Het is een leugen

Het is ochtend als ik nieuwe pen pak.
Toch weer schrijven.
Net licht als ik vlucht.
Van de ene naar de andere dode hoek.
Verdriet bekruipt me als ijskoude mist.
Tot op mijn botten verkleumd.
Zo bang voor alles wat komen gaat.
Zo bang voor alles wat is.
Bang om naar de klote te gaan.
En daar ga je.
Bang om op te staan.
En daar ga je.
Niemand om tegenaan te praten.
In het diepst van mezelf alleen.
Onbestorven wees.
Klein meisje.
Kind van de elementen.
En de losse delen.
Geen plek op deze godvergeten wereld.
Waar het veilig is.
Hoe kan ik mezelf redden.
Mijn mooiste jaren voorbij.
Diep in mij nog steeds dat krankzinnige geloof.
Op een dag zal ik opstaan.
Dan is een godin geboren.
Zij zal schitteren.
Het is een leugen, het is een leugen, fluistert de wind.
Al lang geen kind.
Papa en mama waar ben je.
Ben je blij.
Ben je gelukkig.
Is het nu gemakkelijker.
De last van al je kinderen van je af.
Een meeuw maakt een duikvlucht.
Straks eerst een stukje over het strand.
Zo klets je dan.
En zeg je niets.
Niemand die luistert.
Waanzin loert uit een hoekje.
Vrolijk Pasen zeggen ze.
En iedereen weet.
Het is een leugen.

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Zadok Ben David, Between Heaven And Earth