Na’aseh venishmah.
Zeggen ze.
Doen en luisteren.
In die volgorde.
Vandaag belde mijn vader.
Per ongeluk.
Het is namelijk zo.
Hij belde een rijtje fabrikanten.
Toen drukte hij per ongeluk.
Mijn naam.
Op zijn mobiele telefoon.
Net te laat om hem aan te nemen.
Maar ik bel onmiddellijk terug.
Naar de man tegen wie ik gezegd heb.
Ik wil je nooit meer zien of horen.
Heb je gebeld, vraag ik.
Nou nee, eigenlijk niet dus.
Oké, zeg ik.
Zal ik het dan maar vragen?
Hoe is het met je?
Ja goed, zegt hij.
Red je het, vraagt de man die me niet verdragen kan.
Wat kan ik je zeggen, zeg ik.
Natuurlijk red ik het.
Oké, dan weet hij verder ook niet zo goed.
Wat hij zeggen moet.
Ik zal het zeggen, zeg ik.
Als je me wilt spreken, dan kun je me bellen.
Ik zal luisteren.
Na’aseh venishmah
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Marlene Dumas
sommigen beweren dat toeval of per ongeluk niet bestaat.
je bent moedig jezz
Dapper! Ik heb jarenlang ruzie met mijn vader gehad. Over iets stoms. Zijn schuld! Hij heeft het ook toegegeven. Maar wat ik er allemaal voor heb moeten uitstaan. Was het het waard? Ik ben er sterker door geworden en hij ook.
Reactie is geredigeerd
Weet je.
Mijn mooie denkende vriendin zei.
Dat ik misschien tegen mijn vader had moeten zeggen.
Dat het hem niet aangaat of ik het red of niet red.
Non of his business.
En ik geloof dat ze gelijk heeft.
Er zit iets in mij dat meewerkt aan de pijn die mijn ouders me aandoen.
Vandaar dat ik dit werk van Marlene Dumas koos.
Ik weet niet hoe ik het beter kan uitleggen.
@Zoë, daar geloof ik ook niet erg in, dit toeval, of ongelukje.
@Gala, om eerlijk te zijn weet ik niet zeker of het moedig of laf is.
Ik noemde het doen en luisteren.
Dit is wat ik deed, nu zal ik luisteren naar wat het me vertelt.
@Blew, de schuldvraag is een moeilijke.
En ik weet niet goed wat de beste manier is om er mee te dealen.
Ik probeer er naar te kijken.
Reactie is geredigeerd
ik noemde je moedig omdat het niet laf is om te luisteren 😉
@Gala, dank, ik moest het voor mezelf ook nog even zeker weten. 🙂
Hard, erg hard. Begrijp de reactie van je vriendin wel. Ze is nuchter. Denk dat ik heel goed met haar zou kunnen opschieten.
@Gus, wat is hard?
zero begrip voor vaders die geen vader kunnen zijn. Stakkers zijn het. Losers zijn het. Kleine kinderen… Ja een vertrouwd gevoel van pijn, daar lijkt het op jezz…droppen en geef hem de kans vader te zijn. Door je bewust te bellen… dat moest ik even kwijt…
Lieve Jezz, Richard heeft het helemaal verwoordt voor me. Beter dan ik kon.
@Gus en Richard, het zegt me allemaal zo weinig.
‘…Geef hem de kans vader te zijn…’
Oplazeren, hij heeft zijn kans gehad, ik vroeg om afstand, ga me dan ook niet per ongeluk bellen.
En waar ik boos op ben – voor mezelf – is dat ik die dwaas ben die meteen achter haar vader aanrent.
Oh, hij wilde contact, doe ik wel voor hem.
Oh, ik zeg wel wat hij niet kan zeggen.
Oh, ik vraag wel wat hij niet kan vragen.
Ophouden!
Gus ik begrijp nog steeds geen donder van je ‘hard, erg hard’.
zeg lieverd, je moet je zelf niet verwijten dat je hem terug belde. Ik zou dat geloof ik ook gedaan hebben. Ik zou denken dat hij misschien belde om iets belangrijks te vertellen over hem of je moeder. Ze zijn op een leeftijd dat ze ernstig ziek kunnen worden of dat ze komen te overlijden.
Je zou bij je zelf na kunnen gaan of je dat zou willen weten of niet.
Wil je dat niet dan neem je dus nooit meer op. Wil je dat wel weten dan neem je dus wel op.
Ik kan er nog wel meer over zeggen maar dat wordt een te lang verhaal. Te persoonlijk ook.
groet Z
@Zoë, fijn wat je zegt, je geeft me er veel mee.
Thanks 🙂
‘En waar ik boos op ben – voor mezelf – is dat ik die dwaas ben die meteen achter haar vader aanrent’
zal wel in die naam van je zitten…
een paar ritueeltjes doen misschien toch wonderen 🙂
Nou dat bedoel ik dus.
Omdat jij alles voor hem doet weet je niet of hij vader waardig is.
