Verder durfde zij niet te gaan

Net na zevenen in de ochtend.
Ga ik het strand op.
Buiten ruikt naar de eerste regenbui.
Na een warme dag.
Aan zee is het grauw.
Ik loop maar een klein stukje.
Vandaag niet veel kracht.
Ik moet nog bijkomen.
Na dagen van veel teveel.

Tegen een heuveltje tussen twee strandtenten.
Ga ik zitten in het zand.
Laatste sigaretje roken.
Voordat ik nieuwe zoek.
Wat is er in dit dorp op dit tijdstip.
In godsnaam open.

Voordat ik terug naar huis keer.
Twee meeuwen vechten met de snavels in elkaar.
De vrouwtjes jammeren er zachtjes omheen.
Heel dichtbij laten ze me niet komen.
Het is van hen.

Aan de branding ligt groenig schuim.
Eiwit, volgens de jutters.
Het zijn stille dagen.
Na het vertrek.
Van mijn mooie denkende vriendin.

Thuis vind ik foto’s van vier dagen geleden.
Toen ze nog bij me was.
Ik was het vergeten.
Tijdens het bewerken van al die momenten.
Dat ik haar vastlegde.
Zoals ze graag wilde.
Zie me, zie me, zie me.
Foto’s van een gewone oude man.
In het zonnetje.

In stilte kijk ik naar buiten.
Staar ik in de spiegels van het casino.
Dat wilde ze ook nog.
Met mij naar binnen.
Maar dat heb ik geweigerd.
Ik wil het niet weten.
En ook zij moet uitkijken.
Dat weten we allebei.

Dus geeft ze me al haar credit cards.
En al haar geld.
Met vijftig euro.
En haar paspoort.
Gaat ze op stap.
Alleen.
Met dertig komt ze terug.
Niet lang daarna.
Verder durfde ook zij niet te gaan.

Jezzebel,
Tussen water en water

Eigen foto’s 22-04-09