Vandaag vertelt ze

Mijn mooie denkende vriendin
Vandaag vertelt ze.
Het verhaal.
Haar jeugd.
Hoe dat ging bij haar.
Ze is iets ouder.
Dan de staat.
Israël.
Negen maanden.
Toen ze negen maanden oud was.
Vochten haar ouders.
Om dat kleine baby’tje.
Tijdens hun scheiding.
In rabbinale rechtbank.
Haar vader wilde graag.
Haar hebben.
Hij argumenteerde.
Vrouw die hij koos.
En niet meer kon aanzien.
Niet goed snik.
Hij, als apotheker, had.
Heel wat meer te bieden.
Zij ach zij.
Armzalige lerares.
Sappelaarster.
Zijn moeder bovendien.
In huis.
Bijna gezin.
Hij kon goed zorgen.
Voor zijn kind.
Maar de moeder van alle moeders.
En het verloren kind.
Liet zich zo niet.
In een hoekje zetten.
Ze wist de rechtbank te overtuigen.
Schoonmama, alles goed en wel.
Die kon echt niet.
Voor haar dochter zorgen.
Wist verschil niet.
Onder en bovenstuk.
En zo kreeg ze dat kleine meisje.
Ze was een baby’tje.
Dat zelf niets te zeggen had.
En zo werd ze.
In WIZO Day & Night gestopt.
Tussen de kinderen van hoeren.
En iedereen die zelf niet kon zorgen.
Tsores van het hart.
Van haar derde tot haar zesde werd ze.
Verder weggewerkt.
Eerste weeshuis.
Pardes Hana.
Omdat haar moeder niet wilde.
Dat haar vader.
Zou houden.
Dat wat haar het allerliefste was.
Zo werd ze oneindig eenzaam kind.
In een weeshuis.
Zij die allebei haar ouders had.

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Marlene Dumas