Het duurt en het duurt.
Voordat ze eindelijk naar buiten komt.
Mijn mooie denkende vriendin.
Door kussende Hollandse schuifdeuren.
Net als ik weg van de uitgang loop.
Voor de zoveelste keer.
Haar vlucht check.
Gate check.
Tijd check.
Waar is ze.
Alle passagiers uit haar vliegtuig.
Allang verdwenen.
Zij is er niet.
Maar als ik me omdraai.
Staat ze in de verte.
Zonnehoed op.
En ik zet het op een rennen.
Zoals ik nog nooit in mijn leven gerend heb.
Daar is ze.
De mooiste vrouw die ik ken.
In mijn armen.
Jezzebel
Tussen water en water
Art: Picasso, Dove
13 Responses to Mooiste vrouw die ik ken