Als hij dus niet zich als een vader kan opstellen dan kun je hem wat mij betreft droppen. Ik zit in precies dezelfde situatie. Heb al jaren geen contact met de loser. Als je zoals je zegt hij zijn kans heeft gehad. Dan laat de boel de boel.
@Landheha, wat had je in gedachten?
@Richard, dank voor je woorden en je uitleg.
Ik weet het niet zeker, ik heb moeite met wat jij zo gemakkelijk ‘droppen’ noemt.
Reactie is geredigeerd
droppen betekent niet het geen moeite vinden. Heb mijn woorden ook een beetje te plat gekozen. Niet echt de situatie recht aandoen. Ik heb het gedropt maar denk regelmatig dan toch maar weer de volwassene in de relatie te zijn en contact op te nemen. Iedereen wil weerklank van zijn gevoelens hebben van degene waar het nu juist om gaat toch ?
@Richard, ja dat maakte me vandaag zo verdrietig.
Steeds opnieuw val je weer in je oude rol.
Het is moeilijk om het anders te doen dan je gewend bent.
@Gus, ik zou het fijn vinden als je me iets meer kon vertellen met wat je bedoelde met je ‘hard, erg hard’.
Ik vind dat je er erg gemakkelijk vanaf maakt.
Met hard, bedoelde ik je pa.
Zoiets harteloos.
Wat dat beteft hebben we dezelfde ervaring, mijn pa was een regelrechte zombie.
Een robot.
Interesseerde hem geen reet toen ik in de shit zat. (India, kon de grens niet over, oorlog)
Interesseerde hem geen reet toen mijn moeder op sterven lag, ging gewoon naar zijn werk.
Seinde mij niet in, hoewel iedereen zei, je moet "nu!!!" de kinderen waarschuwen, ging gewoon naar z’n werk.
"Dat" bedoel ik met hard.
Je vriendin heeft gelijk, laat hem maar in de stront zakken.
De godverdomde hufter.
Ik ben 57 jaar en praat nu heel anders, dan toen indertijd, wilde ook lief worden gevonden ‘wat mankeert er aan me?’
Er mankeert niks aan je!
M’n pa is onderhand de pijp uit, maar ik laat er geen traan om.
Die kloot heeft m’n hele intellectuele groei in de weg gezeten, twas een inhaalslag die ik deed op m’n 20ste.
godsklere, er ging een wereld voor me open.
Die kloothufter van een pa van je, is geen vader.
(wel eens gedacht, dat je moeder misschien een slippertje heeft gemaakt?)
Als ik het zo inschat, jij behoorlijk intellectueel bezig, intelligent. En hij? een kruidenier.
Lijkt me een wereld van verschil.
Ik weet onderhand dat ‘mijn’ pa, niet mijn pa was.
Dat was Frits!
Frits Stam.
Ja! het is er uit!
Totaal andere man, ving me op als ik in de shit zat, nam het op voor me toen ik voor de radio moest.
Interview Vpro.
godverdegodver.
P. ik hou even op, emoties nu.
Moest even kappen, tears, hm?
Je hoopt op iets wat er niet is, wat er niet komt. Al kan je soebatten tot je een ons weegt, het zit er niet in!
Je vroeg voor even tijdelijk onderdak(verbouwing) en dat kon niet.
Welke vader of moeder doet dat z’n kind aan.
Ja, de mijne. Kon het shaken toen ik in de shit zat.
Hardstikke ziek (TBC) m’n pa vond het alleen maar vervelend, 1 x per maand op ziekenbezoek.
Tell you true story.
Ik las iets voor uit een gedicht van Shelley, hij begreep er geen reet van, dacht dat ik malende was.
Daar valt toch niet meer mee om te gaan? met zo’n neanderthaler?
Maar wat me ontzettend (nog steeds) kwaad maakt is dat hij naar z’n werk ging en mij niet een telefoontje gaf toen mijn moeder stierf.
Stomzinnig hard.
Begrijp je nu wat ik bedoel met hard?
Die totaal oninteresse jou bellend per ongeluk, terwijl jij hoopt op iets tofs.
Het klinkt misschien hard, van mij uit, maar doe geen moeite meer.
Ik zou bijna zeggen grow up, maar dat vind ik weer te hard naar jou toe.
Ik hou van je, dat weet je, soms ook niet de allergemakkelijkste man, kort door de bocht, maar hoop wel met een helder verstand. Geen zweverigheid.
X
Reactie is geredigeerd
@Gus, volgens mij heeft jouw ‘hard, erg hard’ niet zoveel met mijn vader te maken, maar zegt veel over hoe je over jouw vader denkt.
Dank voor je antwoord.
Alles voor niets dus,
wie immer.
Oké.
@Gus, ik zou het niet ‘alles voor niets dus’ willen noemen.
Maar ik vroeg me ook niet voor niets af waarom je die woorden gebruikte.
Ik kon er geen kant mee uit.
Dat klopt ook, het gaat niet over mij.
Ach ik dacht dat er een parallel was tussen jouw pa en de mijne, maar dat is dus niet zo.
De jouwe is een schat en dat was de mijne niet.