Moeder

Vanmiddag om vier uur brak ik.
Dat was ‘m dan.
Maand later.
Verlaten.
Huilend om de moeder die je nooit kunt zijn.

Zoals ik nooit de dochter ben geweest.
Die je wenste.
Die je van me maakte.
En die je uiteindelijk los moest laten.

We hebben elkaar flink pijn gedaan.

Moeder.
Ik ben moeder, zei je.
Eigenlijk ben je altijd kind gebleven.
Konden we elkaar dat maar vergeven.

En verder.
Het is een janboel in mijn huis.
Mijn ziel scheurde.
Morgen ga ik opruimen.
Misschien kunnen we nog eens praten.

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Roy Lichtenstein