Vandaag begrijpen we elkaar niet

Ik bel mijn mooie denkende vriendin.
Ik heb iets ontdekt bij een werk van Tumarkin.
Wat is mita meshuna?
Ze kent het niet, maar het klinkt slecht.
Heel slecht.
Dat klopt, het is een vloek van het ergste soort.
Uit het Jiddisch, wonderlijke beeldvorming.
Misschien blog ik er nog eens over.
Maar zij en ik, mijn mooie denkende vriendin.
Vandaag begrijpen we elkaar niet.
Ze heeft al haar aandacht gericht op Israel’s Day of Innocence.
Haar eigen ontdekkingstocht aan de kant gezet.
Te pijnlijk waarschijnlijk.
Concentreren, niets erin, niets erbij.
Ze kan het me niet vertellen, niet uitleggen.
Ik kan haar nauwelijks volgen.
En zij mij niet.
Ze begrijpt niet waar ik me mee bezig houd.
Maar ik houd me niet speciaal met iets bezig.
Ik kijk en probeer te duiden, alles wat ik toevallig tegenkom.
En dit keer kan ze me niet volgen.
Vroeger konden we zo mooi delen.
Vrijheid van gedachten.
Alles wat er in je opkwam.
Wat schilder je, vraagt ze.
Maar ik schilder niet.
Ik dwaal.
Gedachten die niet vormen.

Jezzebel,
Tussen water en water

Art: Igael Tumarkin (ook: Yigal Tumarkin)