waarom.
Raar, als ik er zo over nadenk.
Toen ik een jaar of dertien was hebben ze ook geprobeerd een model van me te maken.
Ik hing in een fotozaak met een hoed op.
En elke week stond ik in een advertentie in de krant, met bruidsjapon voor een enorme trap.
Ik heb wat gerommeld met modeshowtjes voor Sophie van Kleef.
Ja, zij van dat liedje, ranja en zo.
En ook bij het agency van Corine Rottschäfer ben ik langs geweest.
Maar ik hield het snel voor gezien.
Ik vond er niets aan.
Nu kijk ik naar die foto die ik van mijn moeder nam.
Onbewaakt moment.
Toen ze in haar badjas zat.
Haren net gewassen met een staartje dat niemand van buiten ooit mocht zien.
Mijn moeder had voor buiten prachtige krullen.
Ze zit in een stoel met de benen nonchalant over de leuning hangend, haar knalrood gelakte tenen verborgen in gewone tennissokken, met een glas champagne.
Schaterend van het lachen.

Jezzebel,
Tussen water en water

Foto: Jezzebel als peuter