Sta op meisje.
Het kost me al mijn kracht.
Maak ergens een beginnetje.
Hoe klein ook.
Weet je nog.
Toen je begon.
Toen dacht je niet aan succes.
Of aan falen.
Aan hoe moet dat nou.
Toen deed je maar wat.
En het was genoeg.
Als je er maar één zou raken.
Nu zoek je al je lege dagen.
Dat wat niet te vinden valt.
Dat wat je los moet laten.
Alles dat was.
Kom meisje.
Neem die eerste stap.
En zo schlepp ik het strand op.
Lap de ramen.
Boen de keuken.
Pesach-schoonmaak.
Geen kruimeltje mag achterblijven.
Vandaag begin ik er halfhartig aan.
Ik kook oude aardappels.
Uit de groente lade.
En ook de koelkast moet gesopt.
Voor morgen.
Vandaag is het op.
In de oven.
Tomaten, ui en knoflook.
Bovenop die oudjes.
Restje pasta saus.
Half uurtje.
Glaasje rosé.
Ik dweil de keuken.
Ik veeg de hal.
Aan het einde van deze week.
Zal mijn huis glanzen.
Eens waren we slaven.
Jezzebel,
Tussen water en water
Art: Antoni Tàpies
10 Responses to Eens waren we slaven