Met de duivel op de hielen.
Ruim ik het huis op.
Deuren open.
Handdoeken, lakens.
De hele teringzooi in de was.
Territoriale drift.
Haar geur kan ik niet meer verdragen.
Fluks wis ik al haar sporen uit.
Alles dat ze heeft achtergelaten.
In elke kamer.
Naar de vergetelheid.
Dit mijn huis.
Mijn tempel.
Het is van mij.
Negen dagen lang waren er geen grenzen.
Geen geboden.
Of verboden.
Toen rommelden we maar wat aan.
Maar nu moet ik terug.
Naar die plek die van mij is.
En uniek is.
Sorry, als het je niet bevalt.
Wat mij betreft hoef je er niet van te houden.
Op het laatst had ze ook nog een leuk plan.
Ze moest en zou naar het Begijnhof in Amsterdam.
Een soort klooster.
Waar nog steeds alleen maar vrouwen wonen.
Als nonnen.
Achter het hek in hun voortuintje.
Waar het publiek niet mag komen.
Waar je alleen kunt staren uit de verte.
Het lijkt haar een fantastische plek.
Voor mij.
Maar ik weiger pertinent.
En nu wegwezen.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Yocheved Weinfeld
Jezzebel, je bent werkelijk open boek;
dank hiervoor; ik vind me terug
in je oprechte woorden.
Niet de schepen achter je verbranden.
Wel opruimen en je eigen weg weer kunnen gaan.
Dan moeten we allemaal wel eens doen.
Herkenbaar.
tjesus, het Begijnhof! Ik ga nog liever naar de Wallen weet je dat:)
Hoi Jezzebel,
Gaaf schrijven zet je hier neer,
het is net alsof ik je ergens van ken,
hartelijks
"Kijk, zonder handen".
En dan weer rustig even rondkijken
naar de ruggen van je eigen boeken
de hele wereld overziend…o.. heerlijk…
negen dagen non-stop is best lang…
(vind ik in elk geval)
Maar nu moet je terug. Naar die plek die van jou is. Met de zee voor je neus. En de zon die erin zakt.
@Joost, zelf begrijp ik er soms niet veel van 🙂
@Jim, such is life.
@Zoë, oeh, dat is ook een ‘gevaarlijke’ plek voor mij. Ik heb weleens gehad dat zo’n vrouw naar buitenkwam en me bijna aanviel. Weg moest ik wezen, uit haar territorium. 🙂
@Tineke, van het blog, toch?
@christinA, je zegt het mooi, dank. 🙂
@Frap, heerlijk 🙂
@Maria-Dolores, best lang 🙂
@Blew, morgenochtend eerst een stukje over het strand, daar ben ik al die tijd ook niet geweest.
Reactie is geredigeerd
mijn motto is altijd
blij dat vrienden komen en blij wanneer ze weer gaan…
Maar het hof is totaal geen sof
kapotje plof zonder stof?
Met wie heb je nu weer heibel?
Met je mams?
Je Jiddische memme?
Attenoije!
Opgeruimd staat netjes.
Jij in een begijnhofje? Ach die zijn toch op sterven na dood, dus misschien is het zo’n gek idee niet. Iemand moet de doodsteek toch geven. What’s in a name, after all 🙂
Blij dat we geen vrienden zijn, messteek in de rug.
Ik wil op mijn vrienden kunnen vertrouwen, dat ze niet de vuile was buiten hangen.
Je "mooi denkende vriendin" zo afkatten?
Hoe…en dat ook nog op internet zetten.
Goedemorgen,
@Richard, ik mis haar erg, dat ook.
@Dunya, ik moest om je lachen, ja tuurlijk, als ze voor moeder gaat spelen, dan gaat het mis. 🙂
@Landheha, ik hou niet van de metafoor die je gebruikt, net als Gus.
Niet vergeten: Leap over, that’s in the name.
@Gus, je begrijpt het niet helemaal. Dit gaat niet over haar, dit gaat over mij.
met die duivel op je hielen is het begijnhof zo gek nog niet 😉
Het klinkt wel hard, waarom zeg je dat zo?
Ook al voel je het, je doet afbreuk aan wat er is door dat gevoel aan te wakkeren en het zo de ether in te gooien.
Volgens mij dan he, ook maar een meninkje op niks gebaseerd.
Ik stuur je trouwens een mailtje met een foto die ik ooit gemaakt heb van het Begijnhof, kun je doorsturen als je wilt naar je vriendin.
groetje
rené
@All, de duvel en zijn mallemoer.
Geen Begijnhof voor mij!
Ik heb het gezien.
Een klooster.
Een gevangenis.
Een gesticht.
Of een ziekenhuis.
Ik hou er erg van, als het open is.
Overal waar ik ga of sta.
Ja maar Jezzebel, jij weet niet wat er daar op dat grasveldje door mij gefotografeerd is. Nooit iets beoordelen als je het nog niet gezien hebt. Je moest toch weten dat ik niet zomaar een mooie foto van het Begijnhof naar jou ging sturen, een beetje heb je me toch wel leren kennen?
Ik heb toch een ander adres geprobeerd
@Viktor Loman, dank voor het sturen van die foto.
Ik heb geen idee wat ik ermee aan moet.
Ik vind ‘m niet zo sterk.
Gemakkelijk contrast heb je gekozen, maar dat ook niet meer dan mijn meninkje.
okay, ik dacht dat het een korte glimlach zou kunnen toveren op je grimmigheid
@René, welke grimmigheid?